21-07-2017 - Surfen, Nieuws

Road to Tokyo

Het nieuws dat surfen een olympische sport wordt zorgde wereldwijd voor de nodige ophef. Sommige surfers vinden het maar niets, waar anderen het juist prachtig vinden. Voor Eveline Hooft (’00) betekent het een nieuwe droom: deelnemen aan de Olympische Spelen van 2020 in Tokyo, Japan. Met al de nodige ervaring in nationale en, sinds kort ook, internationale wedstrijden heeft ze de contest bug flink te pakken. Gelukkig deelt haar sponsor Protest Sportswear haar droom en ambitie en willen zij deze trip mogelijk maken. Samen met coach en trainer Hans van den Broek reisde ze af naar Surf Snowdonia in Wales voor een serieus trainingskamp.

Tekst: Eveline Hooft
Beeld: Stewart MacKellar

surfen snowdonia olympische spelen tokyo eveline hooft 1

Zondag // 9 oktober 2016

Om half twaalf ben ik bij Hans om richting het vliegveld te gaan. Vlak voor vertrek grist hij snel nog even een zwembroekkie mee voor in de hot tub en sauna, slim zo blijkt later. We zijn vroeg dus is er tijd voor een bakkie alvorens we inchecken. Na een korte vlucht van ruim een uur staan we op de luchthaven van Manchester. Ik ben nog net op tijd om te voorkomen dat mijn boardbag van de bagageband lazert. Nomaal gesproken komt je board bij de odd size bagage van de band, maar hier ligt het gewoon op een grote hoop. Een busrit van ongeveer een kwartiertje brengt ons bij de huurauto. In de bus zit een groep Noren die ook op weg is naar Surf Snowdonia, net als wij zijn ze behoorlijk stoked. Het is even wennen om links te rijden, maar we zijn onderweg. De tocht voert ons door een soort sprookjesbos compleet met kasteel en ridders. Na zo’n anderhalf uur rijden we het Wavegarden complex op. Het is inmiddels al kwart voor zes, maar we zijn juist op tijd om de laatste twee golven van de dag door de pool te zien rollen. Een redelijk bizar gezicht om de golf eindelijk live te zien.

Bij de incheck balie krijgen we de sleutel voor onze ‘pod’ zoals de huisjes langs de pool hier genoemd worden. Het is echt een mini huisje, meer dan een paar bedden met een soort van turnmatjes als matras is het niet. Een normaal stopcontact is niet te vinden dus daar moeten we morgen nog even werk van maken. Nadat we onze boards geprepareerd hebben voor de volgende dag gaan we op zoek naar avondeten. In het restaurant van Snowdonia kiezen we allebei voor een Byrgyr, een hamburger op zijn Welsh. Na nog wat voorpret gedeeld te hebben met onze Noorse vrienden is het tijd om te gaan slapen. In slaap komen op mijn Spartaanse matje wil echter niet goed lukken. Ik heb denk ik drie uur wakker gelegen omdat ik maar niet kon stoppen met mind surfen. Morgen is het zover!

surfen snowdonia olympische spelen tokyo eveline hooft 2

Maandag // 10 oktober

Om acht uur ’s ochtends schuiven we aan voor het ontbijt. Hans gaat voor het full English breakfast (een vette drap volgens hem), maar ik hou het bij een broodje Nutella. Via een Vlaamse surfinstructeur/ lifeguard regelen we snel nog even een stekkeradapter om weer bereikbaar te zijn (thanx!). Om tien uur is het dan eindelijk zover, pakkie aan en gaan! Het water blijkt super koud te zijn, maar dat mag de pret niet drukken. De eerste golf is het serieus wennen. Het voelt op de een of andere manier toch onnatuurlijk om steeds naar dat hek in het midden te surfen. In het begin is het ook best lastig om voor het schuim te blijven want de golf breekt behoorlijk snel. Gelukkig heb ik het snel door en begint het na een paar golven op echt surfen te lijken. Bij iedere golf die ik surf rolt Hans mee op zijn skateboard om te filmen. Op die manier kan ik na elke golf mijn turns checken en met Hans bespreken wat beter kan, een onwaarschijnlijke luxe. Na mijn eerste surf spring ik gelijk de hot tub in om warm te blijven voor mijn volgende sessie. Helaas is de regel dat je niet met wetsuit in de tub mag (slim die zwembroek!) en dus ben ik genoodzaakt in onze pod op te warmen totdat ik om twaalf uur weer aan de beurt ben.

