17-04-2018 - Surfen, Nieuws, Leesvoer

Practice makes perfect

Lotte Jacobs en haar vriend Rick Vlek leven het leven van een surfnomade. In het seizoen geld verdienen met lesgeven en coaching om daarna de spullen te pakken voor een welverdiende surftrip. De afgelopen jaren wonen en werken Lotte en Rick in Wales waar ze werken (en veel surfen) bij snowdonia wavegarden. Rick zien we met enige regelmaat langskomen in de surfmedia met fijne platen en strakke edits, maar ook Lotte timmert inmiddels lekker aan de weg.

Tekst: Lotte Jacobs // Beeld: Rick Vlek, Ste Dutton

Mijn eerste keer surfen was in Domburg op een koude herfstdag in oktober. Rick, die ik nog maar net had leren kennen, beweerde dat het leuk zou zijn en net als snowboarden zodra je het een beetje onder de knie had. Mijn eerste blik op de zee kan ik me nog goed herinneren: een donkerbruin kolkende Noordzee met witte schuimkoppen zover als ik kon kijken. Terwijl de ijzige regen ons in het gezicht sloeg lachte Rick me toe: “Ik zei toch dat het goed zou zijn.” Ik mocht het plankje van zijn moeder lenen, een 5’10 retro Fish. Voor een beginnende surfer geen succes natuurlijk, maar het lukte me desondanks toch op te staan. Hoewel het leuk en spannend was om gol es te pakken in het kolkende witte water was ik niet direct ‘hooked’ of ‘stoked’. Ik herinner me vooral dat het fijn om samen te zijn, te midden van de storm.

lotte surf

 

Een jaar later ging ik voor het eerst naar Frankrijk. Rick was al een zomerseizoen in Mimizan geweest, dit jaar zou ik ook een paar weken aanhaken. Met mijn nieuwe sur oard, gekregen voor mijn verjaardag, was ik er helemaal klaar voor. Lekker surfen, zonnen en hangen met mijn ventje in een tentje. Het surfdeel van die droom viel toch wat tegen. Ik kwam er al snel achter dat surfen in Frankrijk niet zo eenvoudig was als ik dacht. De golven waren een stuk krachtiger dan die witte rollertjes in Nederland. Op kleine dagen zonder wind was het echter perfect en pakte ik veel golven. Rick sleurde me iedere ochtend het bed uit om te gaan surfen, ongeacht de condities. Vaak was ik erg zenuwachtig en kwam ik niet eens de shorebreak door. Héél frustrerend, soms kwam ik huilend het water uit en had ik het gevoel dat ik bijna verdronken was. Ik heb meerdere malen gezworen nooit meer te zullen surfen, en kijk me nu, helemaal ‘hooked’ en ‘stoked’. Die zomer surfte ik mijn eerste groene gol es.

Twee en een half jaar later was ik klaar met mijn opleiding aan de ALO in Tilburg en besloot ik ook voor mijn surfcoach certificaat te gaan. Ik kon toen net een beetje bochtjes maken en redelijkerwijs naar links en rechts surfen. Met veel geluk haalde ik mijn cursus op heup hoge golven. Ik was eindelijk klaar met school en Rick en ik hadden besloten om samen voor een surfcamp in Mimizan te gaan werken voor die zomer. Mijn eerste les was enorm spannend, ik vergat van alles te vertellen, maar gaandeweg werd het makkelijker en ontwikkelde ik mijn eigen manier van lesgeven. Gedurende de afgelopen jaren, die aanvoelen als een perfecte oneindige zomer, krijg ik steeds weer dezelfde vraag van vrienden, kennissen en zelfs de tandarts: “Wanneer ga je nu eens beginnen met het echte leven?” Ik kan die vraag eigenlijk alleen maar met een vraag beantwoorden, wat is ‘het echte leven?’.

rick vlek surfen

Tijdens mijn werk draag ik echte verantwoordelijkheid voor de mensen die ik coach, ik krijg mijn salaris uitbetaald in echt geld, we moeten echt boodschappen doen, en slapen zelfs in een echt bed. Daarnaast surfen we bijna iedere dag echte golven. Echter kan het niet, ik geniet enorm van de vrijheid en afwisseling die het leven van seizoen tot seizoen met zich meedraagt. Soms mis ik mijn familie in Nederland wel, maar gelukkig zijn ze als we in Europa zijn nooit meer dan een goedkope Ryanair vlucht bij ons vandaan? In de toekomst als we de juiste plek vinden zou ik heel graag een Bio-boerderij starten met bijvoorbeeld een B&B erbij. Helemaal zelfvoorzienend, ‘off the grid’ en met een aantal goede surfbreaks in de buurt.

Afgelopen winter hebben we voor de derde keer twee maanden door Indonesië gereisd. Na vorige zomer meegedaan te hebben aan het NK in Mimizan wisten we waaraan gewerkt moest worden. Onze missie was dan ook zoveel mogelijk goede en uitdagende golven surfen. Op de scooter rond cruisen langs witte stranden en jungles, apen en koeien op de weg maakten het af. We hadden ons voorgenomen om nieuwe plekken te ontdekken, maar de golven zijn zo goed geweest dat we nauwelijks rondgereisd hebben maar voornamelijk op dezelfde plekken zijn gebleven. Eat sleep surf repeat, wat wil je nog meer. Het zomerseizoen in Wales had ons behoorlijk gesloopt, dus lekker op tijd naar bed, veel surfen en Indonesisch eten deed ons enorm goed. Ik heb veel geoefend op mijn backside, voornamelijk omdat er zoveel linkse golven waren, en begon de lip harder te raken met elke sessie. Na twee maanden zijn we doorgereisd naar Nieuw-Zeeland.

