Mountainbiken in British Columbia: The Golden Circle
Mountainbiken in British Columbia: The Golden Circle, Canada. Doel: biken, avontuur, natuur en plezier.
Met een goed gevulde bucketlist vertrokken we naar het paradijs: Mountainbiken in British Columbia. Dat de natuur en wildernis er grandioos zouden zijn, vermoeden we al en dat het er ook geweldig biken is kunnen we na onze drie weken durende trip volledig beamen.
Wie biken zegt in Canada, zegt meteen ook Trailforks app. Hoewel deze voor Europa nog niet zo uitgebreid is, kun je je in de Rockies geen betere gids voorstellen dan deze app. Tel daar de gastvrije locals bij op, die je graag hun mooiste trails laten beleven en je kunt rekenen op een vol programma. Mountainbiken in British Columbia betekent ook singletracks, singletracks en nog eens singletracks. Je wordt hier pas als echte mountainbiker beschouwd wanneer je je eigen singletrack hebt aangelegd of anders minimaal als vrijwilliger in de bike community meehelpt. En alhoewel dit in Nederland en België ook steeds meer gebeurt, is het in Canada eerder regel dan uitzondering. Er zijn immens veel bike-regio’s in dit deel van Canada, ieder dorpje heeft wel een eigen trail. Voor onze trip kozen we een rondreis door de Kootenays, het bekken van de Kootenay River met aan de ene zijde de Rocky Mountains en aan de andere zijde de geologisch veel oudere Purcell Mountains.
Dag 1-3: Golden
Golden bevindt zich net op de grens van deze bergketens. Onze grootste herinnering aan dit stadje zal voor altijd de kennismaking met de Canadian Pacific Railway blijven. Ongekend voor een simpele Europeaan: dubbel gestapelde containers op een trein van minstens twee kilometer lang. Stel je voor hoelang je hier voor een gesloten treinovergang staat. Deze beroemde Railway, die helemaal van Montreal tot Vancouver loopt, doorkruist niet alleen het stadje. Golden is tevens een tussenstation waar de wagons van de ene aan de andere gekoppeld worden, spoorwissels gebeuren en de Rocky Mountaineer trein zijn onderhoud krijgt.
Met een camping vlak naast het spoor (alles ligt hier naast het spoor), deden wij drie nachten lang geen oog dicht. De Canadezen hier hebben enkel lof voor hun Railway, die een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling van West-Canada. Zonder Railway geen dorpjes of steden. Geen Canadees die ook maar één slecht woord over deze reusachtige Railway durft uit te spreken.
In Golden vind je meerdere prachtige bikespots: naast het hoger gelegen Kicking Horse Bike Park kan je er ook biken op en rond Mount 7, de hotspot voor shuttled rides. Daarnaast vind je hier het meer cross-country gerichte Moonrakers trail network. De Moonrakers-trails dateren al uit de jaren ’80 met fast en flowy als thema. Aan de Cedar Lakes kan je even tot rust komen met uitzicht over de Canyon Creek. Vanaf het uitzichtpunt brengt de Canyon Creek trail je langzaam terug op de grond: vijf kilometer en 530 hoogtemeters met een hoge funfactor. Meteen de langste trail in deze regio en een amusant opwarmertje voor onze trip.
Mount 7 was van 1998 tot 2008, de host van de Red Bull Psychosis Race, waar World Cup downhill racers zich kwamen uitleven. De oude trails zijn bewaard en vereeuwigd in het Mount 7 trail network. Met de opkomst van capabele All-Mountain en Trailbikes groeide ook de vraag naar een klimroute naar boven: The Schacher. Een singletrack klim van 15 kilometer en 1625 hoogtemeters naar de top van Mount 7. Je doet er wel iets langer over dan de shuttle, maar het is absoluut de moeite waard. Zeker in combinatie met de heerlijke afdalingen die op de top liggen te wachten.
