Fietsen in de woestijn – Al Qudra Road
Dubai. Een stad midden in de woestijn, vol met wolkenkrabbers en kunstmatig aangelegde eilanden in allerlei gekke vormen. De UAE Tour komt er in het voorjaar langs, maar verder zijn wielrenners een zeldzaam gezicht in deze metropool, waar auto’s alleenheerser zijn. Toch ligt er buiten Dubai, midden in de woestijn, een uitgebreid netwerk van fietspaden, speciaal aangelegd voor de paar mensen die gek genoeg zijn om hier een rondje te fietsen.
Dubai is nou niet direct een plaats die bij je op komt als je denkt aan een fietsvakantie, en dat is ook niet zo gek. Het is een enorme metropool die aan de Perzische Golf ligt, in het Midden-Oosten. De stad maakt deel uit van de Verenigde Arabische Emiraten, een land wat uit zeven Emiraten – een soort staten – bestaat. Abu Dhabi is de grootste en de rijkste, maar Dubai is misschien wel het meest bekend door alle bizarre gebouwen en opgespoten eilanden. Buiten het strand en de stad is de rest van Dubai een grote woestijn, en dat maakt het voor wielrennen ook niet heel aantrekkelijk. In de zomer kan het hier de 50 graden aantikken. Dan kun je maar beter ergens binnen zitten met de airco aan.
Buiten het klimaat en de geografie van Dubai is ook de cultuur totaal niet gericht op fietsen; Dubai is rijk geworden door de olie dus iedereen rijdt hier met de auto. De infrastructuur voor auto’s is dan ook goed geregeld en daarnaast is er ook een prima bovengronds metronetwerk. Maar fietspaden zal je in de stad niet tegenkomen, laat staan wielrenners. Wie graag een rondje wil fietsen moet met de auto een dik half uur rijden naar Al Qudra Road, een speciaal aangelegde fietsroute van in totaal 200 kilometer lengte, midden in de woestijn. Je moet er dus wat voor over hebben.
Maar dat hebben ze in Dubai wel! Al moet de route het wel vooral hebben van expats; mensen die vanuit het buitenland, voornamelijk het westen, naar Dubai komen om te werken. Toch zijn er ook steeds meer locals die het plezier van wielrennen ontdekken, vaak makkelijk te herkennen aan de extreem dure fietsen.
Vol gas door de woestijn
Al Qudra Road bestaat uit een grote basislus van zo’n 50 kilometer, met verschillende lussen die je hier (al fietsend) nog extra aan toe kan voegen. Alles bij elkaar opgeteld is het zo’n 200 kilometer aan asfalt: halve maatregelen doen ze niet aan in Dubai. Ik besluit de basislus te rijden; ik heb helaas niet de hele dag de tijd en ik weet ook niet of langer doorbrengen in de woestijn nou wel zo boeiend is. Het eerste stuk lijkt het daar in ieder geval niet op. De route gaat 15 kilometer lang alleen maar rechtdoor, op twee rotondes na. Met een flinke wind vol op de kop nou niet direct heel plezant fietsen, maar het landschap biedt wel wat afleiding, want dat wisselt hier nog wat af tussen begroeiing en zandvlaktes.
Na 15 kilometer maakt de route een bocht naar links en rij je écht de woestijn in; best een gekke gewaarwording. De route wordt hier ook wat spannender. Het glooit hier wat meer en ook slingert het zo af en toe om wat grote zandduinen heen. Best een fraai gezicht die woestijn. Na verloop van tijd komt de wind steeds meer in mijn rug en kan ik eens lekker tempo maken. Ook zie ik het zand steeds meer over het pad stuiven. De zandduinen waar ik langs fiets hebben door de wind een typische, gerimpelde structuur gekregen, en de horizon kleurt geel door al het zand. Gezandstraald word ik gelukkig niet doordat ik de wind in de rug heb, maar ik ben blij dat ik de route niet andersom fiets.
Fata morgana
Terwijl ik lekker door aan het fietsen ben zie ik in de verte een soort gekke toren aan de horizon verschijnen, die door de warmte lijkt te zweven in de lucht. Een gek gezicht en ik moet even goed kijken om te zien wat er nou precies aan de hand is. Dan besef ik het; een heuse fata morgana! Als ik dichterbij kom blijkt dat het gebouw natuurlijk niet zweeft, maar gek is het wel. Midden in de woestijn een toren van bijna 100 meter hoog; dat zie je alleen in Dubai. Wat ik dan weer niet had verwacht te zien in Dubai, laat staan midden in de woestijn, zijn wilde dieren. Toch lopen die er meer rond dan je denkt. Buiten de vele ruiterroutes die door de woestijn lopen en regelmatig kruizen met het fietspad, leven er ook flink wat kamelen in de woestijn. Maar ook herten zijn geen vreemd gezicht hier; er kwam er eentje in volle galop vlak voor me langs! Sterker nog, je moet goed opletten waar je rijdt. Ik zag ook nog een slang wegschieten vlak voor m’n voorwiel.
Al met al is het absoluut een bijzonder ritje, zo midden door de woestijn. Ondanks dat het enorm leeg is zijn er prachtige vergezichten, en is zo’n andere omgeving natuurlijk altijd leuk. De fietspaden zijn goed onderhouden en de wielrenners die ik onderweg sprak zijn erg vriendelijk. In februari is het ook nog eens heerlijk fietsweer in Dubai. Mocht je toevallig in de buurt zijn is het een absolute aanrader. Voor een fietsvakantie zou ik het afraden; elke dag 100 kilometer door de woestijn is toch wat te veel van het goede.
Mocht je toevallig in Dubai zijn en hier een rondje willen etsen: je kunt direct aan de Al-Qudra route fietsen huren in de aanwezige fietsverhuur. Het is aan te raden om een auto te huren om er te komen; taxi’s weten vaak niet waar het is en het is net zo duur, zo niet duurder, om een taxi te nemen. De route bestaat uit een basislus van 49 kilometer waar verschillende lussen aan zitten om je route uit te breiden. Bij het startpunt hangt ook een grote kaart en je krijgt een klein kaartje mee bij de Trek Store. De basislus heeft ook na elke kilometer een bordje staan. Ook op de weg staan de kilometers aangeduid. Elke tien kilometer is er bovendien een rustpunt waar je in de schaduw kan zitten. Er is één waterpunt langs de route; als je tegen de klok in gaat is deze al na 12 kilometer.
Dit artikel komt uit Wielrenblad #2 2019. Op de hoogte blijven van al het wielrennieuws? Abonneer je dan snel op WIELRENBLAD en volg ons op Facebook en Instagram!