Nieuw-Zeeland, onze beste winter trip tot zover! We begonnen in Auckland op zoek naar een auto. Uiteindelijk hebben we een 4×4 truck van een ander Nederlands koppel gekocht, compleet met bed en camping gear. We hebben op een aantal plekken gewerkt voor accommodatie en eten. Dat is heel leuk, je kunt erg low budget gaan en leert lokale mensen kennen. Na een dikke week in Auckland gezeten te hebben waren we klaar voor wat goede surf, dus Raglan was de eerste stop. Daar scoorden we gelijk goed, maar het was er extreem druk. Ik had de vorige keer dat we in Nieuw-Zeeland waren een beetje een haat-, liefdeverhouding met de ‘jump rock’ daar (een steen waar je afspringt om snel in de line-up te komen). Dus dit keer vond ik het erg spannend of het goed zou gaan. Daar ging ik, een elegante sprong en een snelle peddel, klaar voor de eerste golf. De locals denken daar zoals overal ter wereld dat meisjes niet kunnen surfen. Het duurde dus even voor ik mijn golven kreeg, maar zodra ik in het ritme zat kreeg ik golf na golf en voelde al snel mijn benen branden.

Het is in Raglan moeilijk om vrij te kamperen met je camper. Omdat jarenlange stromen van hippies in busjes de locals een beetje allergisch hebben gemaakt voor backpackers. Gelukkig mochten we een aantal nachten bij Anne(NL) en Dean(NZ) op de oprit logeren. Vanuit Raglan reden we door naar het zuiden van het Noordeiland. Helaas vonden we daar geen swell, maar wel heel veel zeehonden. Die zijn heel brutaal, dus dat zorgde voor wat grappige situaties. Doordat we geen golven vonden in het zuiden zijn we doorgereden naar het Zuid Eiland. Door de aardbevingen rondom Christchurch waren de wegen nog steeds gesloten dus moesten we 500 km omrijden om te komen waar we wilden. Super set-up, maar geen golven. We zijn uiteindelijk bijna 2 weken gebleven, maar besloten toen terug te rijden.

Terug op het Noordeiland verbleven we een aantal weken in de buurt van Ahipara op een heuse Bio- Boerderij bij Amerikanen uit California. Ze waren met de hele familie verhuisd en leefden nu op de boerderij met kippen, paarden, koeien, varkens, schapen en honing bijen. Hun drinkwater kwam zo de berg uit rollen in de vorm van een kabbelende rivier waarin ze met behulp van een hydro-elektrisch systeem gemaakt van een oude wasmachine stroom opwekte. Echt ons droom scenario! Rick surfte hier elke dag met onze nieuwe vriend Trevor en deelde samen de grootste rechtse barrels die ik tot nu toe gezien heb terwijl ik lekker veilig op het strand rondhing met de wilde paarden. Deze plek was echt heel bijzonder, en ik hoop ooit op zo’n mooie plek te mogen wonen.

Lotte Surfen

Sinds drie zomerseizoenen wonen en werken we in het prachtige North Wales. Hier werken we voor Surfsnowdonia, een wavepool midden in de bergen. Een rare maar ontzettend coole plek. Dit jaar hebben we een geweldige set-up. We wonen met een caravannetje op een boerderij in Tal-Y-Bont 5 minuten fietsen van het werk. Nacho en Rosie wonen sinds twee weken bij ons, onze twee kippen, en hebben afgelopen week hun eerste eitjes gelegd. Ook de groentetuin staat al goed in bloei. Deze zomer hebben we er onze missie van gemaakt bewuster te consumeren en om zoveel mogelijk voedsel zelf te verbouwen. Het combineren van de golven van Surfsnowdonia met goede golven in de oceaan is ideaal. De consistentie van golven in de wavegarden is perfect om verschillende technieken onder de knie te krijgen. Daarna de transfer maken van mechanische golven naar de oceaan is altijd even wennen, maar ik merk dat ik in serieuze golven veel sterker en technischer op mijn board sta. Sinds ik hier bij Surfsnowdonia ben gaan surfen is mijn techniek enorm in niveau gestegen en ik merk dat ik het nu echt leuk vind als de golven wat groter en van meer consequentie zijn.

De coaching die ik nu krijg is van een ander kaliber dan samen onshore slob surfen. Tijdens de video-coaching sessies die ik hier met Rick doe kijken we naar de bewegingen en de samenwerking van hoofd, schouders, armen, core, benen en board. Ik skateboard veel op de miniramp hier, dit is samen met veel surfen de beste training die je kunt doen. Daarnaast doe ik hier mee met de crossfit sessies van Kara Paris Halliwell (2 maal Brits crossfit kampioen). Na veel vallen en opstaan (letterlijk) heb ik eindelijk die harde re-entries met release onder de knie. Ik ben deze zomer ook kleine airtjes en reverses gaan proberen, maar die blijken toch moeilijker dan Rick ze er uit laat zien.


Dit artikel komt 6|Surf magazine #1 2017. Het volledige magazine kan je hier bestellen. Word voor het gemak abonnee, zodat je alle uitgaves van 6|Surf als eerste thuis bezorgd krijgt. Natuurlijk kan je ons ook volgen op Facebook en Instagram.

 

 van