ONKWave
Na een vruchteloos voorjaar en een mild begin van de herfst was het 7 oktober eindelijk zover: met wind uit het westen was Hoek van Holland het strijdtoneel van het ONKWave 2017.
Beeld Jan Peter van Popta
Maaike Huvermann liet voor de tweede keer zien dat ze zowel over skills als de juiste tactiek beschikt om Nederlands kampioen wave te worden – al zag het er in de eerste heat niet naar uit dat ze bovenop het podium zou eindigen. ‘De condities waren helaas iets minder dan voorspeld, vooral de golven vielen erg tegen. Het was vrij duidelijk dat er wel een lekker windje stond, maar hoeveel precies was lastig in te schatten dus ik had drie zeilen opgetuigd: 3,5/4,0/4,4). Vanwege het grote deelnemersveld duurde het best lang voordat de vrouwen aan de beurt waren dus ik heb eerst twee uurtjes gechilld. Zo tien minuten voor de heat ben ik even naar buiten geweest om te testen met mijn 72 liter Kode en 4,0 Blade, dat was op dat moment helemaal prima. Goede kleur lycra: check (dat ging vorig jaar fout namelijk, oopsss). Timing: check. Allemaal leuk, dus ik stap 30 seconden voor de start op mijn board… wind weg. Sta je dan op een 72 liter board en 4,0 zonder wind. Maar ja, de heat is gestart dus toch maar proberen dan. Ik sta te strijden om te blijven staan tot ik daar zo’n set aan zie komen en eigenlijk al weet: ‘Ja, dat gaat fout’. En ja hoor, ik overleef niet eens de eerste golf en wordt dik gespoeld!’
‘Ik had ook weinig kracht meer in mijn handen van alle andere golven overleven dus kon mijn setje niet meer houden. Mijn setje werd meegenomen en de tweede golf van de set moest nog komen. Dus die ging er ook overheen. Mijn setje lag natuurlijk vet ver weg dus ik ben maar begonnen met zwemmen. Ik was al helemaal kapot dus ik ben maar rustig aan gaan zwemmen want er was no way dat ik binnen die tien minuten van de heat weer bij mijn setje ging komen dus ik had sowieso al verloren. Na vijf minuten werd ik al zwemmende weer goed gepakt door een paar golven en had ik tot twee keer toe echt struggles om boven te komen. Daardoor raakte ik een beetje in paniek wat natuurlijk het domste is watje kan doen maar goed, it happened. Uiteindelijk heb ik geprobeerd gewoon rustig door te blijven zwemmen en na een hoop trappelen ben ik toch bij mijn setje gekomen. De heat was voorbij, ik was dik een kilometer downwind, helemaal gesloopt, heat verloren en moest het stuk nog teruglopen dus laten we zeggen dat ik er enigszins klaar mee was!’
‘Gelukkig doen we met het ONK een dingle dus ben je er niet gelijk na één keer uit en heb je nog een kans weer terug in de wedstrijd te komen. Om maar een beetje op safe te spelen heb ik mijn freestyle board gepakt, misschien niet zo goed om mee te kunnen golfrijden maar om te jumpen maakt dat niet zoveel uit. Ik was weer helemaal bijgekomen en gemotiveerd om te laten zien dat ik echt wel kan varen ben ik de heat ingegaan. Het voelde gewoon zoveel beter lekker op mijn freestyleboard te staan, ik ben gewoon emotionally attached to the freestyle board om het zo maar te zeggen haha. Die heat is uiteindelijk mijn beste wave heat ooit geweest en absoluut het hoogtepunt van de dag. Eerst een goede forward geland, toen een shaka en omdat ik al twee jumps had dacht ik waarom geen backloop. En ja hoor, eerste backloop ever!!! En als kers op de taart ook nog even een taka erachteraan in de golfrit. Super stoked! Tussendoor ook nog wat freestylemoves kunnen doen voor de fun. Keepin it exciting.’
‘Uiteindelijk ben ik heel blij dat ik gewoon op mijn freestyleboard kon blijven varen want de wind werd steeds minder dus dat gaf mij net dat beetje extra volume om te blijven planeren en de shorebreak door te komen. Daarna heb ik nog twee heats gevaren, de halve finale en de finale. Ook die heats gingen wel chill – gewoon forwards, shaka en golfritten met drie turns.
