Een rit door de duinen, Katwijk en Den Haag

Een rit door de duinen, Katwijk en Den Haag

De duinen vormen de achtertuin van redacteur Ronald van der Boom, hij kent ze van voor naar achter en weet elk weggetje te vinden. Het heeft lang geduurd voor hij deze plek ging waarderen. Als hij in de wielerbladen keek zag hij hoge bergen of Zuid-Limburg afgebeeld. Daarmee vergeleken leken de Zuid-Hollandse duinen maar saai. Maar is dat wel zo? Hij neemt twee fietsvrienden, en ons, mee op een rondje.

Vandaag heb ik afgesproken met twee fietsvrienden, om ze een toer te geven door het glooiende duinlandschap tussen Katwijk en Scheveningen. We hebben afgesproken op een mooie centrale locatie bij het natuurgebied Meijendel. Zelf ben ik vanuit Katwijk met camera en al via de duinen naar deze locatie gereden, dus de benen zijn reeds warm. Jeroen en Mijke zijn beiden al aanwezig. Kort leg ik uit wat de bedoeling is vandaag, waarna we snel besluiten om te gaan fietsen. Het is namelijk koud, echt waterkoud. Er staat een matige wind vanuit zee, die je dan ook hoort bulderen achter de duinen. Al fietsend door het natuurgebied van Meijendel genieten we van de mooie gele en oranje kleuren die de herfst hier achterlaat.

Als we het officiële fietspad richting Katwijk op draaien toont het terrein wat meer open en gaat het meer op en af. De klimmetjes zijn kort en zorgen samen met de glooiende weg voor een aangename fietservaring. Hier geen saaie lange, rechte wegen, maar achter elke bocht weer een ander landschap. De vele duinmeertjes links en rechts breken het landschap van zand en de bijna kalende bomen. Halverwege de route, nabij de Wassenaarseslag, passeren we een klein bosgebied. Unieke kleuren zijn niet alleen op de Veluwe te vinden, want ook hier prijken prachtige gele en oranje kleuren aan de bomen. We vullen even de bidons bij een van de drinkwaterpalen van Dunea, dit is puur duinwater.

Vissersbootje

Nadat we de Wassenaarseslag voorbij zijn komen we te rijden op een hoger gelegen duinplateau dat een prachtig uitzicht biedt op de omgeving. Niet lang daarna rijden we de boulevard van Katwijk op. Halverwege stoppen we voor een kort bezoek aan de Witte Kerk. Ik vertel Jeroen en Mijke dat deze witte kerk allang niet meer wit is, maar wel als een toeristische trekpleister geldt voor velen. De typisch Katwijkse hofjes met witte huisjes laten je zien hoe er vroeger in dit vissersdorpje werd geleefd. Aan het eind van de boulevard heb je een mooi uitzicht op de Noordzee en de monding van de Rijn, in de verte zie je een van de talloze Katwijkse vissersbootjes hun werk verrichten.

Tijd om Katwijk achter ons te laten en de route weer op te pakken, op weg naar een ander vissersdorp in de buurt: Scheveningen. Het is er een met een lange historie. En hoe leuk is het om deze twee plaatsen te verbinden via een route door het duingebied. Geen auto’s of ander gemotoriseerd verkeer. Deze ochtend is het ook enorm rustig, slechts af en toe komen we een fietser tegen. De route naar Scheveningen volgt bijna dezelfde weg als naar Katwijk. Maar fiets je de andere kant op, dan lijkt alles toch heel anders. De afslag bij Meijendel laten we links liggen en we rijden een van de wat langere klimmen omhoog. Eenmaal boven is het uitzicht zeer de moeite waard. Kijkend over de duinen en in de verte lonkt het reuzenrad van Scheveningen, welke samen met veel ander vertier te vinden is op de iconische pier van Scheveningen.

Waalsdorpervlakte

Ik neem Jeroen en Mijke over de boulevard van Scheveningen mee naar de rode vuurtoren bij het noordelijke havenhoofd van de Scheveningse vissershaven. Inmiddels merk ik op dat de achterband van Jeroen latex aan het spuiten is, Jeroen besluit om op de pier te kijken of hij het gat verder door de latex kan laten dichten. Vanaf dit havenhoofd midden in de zee zie je Scheveningen, de pier en zelfs Hoek van Holland. Op heldere dagen, wat vandaag zeker niet het geval is, kan je zelfs IJmuiden zien. Jeroen heeft de hoop opgegeven dat de latex zijn band wel dicht en plaatst een binnenband. Een goede keuze, want lopen zou toch wat ver zijn.

We banen ons een weg door de straten van Scheveningen voor het laatste deel van de route. Dit gebied heet de Waalsdorpervlakte, een plek die de meeste mensen alleen kennen van de dodenherdenking op 4 mei. De klok die dan een aantal maal luidt staat hier bovenop een duintop, vlak langs de route. Via kronkelende paadjes door bos- en duinlandschappen bereiken we het einde van onze route. Tijd om elkaar gedag te zeggen en voor mij tijd om weer naar Katwijk te fietsen. Ik ben blij dat ik weer twee mensen enthousiast heb kunnen maken over deze unieke omgeving. Nee, er is geen iconische klim van twintig procent. Maar wel een rijke natuur en een rust die bijna nergens te vinden is. En dat gewoon in de Randstad. Ik nodig je uit om hier eens te rijden.

Komoot

Nog geen lid van Komoot? Opgeven is heel eenvoudig:

Wielrenblad #4 en #5 zijn te bestellen in onze webshop, zie hier de webshop. Voor meer wielren nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk op Ridersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Wielrenblad en volg ons op Facebook en Instagram!