Route: Herfsttocht Sleen – de magie van Drenthe

’s Ochtends vroeg verzamelen we op een parkeerplaats vlakbij Sleen. Het is fris buiten en de discussie die we in de auto hadden gaat nog even verder. Rijden we met of zonder beenstukken? Gaan we voor een jack met lange mouwen of armstukken met bodywarmer? Met dit weer weet je het niet. Als de zon doorkomt kan het zomaar een lekkere nazomerdag worden. Onder het motto; liever te warm dan te koud’ kiezen we toch voor een jack met beenstukken.

Tekst: Rozanne Slik foto’s: Ydwer van der Heide

Als we even later over de polderwegen rijden, zijn we blij dat we voor de warmere kleding hebben gekozen. Een koele wind heeft voelbaar de overhand, ondanks de poging tot opwarmen door de eerste zonnestralen in de vroege ochtendnevel. De opkomende zon boven de mistige maïsvelden heeft iets magisch. Mistflarden, die in het oosten van het land ook wel witte wieven worden genoemd, zijn er volop. Het verhaal gaat dat de witte wieven mensen verleidden ze te volgen, waarna de mensen nooit meer terug werden gezien. De witte wieven wonen niet alleen in hunebedden, ze dolen ook rond bij mottekastelen. Een burchttype dat staat op een motte, een kunstmatig aangelegde heuvel. Laat Gees, het derde dorp waar wij doorheen komen, nou net een overblijfsel van zo’n mottekasteel hebben bovenop de Klinkenberg.

Keienstrook

Voordat we bij de Klinkenberg komen slaan we rechtsaf richting Nieuw Balinge. In het bos waar we doorheen fietsen ligt de eerste gevreesde sectie van de dag: een keienpad van een paar honderd meter. Niet te vergelijken met de Belgische kasseien, maar minstens even lastig. De grillige vormen van de gladde keien maken dat je hier en daar weg slipt. Gelukkig is dit telkens zo kort dat er geen gevaarlijke situaties ontstaan. Mocht je echt niet over de keien willen rijden dan biedt het smalle fietspad naast de strook uitkomst. Uiteraard ontstaat er bij ons een miniwedstrijd wie het eerste terug op het asfalt is. Het mooie van eigenlijk alle wegen en paden waar we over rijden is dat ze zo smal zijn dat er niet veel verkeer overheen rijdt. Dat dit ook een nadeel heeft in de herfst blijkt al snel: door gevallen bladeren en takken ligt er een hoop troep op de weg. Als onze fotograaf vraagt om een bocht met mooie bladeren een paar keer te rijden voor het mooie plaatje, gaat het één keer mis. Gelukkig is er, op een deukje in het moraal na, geen schade en is het shot de moeite waard.

Engeland

Door het gevarieerde landschap blijft de route verrassend, ook al gebeurt er onderweg niet veel. Het is een verademing om eens geen luid toeterende auto achter je te hebben als je twee-aan-twee over een smalle weg fietst. Iedereen die we onderweg tegenkomen is vriendelijk en groet ons als een bekende. Wat het fietsen hier extra leuk maakt zijn de plaatsnaambordjes die je onderweg tegenkomt. Zo had ik nog nooit gehoord van de dorpjes Zwartschaap en Stuifzand. We passeren zelfs Engeland en dat is voor ons het teken dat we toch al langer onderweg zijn dan we dachten. Tijd voor een pitstop in het eerstvolgende dorp. In Ruinen rijden we bijna letterlijk tegen restaurant Brinkzicht aan, komt dat even goed uit. Binnen vinden we een sfeervol restaurantcafé in oude stijl met veel tegeltjes. Ruinen blijkt de bijenhoofdstad van de regio te zijn geweest. Bijen, in het Drents ‘iemen’ genoemd, werden op de heide van het Dwingelderveld gehouden. De bijenwas werd veel gebruikt en ook de honing was populair toen er nog geen suiker was. Naast bijen werden er runderen en vooral schapen gehouden. Nu zijn er nog twee schapenkuddes over, die worden gehouden om de vergrassing van de heide tegen te gaan. De dorpen in de omgeving bestaan op hun huidige plaats sinds de negende en tiende eeuw. Opgeladen door de stop rijden we verder. De zon laat ons niet in de steek. Onze kledingkeuze blijkt perfect, want echt warm wordt het niet. Via een steeds smaller wordende weg rijden we Nationaal Park Dwingelderveld in, de schapenkudde tegemoet. Alle bomen bevestigen wat de herfst zo’n mooi seizoen maakt, felgekleurde bladeren zijn er in overvloed. Berkenbomen met de mooiste kleurschakeringen vormen een erehaag langs de bosrand. Als we het Dwingelderveld achter ons laten verandert het landschap. We fietsen nu tussen weilanden en open velden. Met de voorbijgang van drie trekkers in korte tijd achter elkaar is het spitsuur aangebroken. Drie meiden op de fiets zorgen wel voor het nodige getoeter. Er wordt maïs geoogst en in het land zijn diepe moddersporen getrokken. Op de weg is gelukkig weinig modder te vinden.

Hesseler fietsers

We kronkelen door de velden zonder op grote wegen terecht te komen. Het laatste stuk naar de parkeerplaats voert ons over een laatste keienstrook. Door de harde wind van de afgelopen dagen liggen de keien verstopt onder een laagje bladeren. Het is oppassen geblazen en de strijd om als eerste de strook uit te fietsen, laten we hier achterwege. Terug bij de auto praten we na over een geslaagde tocht. De route die we hebben gevolgd is ons aangeraden door Marijn de Vries. Haar moeder vertelde zo enthousiast over de herfsttocht van de Hesseler fietsers dat Marijn direct het GPX-bestand stuurde toen we naar een mooie route in de omgeving van Sleen vroegen. Er is niets van gelogen. Het ene moment rijd je middenin een bos, het andere moment door dorpjes met klinkers en karakteristieke Drentse boerderijen. Waarom we juist voor Sleen hebben gekozen? Stiekem heeft het lied ‘Op Fietse’ van Skik daar een bijdrage aan geleverd. In het eerste couplet is het al raak: ‘’K trap de fietse deur ‘t buulzand hen op ‘n zandpad tussen Slien en Erm en as ik dalijk eben in Diphoorn ben dan fiets ik deur’ Met Slien wordt uiteraard Sleen bedoelt. Hierdoor werden we wel nieuwsgierig naar wat dit gedeelte van Drenthe nu zo bijzonder maakt. De bijwerking is wel dat we de hele dag met het refrein in ons hoofd rondfietsen. Het mooie landschap in combinatie met de rustige wegen heeft ons Drenthe op z’n best laten zien en zeker ook nieuwsgierig gemaakt. Er valt nog veel meer te ontdekken en wij komen zeker terug!

Dit artikel is afkomstig uit Wielrenblad Magazine 2016 #4. Deze is te bestellen in onze webshop. Voor het gemak kun je ook abonnee worden zodat je geen nummer meer hoeft te missen!