Mondraker Arid – review

Als een mountainbikemerk een gravelbike bouwt

Het Spaanse Mondraker is al meer dan twintig jaar actief in de mountainbikesport, maar is tamelijk onbekend bij de meeste wielrenners en gravelaars. Nu de geometrie van gravelfietsen steeds meer richting die van mountainbikes neigt, betreedt Mondraker ook de gravel-scene. Wij testen de volledig nieuwe Arid in Patagonia, Arizona.

Tekst: Daan Zeven
Foto’s: Mondraker

Hoewel Mondraker zelf gevestigd is in offroad-paradijs Alicante – grappig genoeg niet ver van het Europese decor voor een aantal Spaghettiwesterns – kiest men ervoor om de nieuwe Mondraker Arid in Arizona te presenteren. De reden hiervoor is dat het merk sinds kort de Amerikaanse markt bedient en dat de nieuwe Mondraker Arid daarbij een essentieel onderdeel van hun strategie vormt. Het Noord-Amerikaanse Patagonia ligt in de uitgestrekte en kurkdroge (Arid in het Engels) prairie tussen Tucson en de Mexicaanse grens, en vormt het decor van meerdere bekende westernfilms. Het gebied is bezaaid met uiteenlopende soorten gravelwegen, die de regio ideaal geschikt maken om een gravelfiets in alle omstandigheden te testen.

Het frame

Mondraker staat in de mountainbikewereld bekend om haar forward geometry, die het merk samen met de legendarische mountainbiker Fabien Barel heeft ontwikkeld. Deze geometrie is inmiddels vijftien jaar oud, maar vormt nog steeds de basis voor moderne mountainbike-geometrie. De essentie ervan is dat de rijder verder naar voren is geplaatst om controle en stabiliteit te verbeteren, en deze filosofie heeft Mondraker nu dus losgelaten op een gravelfiets. 

De ontwikkeling van de Mondraker Arid startte al in 2019, toen de productontwikkelaars meerdere gravelfietsen kochten om de geometrie en het materiaalgebruik in dit genre te analyseren. Ze trokken daaruit de conclusie dat een gravelfiets eigenlijk meer gemeen heeft met een mountainbike dan met een racefiets, en dat gaf de doorslag om daadwerkelijk met de ontwikkeling van de nieuwe Mondraker Arid te starten. In 2020 waren de eerste titanium prototypes klaar, die direct succesvol werden ingezet tijdens een aantal races. Met de input van die races werd vervolgens verder doorontwikkeld tot het uiteindelijke carbon frame, wat maar liefst twee jaar duurde. De voornaamste reden daarvoor was het feit dat de meeste carbon-fabrikanten niet in staat waren om het gewenste frame te produceren, dus het duurde even voor een geschikte partner werd gevonden.

Met hun huidige partner wordt voldaan aan alle eisen van Mondraker, en het resultaat is een gravelbike die geheel volgens downhill-standaarden gemaakt is. Het frame kan daardoor tegen een stootje, maar is tegelijkertijd dus niet het allerlichtste: met 1.250 gram is het frame zelfs zo’n 500 gram zwaarder dan dat van de Podium, Mondrakers crosscountry-mountainbike. Dat gewichtsverschil zit niet alleen in de duurzaamheid van het frame, maar ook in het feit dat de Arid geen vering heeft: er moest daarom in de carbon lay-up een compromis worden gevonden om tot een goede ‘ride-quality’ te komen. Daarnaast is het Arid-frame volgens Mondraker nóg steviger en nog vergevingsgezinder dan dat van de Podium, én beschikt de fiets over een interne opbergruimte in de schuine buis. Kies je voor de duurste RR SL-variant, dan heb je van het relatief zware frame overigens weinig last, want het totaalgewicht komt dan op slechts 7,9 kilogram. 

Alle Arids – ongeacht hun prijs – delen de Stealth R carbon frame en voorvork, dus verschillen zitten uitsluitend in de afmontage. Het betekent dat je op alle modellen meer dan voldoende bevestigingspunten hebt en dat ook een verende voorvork en een dropperpost gemonteerd kunnen worden. De kabels lopen in alle gevallen door het balhoofd en de fiets is voorzien van een bottom-bracket met schroefdraad; twee trends die je overal in de industrie terugziet. Het frame is uitsluitend geschikt voor een 1x set-up en is UDH-ready. Alleen het RR SL-topmodel maakt daadwerkelijk gebruik van die nieuwe derailleur-standaard, en is voorzien van de nieuwe Sram Red XPLR 13-speed groep. Daarnaast beschikt dit model over de briljante Zipp XPLR 40 millimeter wielset en een inhouse ontwikkeld carbon On/Off-stuur, waarmee de RR SL helemaal klaar is voor het snellere gravelwerk. Kijk je naar de onderkant van het spectrum dan vind je daar de Mondraker Arid Carbon, die is afgemonteerd met een GRX610-groepset en Mavic Allroad-wielen. Die is krap twee kilo zwaarder, maar wel significant goedkoper. Ideaal als basis om hem vervolgens zelf te upgraden dus. De prijzen liggen tussen de 9.499 euro voor de RR SL, en 3.199 euro voor het basismodel.

