Orbea Rise SL M10

Review – Orbea Rise SL M10

In het vorige issue introduceerden we de nieuwe Orbea Rise al. We keken ernaar uit om de fiets uitgebreid te testen. Inmiddels hebben we de Rise SL uitgebreid onder handen kunnen nemen. En we kregen ook de kans om de LT te proberen. Wordt het de SL of de LT?

Bij de introductie van de eerste Orbea Rise vervulde de fiets een pioniersrol in het genre van de lichtgewicht e-bikes. Hij oogde en reed bijna als een gewone mountainbike en door het lage gewicht voelde de bike speels aan. Met zijn 140 millimeter veerweg voelde het óók alsof er meer potentie in het frame zat. Dat herkende Orbea kennelijk, want de nieuwe Rise is nu beschikbaar in twee versies: de SL heeft nog steeds 140 millimeter veerweg voor en achter, maar de LT beschikt over 160/150 millimeter veerweg voor/achter en beschikt over een agressievere geometrie. Bovendien is de nieuwe Rise voorzien van een nieuwe RS Gen 2 MC-motor die maar liefst 85 newtonmeter kan leveren. Dat is fors meer dan de vorige versie en het vermogen is bovendien beschikbaar bij een lagere cadans. Ook heeft Rise nu een grotere – zelf ontwikkelde – accu die beschikbaar is in 420 wattuur of 630 wattuur. Daar bovenop is nog een range-extender van 210 wattuur verkrijgbaar en dat is geen overbodige luxe als je lange trips met de fiets wilt maken.

Beide versies beschikken over hetzelfde frame, die volledig van carbon is. Een nieuwe carbon lay-up maakt het frame acht procent stijver dan voorheen en ook de achterbrug is verbeterd, die is op zijn beurt liefst veertien procent stijver dan die van de oude Rise. Ook is er nu meer ruimte voor een langere dropper, wat – zeker bij de agressieve LT-versie – geen overbodige luxe is.

De LT onderscheidt zich van de SL door een andere link, die zorgt dat de veerweg achter toeneemt met 10 millimeter. Ook is de LT voorzien van een flip-chip die ontbreekt op de SL. Hiermee is de balhoofdhoek naar keuze in te stellen op 64 of 64,5 graden, waarbij de zitbuishoek varieert tussen de 77 en 77,5 graden. Serieus slacke waarden, die in steil terrein zouden moeten worden getest…

De SL die wij testen heeft een geometrie die niet te verstellen is. De balhoofdhoek bedraagt 65,5 graden en de zitbuishoek 78 graden. Alle varianten zijn voorzien van Fox-vering, die nu een progressievere veercurve heeft. Daardoor blijf de fiets hoog in zijn veerweg tijdens het trappen. Dat is natuurlijk efficiënt qua deining, maar ook wat betreft de geometrie: de zitbuishoek blijf hiermee steil en biedt zo een betere positie tijdens het klimmen.

De nieuwe Orbea Rise is te bestellen in vier varianten, die dankzij het uitgekiende bestelproces van Orbea elk behoorlijk kunnen worden aangepast. De prijzen lopen uiteen van 6.599 euro tot 11.999 euro, maar ga je los in de configurator, dan is het prima mogelijk om daar 800 euro bij te klikken.

Onze ervaring

Wij testen de Rise SL M10, die voor 7.999 euro van eigenaar wisselt. We rijden hem in zowel Nederland als Zwitserland. In Nederland valt direct op hoe snel en licht de fiets is. De geometrie is niet erg agressief en hij voelt op de leukere singletracks van Nederland aan als een veelzijdige allrounder: op snelle stukken biedt de bike veel stabiliteit en als je er zin in hebt heeft de Rise een speels karakter en genoeg pop om op kleine features lol te hebben. De Fox 34-vork met 140 millimeter veerweg komt hier dan ook goed tot zijn recht. De Schwalbe Wicked Will-banden dragen ook bij aan de feestvreugde, want ze rollen snel en bieden behoorlijk veel grip als je het niet te gek maakt.

Ze vormen echter een beperking als we de fiets rijden op de technische endurotrails rond het Zwitserse Davos. Daar hebben we op de rotsige trails weinig vertrouwen in de lekbestendigheid en met name in de grenzen van de grip. Dat beperkt je niet alleen in de bochten, maar ook tijdens het remmen. Dat effect wordt helaas nog verder versterkt door de tweezuiger remklauwen met 180 millimeter rotors. Deze zijn simpelweg te licht voor een e-bike in dit segment en presteren in de Alpen ondermaats.

