07-09-2017 - Wielrenblad, Nieuws, Leesvoer

Review: Specialized Roubaix Expert Di2

Een mond vol, maar wel met een van de iconen in de wielerwereld. Meerdere renners hebben afgelopen jaren laten zien hoe zij de kasseien op de voorjaarsklassiekers (en etappes in grote ronden) met deze fiets hebben bedwongen. Onder andere onze landgenoot Niki Terpstra heeft er de 257 kilometer lange rit van Parijs naar Roubaix in 2014 mee gewonnen. Genoeg nieuwsgierigheid naar dit comfort-racemonster dus.

Tekst: Joep Kalverdijk / Foto’s: Dennis Bruin

Eerste indruk

De eerste indruk is vooral: wow! De fiets is stealth-achtig uitgevoerd en dat ziet er stoer uit. De basiskleuren zijn donker en dat maakt de fiets paradoxaal genoeg onopvallend mooi. De kleuren van de Ultegra-groep passen perfect bij de kleuren van de logo’s en details die Specialized de Roubaix Expert heeft gegeven. Verder laat de afmontage ook niets te wensen over: Ultegra Di2 met hydraulische schijfremmen; eigenlijk het beste wat je op dit moment kunt krijgen, op de grote Dura-Ace-broer na.

Tijdens het monteren van het stuur valt me wel iets op. Voor de framemaat die ik test, een 54cm, lijkt het stuur vrij breed. Bij het nameten blijkt inderdaad dat er een 44cm-stuur bij is geleverd. In mijn ogen een vreemde keuze bij een framemaat die niet voor grote mensen is ontwikkeld. Er valt me nog iets op, het veersysteem bij het balhoofd. Het is voorzien van een rubberen beschermhoes en wat blijkt? Het veert écht! Niet veel, maar zeker een centimeter. En eigenlijk breekt me gelijk het zweet uit, ik heb namelijk een sprinttraining gepland staan. Toch besluit ik mijn pedalen te monteren en mij om te kleden. Nog even het zadel, met het bijzondere ‘vastzet’-systeem in de zitbuis, afstellen en het is tijd voor een eerste rit.

Wat me eigenlijk niet eens opvalt is hoe comfortabel ik over de klinkers in de stad scheur. Pas zodra ik weer op het asfalt kom merk ik dat het nog zachter kan. Ik test het veersysteem even met een kort sprintje voor ik aan mijn programma begin. Eigenlijk voelt het helemaal niet gek. De verwachting was dat ik zou sprinten als op een mountainbike zonder gelockte voorvork, maar daar lijkt het helemaal niet op. Wel merk ik dat mijn positie op de fiets wat meer rechtop is dan ik gewend ben. Op zich geen probleem, maar toch even wennen. Tijdens het sprinten merk ik verder dat de fiets lekker stijf is, snel reageert en de Di2 onderdelen zelfs bij krachtig trappen en schakelen geen krimp geven.

Veersysteem

Het veersysteem, dat Specialized het Future Shock systeem noemt, werkt met een zuiger in de balhoofdbuis met 20 mm veerweg (3mm omhoog, 17mm naar beneden). Standaard worden drie verschillende veren meegeleverd, een gele 40lbs veer, blauwe (zachtere) 14lbs veer en een zwarte (medium) 25lbs veer. Zo kun je het veercomfort naar wens afstellen, dit kan bijvoorbeeld handig zijn als je een tocht over ruig terrein gaat rijden of je simpelweg wat meer of minder veercomfort wilt. De veer zit in een cardridge die zich als het ware onder de topcap bevindt.

(De-)monteren van de veer kan worden vergeleken met het (de-)monteren van een zadelpen. Bij het vervangen van de veer dient de stuurpen echter wel te worden verwijderd, maar de rubberen hoes kan blijven zitten. Het Future Shock systeem is, op de rubber hoes na, niet te zien van buitenaf. Wat wel opvalt is het afdekkapje van het systeem dat meebeweegt tijdens het sturen. Het ziet er een beetje gek uit wanneer je je stuur niet recht hebt, dan steekt de achterkant namelijk uit aan de zijkant van het frame.

De eerste duurrit is er eentje van ruim 100 kilometer. Veel positieve reacties op de kleurstelling en de looks van het frame worden mijn kant op geroepen. Het ochtendzonnetje schittert prachtig op het frame en de metallic lak blijkt veel meer kleuren te bevatten dan alleen zwart en grijs. Na een aantal kilometers voelt mijn zitvlak echter wat geïrriteerd aan. Wat blijkt, het Phenom-zadel is los getrild en heeft in de eerste tientallen kilometers van mijn rit een oncomfortabele positie aangenomen. Het herstellen van de positie wordt door de zadelpen erg eenvoudig gemaakt, er is slechts één schroef die je zowel in lengterichting als in de hellingshoek kan aanpassen. De rest van de rit heb ik heerlijk genoten van de fiets en ook het zadel voelt steeds natuurlijker aan. Het zadel voelt na enkele honderden kilometers zelfs als mijn eigen zadel en ook tijdens langere ritten krijg ik geen last van mijn zitvlak. Het zadel is niet zo zacht, waardoor de zitbotten goed ondersteund worden, maar biedt desondanks voldoende comfort aan de rest van het zitvlak.

Conclusie

De Roubaix is uitermate geschikt voor het ruigere werk. Het veersysteem dempt de zwaarste schokken en zorgt voor veel comfort op gladde wegen. Desondanks blijft de fiets snel en stijf aanvoelen. De Roubaix is een absolute aanrader voor de fietser die veel comfort eist en/of veel kilometers op slecht asfalt aflegt.


Deze review is afkomstig uit Wielrenblad #3 van 2017. Wil je meer reviews, tech en reisverhalen lezen? Koop het laatste Wielrenblad dan in de SOUL Webshop of neem een abonnement op Wielrenblad om nooit meer wat te missen! Wil je Wielrenblad liever digitaal lezen? Geen probleem! Download ‘m dan nu in de SOUL Kiosk app!

 van