Ondertussen is Hans gelukkig even langs de lokale supermarkt gegaan om wat lunch in te slaan. De kou en de constante aanvoer van golven slurpen behoorlijk wat energie. Na een paar bananen, eierkoeken en krentenbollen ben ik klaar voor de volgende ronde. Wat een dag, het is echt super gaaf en leuk om hier te surfen. Voor de duisternis invalt besluiten we snel nog de omgeving te gaan verkennen. Het is hier prachtig, met een fraai haventje en natuurlijk weer een kasteel. Omdat de winkels inmiddels dicht zijn moeten we elders op zoek naar avondeten. De keuze valt op een pizzeria met fraaie kerstverlichting en veel nepplanten, heel knus. Met onze aanwezigheid brengen we de gemiddelde leeftijd in het restaurant ongeveer tot de helft terug, maar dat maakt niet uit. De lasagne en pasta gaan er zeer goed in. Genoeg energie weer voor morgen! Behalve voor Hans, die moet natuurlijk nog even een bakkie om het af te toppen.

Dinsdag // 11 oktober

De volgende morgen gaat de wekker al om zeven uur. Het is nu zelfs zo koud dat de voorruit van de huurauto bevroren is. We gaan met de auto nog wat meer exploren voor we weer de pool in duiken. Hans heeft op de kaart een waterval gespot die we wel willen zien. Na een korte wandeling over een bospad met varens zien we uiteindelijk de waterval vanaf een bruggetje, echt super mooi. Na een stevige wandeling tussen de koeien en schapen moeten we ons snel terug haasten naar Snowdonia. Om tien uur zijn wij weer aan de beurt en er moet natuurlijk flink ontbeten worden. De tweede dag in de pool maak ik snel progressie. Na het inkomen van gisteren kan er nu echt getraind worden. Ik ben mega stoked dat de tail slides lekker lukken. Goed die achterste schouder indraaien, terugkijken wat beter kan en nog een keer. Ik merk de vooruitgang. Na mijn eerste sessie warm ik wat op in de sauna voor we gaan lunchen. We mogen alweer! Mijn pak trek ik deze keer aan in de sauna, het is echt koud namelijk. Met een watertemperatuur van slechts negen graden is het geen wonder dat er ook mensen rond peddelen met caps en handschoenen. Hans heeft echter alleen een 3/2 en ik een 4/3, best wel bikkelen dus. De steaks later op de avond gaan er dan ook prima in.

surfen snowdonia olympische spelen tokyo eveline hooft

Woensdag // 12 oktober

‘Time flies when you’re having fun’, dat geldt zeker voor ons bezoek aan Surf Snowdonia. Het is alweer onze laatste dag. Voor we nog eenmaal te water gaan besluiten we de berg op te klimmen om de Wavegarden van boven te zien. Een flinke klim en een goede manier om echt wakker te worden. Het uitzicht maakt ook een hoop goed! Eenmaal beneden hebben we nog een laatste sessie en ga ik er vol voor. Dit is echt een bizarre plek om serieus te trainen, ik kom hier zeker nog eens terug. Nu eerst inpakken en wegwezen. Na de auto ingeleverd te hebben en het busritje terug naar de airport raken we elkaar nog even kwijt omdat we allebei bij een andere Starbucks staan te wachten, maar uiteindelijk komt het allemaal goed. Het was een top trip. Donderdag helaas gewoon weer naar school.


Dit artikel komt uit het derde 6|surf magazine van 2016. Het gehele magazine is te bestellen in onze webshop. Word voor het gemak abonnee, zodat je alle uitgaves van 6|Surf als eerste thuis bezorgd krijgt.

 van