Op de derde dag trokken we naar het Kicking Horse Bike Park. In vergelijking met het alom bekende Whistler Mountain Bike Park kleinschalig, maar dit is wel het hoogste bikepark met de langste afdaling in Canada, en zonder drukte. De gondola brengt je naar 2300 meter, het startpunt van een heleboel bijzondere routes. Het hoger gelegen deel herbergt de rotsachtige alpine routes met natuurlijke singletrack paden die maar net voldoende flow houden. Het lagergelegen deel is een variatie van perfect aangelegde kombochten, jumps en andere features en de meest technische trails zijn voorzien van houten North Shore elementen, rockslabs en worteltapijtjes.
Dag 4: Revelstoke
Revelstoke werd onze volgende stop en zorgvuldig pluisden we Google Maps uit naar een camping zo ver mogelijk van de Railway. In elk geval op gehoorsafstand. Op de bucketlist stond de Frisby Ridge, een prachtige trail over de bergkam. De uitzichten zouden er grandioos zijn, opgeleukt met kleurrijke wilde bloemen in de alpenweides. Helaas, onze gehuurde Dodge Caravan was weliswaar het perfecte evenwicht tussen betaalbaar en bikeproof, maar het was geen 4×4. De Google Maps-auto werd onze referentie voor wat onze Dodge aankon en we lieten de gravel road naar Frisby Ridge wijselijk links liggen. Ons alternatief, Mount MacPherson bracht ons geen panoramische vergezichten en geen oneindige afdalingen maar wel oldskool technische trails over een rotsachtig terrein, te midden van een immens groen bos. Ook niet verkeerd, evenals de pizza bij Nico’s Pizzeria als afsluiter.
Dag 5-6: Vernon
Onze eerste stop was het Kalamalka Lake. Elke local hier suggereert dezelfde must-do: The Honest Ed-loop. Wat een werk hebben de vrijwilligers verzet om de Lower Stone Free, de Upper Stone Free en de Pali Gap trails vorm te geven. Samen vormen ze één vloeiende switchback-beklimming tot de top, klimmen was nog nooit zo leuk! Het spectaculaire uitzicht op het Kalamalka-meer is de beloning voor dit harde werken. De Big Ed afdaling bombardeert je met wortels, drops en natural jumps als een ware blauwdruk hoe de perfecte afdaling eruit zou moeten zien. We volgen een kort stukje dirtroad en tuimelen de flowy Twisted Sisters trail in om de loop af te sluiten. De Honest Ed-loop wordt terecht legendarisch genoemd. Afgevinkt!
De meeste bikeparken hier zijn ontstaan vanuit de wintersport en in de winkeltjes vind je zelfs midden in de zomer nog kerstversiering in de aanbieding. Ook de ski-jacks liggen nog gewoon naast de mondjesmaat aangeboden bike-kleding in de winkels. Hoewel het in populariteit toeneemt is ook Silver Star Bike Park nog steeds kleinschalig. Doordat ook de prijzen hier wat lager liggen slapen we vanavond niet in een tentje maar in een suite met hottub op het balkon. Het Silver Star Mountain Resort voelt aan als Bobbejaanland met felgekleurde gevels in saloon style. Geen wachtrijen in dit pretpark, geen limiet op het aantal runs, gewoon helemaal losgaan.
Ieder park heeft een signature trail en vorig jaar opende hier de langverwachte Beowulfloop. Deze loop kreeg meteen het IMBA Epiclabel, dat enkel aan de meest avontuurlijke singletrack-rides wordt toegekend. Verwacht niet enkel downhill maar een swingende singletrack van meer dan 35 kilometer. Het eerste deel duikt enthousiast de Putnam Creek in… om er vervolgens letterlijk weer uit te kruipen. Een trail die je niet wil missen en dat deden we dan ook niet.
Dag 7 – Penticton
De droge en zonnige Okanagan Valley is dé wijnbouwregio van Canada. We vonden er zowel de kleine familiaal gerunde boetieks als de grote wereldvermaarde wijnhuizen op onze weg naar Penticton. Biken en wijnproeven gaat lastig samen, wat ons voor een zwaar dilemma stelde.