‘Het was natuurlijk heel leuk om weer te winnen maar ik heb ook superveel respect voor de andere chicks. Het waren hele lastige omstandigheden omdat de wind zo up en down was. Het was een heel avontuur en gevecht dus ben blij dat ik uiteindelijk toch nog heb kunnen terugvechten.’
Martin ‘Lampie’ ten Hoeve, tegenwoordig woonachtig in Denemarken, kwam er pas een dag voor het evenement achter dat het ONK gevaren zou worden. Na enige twijfel besloot hij er toch voor te gaan en zijn bus zuidwaarts te sturen. ‘Op vrijdagochtend waren de weerberichten nog niet heel overtuigend, in ieder geval niet goed genoeg om 1000 kilometer in de auto te gaan zitten. In de middag kwamen de laatste updates van twee verschillende weerstations binnen, eentje was zeer positief, de andere zaaide eigenlijk alleen nog maar meer twijfel. Na overleg kwam ik tot besluit om de gok maar te wagen en ben ik om vier uur in de middag maar gaan rijden. In de avond rond Hamburg kwam ik erachter dat de herfstvakantie ook was begonnen voor de Duitsers: acht kilometer stapvoets rijden deed me toch even afvragen wat ik in hemelsnaam aan het doen was. Maar goed, ik had de keuze gemaakt, en mijn focus lag op Hoek van Holland, waar ik na nog een andere file om 4 uur ’s nachts aankwam. Na wat zoeken van de locatie heb ik mijn camper neergezet om toch nog even wat slaap te pakken.’
‘Gezien de lange reis en de korte nacht was ik verbaasd over hoe scherp ik mijn eerste heat openende, met paar zeer goeie turns en als laatste golf een wave 360. Het dieptepunt van de dag was tijdens de finale die later gecanceld werd. Twee sprongen en twee golven telden, maar in de praktijk kwam ik niet weg op mijn 5,6 icon en 115 liter Quantum proto. De wind was heel erg plaatselijk, Meev en Collin konden buitengaats wel hun ding doen maar ik leek echt op de verkeerde plaats te zijn met geen wind. Gelukkig werd de heat gecanceld omdat twee sprongen niet haalbaar waren. Oeff.’
‘In de super super finale (3 golven/1 sprong) voer ik sterk met een dikke off-the-lip en backside 360. De tweede plaats was niet waar ik op gehoopt had, maar gezien de lange tocht was ik nog best tevreden met het resultaat.’
Winnaar bij de heren werd Kevin Mevissen, die daarmee zijn tweede nationale titel in de pocket heeft. Hij pakte het serieus aan en had met Seb van den Berg zelfs een eigen coach meegenomen. ‘Ik ga er niet heen om gewoon een wedstrijdje te varen, als ik ga dan wil ik hem ook wel winnen natuurlijk. Wat dat betreft was het zeker tof dat Seb mee was, dan sta je gelijk met 1-0 voor. Leuk ook dat Lampie helemaal naar Hoek gekomen was, dat gaf nog meer inspiratie om er vol voor te gaan.
‘Wat me opviel van het evenement is dat er stiekem behoorlijk wat mannetjes rondlopen in Nederland die goed kunnen varen – iets dat ik nooit heb geweten omdat ik altijd alleen op Scheveningen vaar. Leuk om te zien.’
‘Omdat de wind en het daglicht aan het einde flink afnamen voeren we de finale met drie man, apart, maar ik richtte me op het varen. Met afnemende wind en een geleend setje om toch te kunnen planeren heb ik moeite gedaan om toch nog het beste uit die heat te trekken. Ik was de enige met goeie sprongen, de heat werd uiteindelijk afgeblazen. Ik was eigenlijk wel pissig, ik had al naar de kant kunnen gaan en een pintje kunnen drinken. Het format werd veranderd naar 3 golven en 1 sprong en bij het laatste licht heb ik alles uit die golven geperst wat te persen viel. Het was een close call; de jury vond dat ik toch het meest stijlvol aan het varen was, ik kreeg dat wimpeltje mee naar huis.’
Het podium bij de heren werd gecompleteerd door Collin Ansink, bij de dames eindigde Josine Schmitz als tweede, Eva Oude Ophuis pakte de derde plaats.
Meer actie van de Hoek van Holland Harbour Masters? Check de Facebookpagina van fotograaf Jan Peter ‘Jepe’ van Popta voor een compleet overzicht.