De testritten

The Patagonia Lumber Company, die in dit afgelegen gebied graveltochten organiseert, is de uitvalsbasis voor beide testdagen. Op dag één staat een relatief rustige rit gepland die ons over brede gravelstroken dwars door de Amerikaanse prairie leidt en die geleidelijk op en neer loopt. De uitzichten zijn overweldigend en omdat de Mondraker Arid weinig gewenning vraagt kunnen we daar uitgebreid van genieten. 

Toerend door het heuvellandschap valt vooral op hoe makkelijk de Mondraker Arid accelereert en op tempo te houden is. Dit heeft alles te maken met de snelle Zipp-wielset, maar ook met de houding: die is namelijk verrassend sportief voor een gravelbike die ‘voor iedereen’ geschikt zou moeten zijn en je kan makkelijk je kracht kwijt. Tegelijk valt op hoe comfortabel de Mondraker Arid is. Want ook al zijn de wegen vandaag in goede staat, het is duidelijk dat de fiets behoorlijk wat van de ondergrond gladstrijkt en daardoor makkelijk zijn momentum vasthoudt.

Op dag twee is het terrein uitdagender en al na een kilometer pakken we een singletrack die voornamelijk bestaat uit mul zand, afgewisseld met harde stukken waar erosie zijn werk heeft gedaan. Hier komt de forward geometry tot haar recht, want doordat je relatief ver voor op de fiets zit én er een korte stuurpen is gemonteerd, wisselt de Mondraker Arid ontzettend makkelijk van koers en heb je veel controle over het voorwiel. Daarbij wordt de Arid geholpen door de relatief korte achterkant, met als gevolg dat hij op technische stukken veel controle geeft en makkelijk zijn lijn wijzigt. De ervaring die Mondraker heeft in het ontwikkelen van mountainbikes komt hier duidelijk om de hoek kijken. Oók blijkt in dit moeilijke terrein het nut van de esthetisch verantwoorde ‘raampjes’ in het frame en de zadelpen, want de fiets absorbeert in de afdalingen ook grotere klappen boven verwachting goed. 

Hoewel de eerste dag ideaal was om aan de Mondraker Arid te wennen, is de fiets in het geaccidenteerde terrein van vandaag op zijn best: bergop rijdt hij als een volbloed racer en nodigt hij uit om staand alle klimmetjes aan te vallen. Op technische afdalingen komen vervolgens het comfort, de controle en de beweeglijkheid perfect tot hun recht. Zelfs als er op het laatste deel van de rit volle bak wordt gekoerst laat de fiets geen steken vallen, want ondanks de korte stuurpen – maar dankzij de sportieve houding en voorwaartse positie – is de Mondraker Arid echt een fiets om ouderwets op te stoempen. Gravelkoersen zijn nooit ons ding geweest, maar na deze rit op deze Mondraker Arid komt die behoefte opeens bovendrijven.

 Conclusie

Mondrakers eerste poging in het gravelsegment lijkt direct zeer geslaagd, want de Arid RR SL weet een perfecte combinatie te vinden van snelheid, controle én comfort. De korte stuurpen en specifieke geometrie geven de fiets een zeer beweeglijke natuur, terwijl hij ook geschikt is om volgas te koersen. Zéker in combinatie met de geniale XPLR-componenten van Sram is dit echt een geweldig snelle bak, die met zijn looks en relatief onbekende merknaam waarschijnlijk veel bekijks zal trekken! 

De Mondraker Arid wordt (voorlopig) alleen in carbon aangeboden en neemt de lijnen van de Dusty bijna lijn voor lijn over. De afstamming van de nieuwe gravelbike is dus duidelijk, maar een paar discrete ontwikkelingen geven hem een ​​iets verfijndere kant dan zijn elektrisch ondersteunde tegenhanger. Zo zien we een dunnere diagonale buis en balhoofdbuis en een opnieuw ontworpen verbinding tussen de staande achtervork en de zitbuis.