Three Blind Mice, iets ten noorden van Penticton, is de bikespot die ons het meest heeft verrast. Overal heb je een prachtig uitzicht op het meer, de wijngaarden en de fruitboomgaarden. Het bos is bezaaid met rockslabs die de trails net dat tikje meer pit en afwisseling geven. Zowel all-mountain, XC als enduro trails vind je op deze flank. Een volledig uitgeruste parkeerplaats met pick- nickbankjes, waterfonteintje, biketools, een wijnhuis op loopafstand en een onconventionele bikewash maakt het plaatje compleet.
Dag 8 – 9: Rossland
We vervolgens onze trip richting Rossland, waar de volgende IMBA Epic trail wacht. De Seven Summits moet de meest bekende trail van de Kootenays zijn. Op de kleine camping is iedereen stoked over het geplande avontuur en in de supermarkt is het niet de vraag of je gaat, enkel wanneer. We planden eerst een rust(iger) dagje in en topten zowel Red Mountain als Monte Christo. Waar Penticton uitblonk in uitzichten was het hier variatie het thema met Redhead en Paydirt als de betere rollercoasters en Full Monte en Coffee Ride voor de meer technische natuurlijke singletracks en rockgardens. In een hippe koffietent, met typisch banana bread en een koffietje, stippelden we ons avontuur verder uit.
De Seven Summits is, zoals de meeste trails hier, een point-to-point singletrack. Iedere morgen om acht uur vertrekt een shuttle vanuit downtown Rossland naar het begin van de trail. Wij besloten om de dag nog wat extra pit te geven en de Seven Summits als een volledige trailloop te rijden: Seven Summits And Around. Rustig starten op Centennial trail en Gibbard’s climb om de eerste 600 hoogtemeters te overwinnen tot aan de Nancy Greene Pass. Zenuwachtig en vooral nieuwsgierig knabbelen we een koekje en zetten we aan op wat beschreven wordt als technisch en fysiek veeleisend. De eerste klim voldoet zeker aan deze laatste eigenschap: 700 hoogtemeters op amper 7 kilometer aan singletrack. Boven wacht ons een spectaculair uitzicht over Rossland, de trail tekent zich af over de bergkam: dit wordt het landschap voor de volgende 30 kilometer. Het is een cliché met alpine singletracks, maar de échte uitdaging is om je ogen op het parcours te houden terwijl je volop van het uitzicht geniet. Gecombineerd met de Dewdney Trail is de laatste afdaling onwaarschijnlijk genieten. 1500 daalmeters over rotsachtig alpine terrein, wortelpaadjes in het bos en een supersnelle en flowy downhill als finish. Nou ja, we besloten ook gewoon per bike terug te rijden naar Rossland, waar we de keuze hadden uit “Trail or road, both are climbing…”. Trail dus. Het was ook even schrikken toen de eerste klim van de Doukhobor Draw trail opdoemde. Die hike-a-bike hadden we niet verwacht. Klauteren op een desolate, vergeten trail, omringd door torenhoge bomen. Een glooiende singletrack en snelle afdaling later stonden we weer op de camping. Na deze topdag was het de hoogste tijd voor een fris biertje en om nieuwe plannen maken voor morgen.