In Davos gaan we daarom op pad met een Big Betty en Magic Mary, hiermee is het eerste probleem snel opgelost. De fiets blinkt uit op de steile, technische beklimmingen. Daar profiteer je merkbaar van het lage gewicht en het beweeglijke karakter. Duik je vervolgens de lekkere flowtrails op dan profiteer je van dezelfde eigenschappen die de fiets in Nederland zo goed maken. Kies je echter vaak voor de steile enduro-lijn, dan ben je beter af met een fiets met meer travel. Niet geheel toevallig is dit waar de LT in het spel komt!

De grote broer

Tijdens een presscamp van Orbea had het team namelijk toevallig een LT-versie bij zich. Zoals gezegd wilden we die erg graag testen in het terrein waarvoor hij bedoeld is. We hebben daarom een ochtendje gespijbeld gedurende het reguliere programma en de Rise LT getest op een aantal enduro-afdalingen in Andorra. En dat was geen straf!

Waar de SL soms voelt alsof hij wordt belemmerd door de relatief korte veerweg, kleinere schijven en snelle banden, voelt de LT aan als een echte enduromachine. De fiets die we rijden is bovendien voorzien van een coilshock en is dus helemaal klaar voor het echte werk. Dat merk je uiteraard ook in de klim – met name op de weg – maar aangezien het hier om een e-bike gaat is dat minder relevant. Wél relevant is hoe de fiets zich houdt op singletrack-klimmetjes. Daar imponeert hij verrassend met zijn behoorlijk lichtvoetige karakter. Anders dan de meeste e-bikes is de fiets precies te manoeuvreren en ben je niet alleen maar als een soort tank omhoog aan het rossen. Als het steiler wordt, wordt het voorwiel door de slacke geometrie uiteraard wat lichter, maar dat is goed op te vangen door wat verder voor op het zadel te gaan zitten. Prettig hierbij is dat de Shimano-motor zijn vermogen al vanaf een lage cadans afgeeft, wat een merkbaar verschil is met de Bosch-motoren. Pas op secties die met een gewone fiets al niet meer zijn te rijden, gooit de Rise LT de handdoek in de ring. Het is dan door de combinatie van de geometrie en de krachtige motor simpelweg niet meer mogelijk om het voorwiel aan de grond te houden en tegelijkertijd de grip achter te behouden. Het hoge vermogen van de nieuwe motor nodigt ook uit om hard omhoog te knallen. Dat is erg vermakelijk, maar hiermee trek je de accu wel in no-time leeg.

Boven aangekomen gaat de 180 millimeter dropper omlaag en de climbswitch uit. De eerste trail is een goede opwarmer, deze is behoorlijk flowy, maar ligt wel bezaaid met stenen en wortels. De Rise LT knalt overal gemakkelijk overheen. Totaal anders dan zijn kleine broertje dus. Tegelijk valt op hoe beweeglijk de fiets bij een hoge snelheid aanvoelt. Dat deelt hij dan weer met de SL. Even van lijn wisselen om stenen te ontwijken of een sprongetje meepakken om over wat wortels te springen gaat verrassend makkelijk. Dankzij de coil-shock van de LT voel je dat de achterkant altijd in contact blijft met de ondergrond, maar gebruik je je gewicht om de vering te ‘loaden’, dan popt hij ook op kleine sprongetjes lekker actief.

Na de eerste trail duiken we El Beixalis in, de lokale enduro-afdaling. Dit is een serieus steile trail met veel geulen en losse stenen, waar je op sommige stukken echt even moet manoeuvreren om je bike in positie te brengen voor een volgende sectie. Dat gaat de Rise gemakkelijk af, want ook op lage snelheid is de fiets behoorlijk levendig. Luxe is bovendien dat als je even niet lekker uitkomt, je gewoon keihard omlaag kunt knallen. Het incasseringsvermogen en de grip van de Rise LT zijn dankzij de coil en de Fox 36 160 millimeter vork namelijk enorm. Bovendien remt de LT dankzij de 203 millimeter schijven en Maxxis Assegai/Minion een stuk beter dan zijn kleinere broertje.

Conclusie

Hoewel de SL op papier de betere kandidaat is voor de Nederlandse trailrijder, valt er veel te zeggen voor de LT-versie. De fiets blijkt beter toegerust op het betere endurowerk en is daarmee perfect voor het buitenland. Ondanks de veel potiger afmontage is hij daarbij slechts zo’n anderhalve kilo zwaarder dan de SL. In Nederland heb je daar dankzij de motor nauwelijks last van, vermoeden wij, en in het buitenland profiteer je van de veel agressievere set-up van de LT. Ben je in de markt voor een Orbea Rise en beschouw je jezelf als endurorijder, overweeg dan zeker de LT-versie. Rij je voornamelijk in Nederland, en zoek je een fiets die je tijdens je vakantie in kan zetten op een mooi backcountry-tochtje of een flowtrail, dan is de SL de fiets voor jou.