Fietsen voor werk

Tekst en foto’s: Ronald van der Boon

  Als je vanwege een volle agenda nauwelijks toekomt aan je fietsuurtjes, dan is er altijd de optie de dag eens wat eerder te starten. Al klinkt die extra vroege wekker niet voor iedereen even aanlokkelijk, toch laat redacteur Ronald van der Boon je zien waarom die vroege uurtjes het overwegen waard zijn.

De wekker gaat, het is alweer tien over vijf. Chips, ik had er om vijf uur uit gewild. Deze ochtend heb ik met Jeroen afgesproken een lekkere rit voor werktijd te doen. Een lichte hoofdpijn bonkt in mijn hoofd, dat zal straks vast wel overgaan, vermoed ik. Snel een bowl kwark met dadels naar binnen, wat repen in de achterzak en gaan.

Eenmaal buiten voelt het niet koud, maar wel erg winderig. De weer-app geeft een straffe windkracht vijf aan. Mijn verlichting is gisteravond al honderd procent opgeladen, een must in deze donkere dagen. Tijd om te gaan, want het is inmiddels half zes. Het is zeker een half uur fietsen naar de afgesproken plek. Jeroen komt vanuit Dordrecht naar Den Haag. Vanaf daar toeren we door de stad, om uiteindelijk af te sluiten met een rondje langs de Vliet.

Vanuit mijn woonplaats Katwijk ben ik al snel buiten de bebouwde kom. Tussen Katwijk en Wassenaar is het vrij open en de wind staat pal op mijn gezicht. De benen zijn nog fris, maar wetende dat ik al wat aan de late kant ben stoemp ik flink door. Eenmaal in Wassenaar aangekomen voel je de beschutting van de huizen en bossen. Het is heerlijk rustig rond deze tijd. In sommige huizen zie je inmiddels de verlichting branden. En hier en daar die van een auto, rond dit tijdstip blijft het altijd oppassen geblazen.

Ik nader de afgesproken plek en zie de auto van Jeroen al staan. We groeten elkaar, het is alweer even geleden dat we elkaar hebben gezien. Jeroen pakt zijn fiets uit de auto, even is er twijfel over hoeveel laagjes hij het beste kan dragen. Toch maar een gewatteerd jasje, oppert hij (naar later blijkt is dat een juiste keuze). Laagjes, dat is waar het om draait als je van dit soort vroege ritjes houdt.

Jeroen is als oud-commando gewend om er op tijd uit te zijn. Altijd alert en fris, alsof hij al uren wakker is. Vanaf de afgesproken plek rijden we langs de Rijksstraatweg. Normaal staat hier tussen acht en negen een dikke file van auto’s die naar de Zuid-Hollandse hoofdstad rijden. Om dit uur zie je een handvol auto’s rijden.

We naderen het Malieveld, dat er stil en donker bij ligt. De wolkenkrabbers en kantoorcomplexen prijken aan de horizon. Alle straat- en kantoorverlichting maakt er een machtig schouwspel van. Den Haag is een stad met een prachtig oud centrum, we besluiten dan ook om via de oude steegjes richting het Spui te rijden. Jeroen vertelt mij boeiende verhalen over de vele ambassades die hier gevestigd zijn. Dankzij zijn huidige werk als beveiliger weet hij hierover het een en ander te vertellen. Langs het Buitenhof wijst hij mij de plek waar de Israëlische ambassade zich bevindt, niet een standaard plek, al zeg ik het zelf, ergens weggestopt.

We naderen het centrum, wat oppassen geblazen is voor de licht vochtige tramrails die we hier en daar kruisen. Het belletje van de HTM-tram (Haagse Tramweg Maatschappij) laat jewel weten als hij nadert. Het Spui is een groot kruispunt waar trams en bussen elkaar soms om de minuut kruisen. Alle verlichtingen hier maken er een schouwspel van. Zeker niet zoals Times Square, maar het heeft er wel wat van weg. Den Haag is ook zeker een stad die nooit slaapt. Nadat we op de zoveelste tram hebben gewacht rijden we naar de achterzijde van het Centraal Station van Den Haag. Jeroen zegt binnenkort hier ook weer een klant te hebben die beveiliging nodig heeft en wil graag even een kijkje nemen. Bijzonder om te zien hoe iemand met kennis van veiligheid en beveiliging in een oogopslag kan zien waar uitvalswegen zijn en wat opvallende plekken zijn om in de gaten te houden.

We banen ons een weg over een wirwar van fietspaden alsook langs vele wegopbrekingen, en fietsen langzaam aan de stad uit. Een viaduct valt ons direct op, het is een spoorlijn die de metro vanuit Den Haag naar Zoetermeer voert. De prachtig vormgegeven bogen van het viaduct vormen een mooi decor voor wat foto’s. We rijden in oostelijke richting door Voorburg, een van de stadjes rond Den Haag, dat ligt aan de Vliet, een kanaal dat vanuit Delft naar Leiden loopt en uitmondt in de Rijn. Het is even puzzelen wat de beste route is om vanuit Voorburg de Vliet over te steken. Ook al heb ik al vaker in deze plaats gereden, het blijft soms zoeken en in het donker lijkt alles op elkaar. Jeroen checkt even zijn navigatie en zo kiezen we uiteindelijk de juiste afslag. Over een pittoresk bruggetje gaan we linksaf richting Leidschendam. Het eerste deel is wat saai, maar daar komt snel verandering in. We vervolgen onze weg langs een ouder deel van Leidschendam, bebouwd met oude kerken, terrasjes en een van de oudste windmolens van Nederland. De Salamander stamt uit 1643 en is een nog steeds werkende houtzaagmolen. De molen is al meerdere malen gerenoveerd en is nu een iconisch punt langs deze route.

Langzaam wordt het lichter, ik kijk op mijn iPhone hoe laat het is en het blijkt inmiddels halfacht te zijn. Al pratend over gezin en werk rijden we met een straffe wind in de rug richting Voorschoten. Het valt op dat het rustig is op het water. De Vliet wordt veel gebruikt door roeiclubs vanuit Leiden, blijkbaar is het is momenteel toch wat te vroeg en te koud voor een tochtje op het water. De weg kronkelt langs de oever en over de talloze bruggetjes. Dat is het mooie van het rijden langs de Vliet, nooit gaat het rechttoe rechtaan, maar je volgt de natuurlijke glooiingen in het landschap. Gezien de tijd besluiten Jeroen en ik eerder af te buigen naar de locatie waar wij zijn begonnen. De Overhaalbrug geeft ons de mogelijkheid om de Vliet weer over te steken. Een eenzame ooievaar zittend op een lantaarnpaal kijkt goedkeurend onze kant op. Vanaf de andere zijde van het kanaal kiezen we een weg terug die nieuw is voor mij. Altijd leuk om ineen voor mij toch redelijk bekend gebied nieuwe wegen of paden te ontdekken. We zijn in de laatste kilometers van deze tocht beland. Zo samen voor werktijd de dag beginnen geeft je een goede start van de dag. Ik kan het iedereen aanraden, het maakt je helder en is werkelijk een boost voor je lichaam.

Vanaf Wassenaar richting Katwijk hoor ik vele vogels fluiten, een heerlijk geluid. Zou de lente dan toch eerder komen?

Nog geen lid van Komoot? Opgeven is heel eenvoudig:

Deze route staat in het laatst gepubliceerde magazine: Wielrenblad #1 2021. Deze kun je bestellen in de Soul Webshop. Ook is het blad beschikbaar in de Soul Kiosk App. Wil je voortaan geen nummer van je favoriete magazine meer missen? Word dan snel abonnee van Wielrenblad!