Dag 10: Nelson
Nelson heeft maar liefst acht verschillende bikespots. Wij kozen voor Morning Mountain en Svoboda met Placenta Descenta en Paper Bag. De klim van Morning Mountain slingerde vrolijk omhoog door het bos. Op deze dirtroad besloten we nog wat verder te klimmen en zo ook de Highroller afdaling mee te pikken. Dit bleek niet ieders keuze te zijn, de trail leek nagenoeg onbereden en daardoor ook wat overwoekerd. Placenta Descenta was door de droogte te zanderig en te uitgesleten, een kleine teleurstelling. Na een kleine crash op de stenen besloten we dat vandaag ons dagje niet was, we namen de tijd om wat te banjeren door het dorpje en sloten de dag af met een zonsondergang op het strand van Kokanee Creek. Ook niet slecht…
Dag 11 – 12: Fernie
Na Nelson was Fernie aan de beurt. In 1904 en later in 1908 werd het volledige stadje van de kaart geveegd door een bosbrand, waarna het toenmalige bestuur besliste dat er voortaan enkel nog met vuurvaste materialen gebouwd mocht worden. De historische bakstenen gebouwen maken Fernie vandaag nog steeds bijzonder. Op Trailforks ontdekten we een trail met bijzonder veel viewpoints. Hiking only blijkbaar, dus schoenen aan en stappen maar. Na een pittige klim naar de top van de Spineback Ridge: met 1000 hoogtemeters op 4 kilometer waren we blij dat we de fiets beneden achterlieten. De immer wakende Mama, Papa en Baby Bear Peaks boven ons en het blinkende Island Lake onder ons waren de stramme spieren zeker waard.
Aan de andere kant van de Elk River lag nog een trail met bijna meer viewpoints dan switchbacks. Hyperventilation, de naam van deze trail spreekt voor zich: steil, steiler, steilst. De geplande afdaling, Hyperextension, bleek gesloten voor bosbouw, waardoor we min of meer verplicht werden om verder te klimmen tot de top van Castle Mountain. Adembenemend, met zicht op Mount Fernie, de Three Sisters, de Fernie Ridge, de Lizard Range en omringd door de pure Rockies. De alternatieve afdaling was superflowy en supersnel: jammer genoeg ook te snel voorbij.
Op aanraden van de locals verkenden we de wirwar aan trails van Ridgemont Fernie. Hier kan je letterlijk blijven rijden. De trails worden vakkundig aan elkaar geregen en vervelen nooit: het ideale trainingsgebied voor de XC- liefhebber. Fernie is een stadje waar je graag blijft hangen, niet alleen is het stadscentrum best gezellig voor een Canadees stadje, qua trails is er voor ieder wat wils: Mount Fernie voor de all-mountain biker, Fernie Bike Park voor de enduro-rider en Morrissey Ridge, met de enige pro-line die wij gespot hebben, voor de ervaren downhillers. Helaas hadden wij simpelweg te weinig vakantiedagen..
Dag 13: Panorama Bike Park
In het Panorama Bike Park lag nog een “must do”-trail te wachten: The Hopeful Experience. De eerste 400 hoogtemeters kregen we gratis met het liftje, de volgende 1500 hoogtemeters kostten enkel wat bloed, zweet en tranen. Na het bordje “Summit”, volgden we de Outback Ridge tot aan het prachtig verscholen Goldilake. De vroegere goudzoekers, die deze trails bouwden, zullen de verkoeling hier ook gewaardeerd hebben. Dapper als we zijn kozen we de originele Hopeful Trail, langs de McKay-hutten. Meneer McKay werd vervolgens meermaals vervloekt in de hike-a-bikes en off-camber puinstukken op zijn trail. Een piece-de-resistance voor we aan echte singletrack-experience begonnen. Wij begrijpen nog steeds niet waarom de “Summit” niet de top is? Weg van de wereld, zoevend, zwevend, heerlijk flowy: een waar prachtpad. De track zelf is niet al te technisch, wel smal en hier en daar exposed. De drops, jumps en kombochten zorgden voor een verrassende focus op dit eindeloze pad. We profiteerden nog een aantal keer van de liftpas en plonsden voldaan in de Panorama Springs Pools. De beste afsluiter van een fantastische trip. Mountainbiken in British Columbia is zeker een aanrader.
Met dank aan de communities:
Dit artikel (Mountainbiken in Canada; The Golden Circle) komt uit Up/Down #4 van 2018. Voor meer mountainbike nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk op Ridersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Up/Down en volg ons op Facebook en Instagram!
Tekst en beeld: Kristien Achten