Fietsroute vanuit Utrecht: Over de Gelderse Vallei
De eerste dag van mei spreek ik Jan, chef redactie Wielrenblad, over de huidige situatie en een nieuwe trend die bijna stilzwijgend plaatsvindt; het maken van lange (solo)ritten. Of het nu gaat om het breken van een persoonlijk record, of het breken van het moreel van je fietsmaten. Ik lach er eerst om, maar besef mij dat ik dit onbewust ook aan het doen ben. Meer kilometers, meer snelheid, meer bewegen. En dat terwijl de wereld mij juist in deze afgelopen weken van lockdown op een bepaalde manier ook minder heeft gegeven. Minder sociaal contact, minder inkomsten, minder zekerheid. Maar deze periode is er ook een van herontdekking en herwaardering van de eigen omgeving. Met thuisplaats Utrecht als een perfect vertrekpunt om de Gelderse Vallei te ontdekken.
Voor wie niet bekend is met de Gelderse Vallei, ondanks zijn naam is deze regio verdeeld over drie provincies: Gelderland, Utrecht en Noord-Holland. Vanuit Utrecht gezien ligt het net achter de Heuvelrug en het gebied loopt in oostelijke richting door tot aan Harskamp. Van noord tot zuid ligt het tussen Putten en Wageningen.
Het avontuur begint bij wielrennen al eerder dan de dag van de rit. Heerlijk om naar zoiets toe te leven. De regio staat al vast, nu de route nog. Corona-vriendelijk, dat is de insteek. De afgelopen periode heb ik niet anders dan solo gefietst en voor de verandering juist de weekenden totaal vermeden. Smalle fietspaden, je kent ze wel. Normaal gesproken al een struikelblok, je kan het als renner niet snel goed doen bij je medeweggebruiker. Deze wil ik zo veel mogelijk mijden. Dus, Google Maps en Komoot erbij en bouwen maar. Op zoek naar brede en hopelijk autoluwe wegen. Ik kom uit op 205 kilometer, een afstand die ik solo nog nooit heb gereden. Laat staan met camera-apparatuur op de rug.
Iets dat al een tijd op mijn lijstje stond en mooi bij dit avontuur past, is het maken van rijstcakejes. Helemaal niet zo ingewikkeld en een welkome afwisseling op de repen die ik normaal naar binnen prop. Deze maak ik de dag van tevoren.
De nacht voor de rit ervaar ik een gevoel dat ik al een tijdje niet meer heb gehad. Nervositeit, spanning in de benen, wakker liggen en nadenken over de rit. Is die afstand niet wat te veel? Wielrenners, vaandeldragers van het overschatten. Maar daarnaast ook van het aangaan van uitdagingen. De wekker gaat, meteen op scherp. De dag begint.
De Treekerweg is mijn gateway tot de vallei. Vanaf hier volgt een aaneenschakeling van heide, bomenlanen en grasland. Boeren die druk in de weer zijn op het land. De wereld staat in bloei, alles in het frisgroen gestoken. Pasgeboren dieren in sloten en weides. Mei, wat een fantastische maand om renner te zijn.
Zoals gebruikelijk probeer ik goed op mijn voeding te letten tijdens het fietsen. Elk uur verdwijnt er een rice cake. Wat zijn die dingen lekker. Ik heb een aardige stapel bij me, maar heb de route voor de zekerheid ook door wat dorpjes heen gelegd om de bidons bij te vullen en eventueel ander eten te halen.
Te netjes
Het rondrijden met camera brengt een nieuwe dynamiek met zich mee. Ik doe dit wel vaker tijdens het fotograferen van evenementen, maar dat is toch met een andere intentie en intensiteit. Daarnaast heb ik ook nog nooit foto’s van mezelf gemaakt. Ik kon nog wel een extra uitdaging gebruiken naast die 205 kilometer… Gebruikmakend van een trigger en wat gestuntel in de berm balanceer ik mijn camera op paaltjes en boomstronken om zo mijzelf en de omgeving in beeld te krijgen.
De Beulekampersteeg is een mooie nieuwe ontdekking. Klinkers over een lengte van 3,4 kilometer. Leuk voor de afwisseling in ondergrond. Al liggen ze er naar mijn mening wel iets te netjes bij. Rond kilometer 75 begint het landschap wat glooiing te vertonen. Geen noemenswaardige klimmetjes, maar zo nu en dan kan ik de benen even stil houden en uitrollen. De Meervelderweg, vanuit Garderen, is een prachtig voorbeeld hiervan. Een klein dalletje met op de achtergrond een hint van heuvellandschap. Een korte stop om te eten, van de plek te genieten en door. In het verlengde hiervan ligt de Garderensemolenweg. Een mooie licht dalende slinger tussen de landerijen door. Ik pak mijn bidon en precies op het moment dat ik deze aan de mond zet, zie ik het wegdek twee meter voor mij overgaan in grof gravel. Met één hand aan het stuur schiet ik er vol in, maar ik weet de fiets gelukkig recht te houden. Deze had ik even gemist bij het maken van de route. Na 800 meter aan gravel rolt het rubber weer over egaal asfalt verder.
Ik pak een lusje Veluwe met wat extra hoogtemeters in de omgeving van Vierhouten en Uddel, waar een tweetal Apache-helikopters laag over de vlaktes heen scheert, om vervolgens via de magistrale Pomphul- en Heetweg weer de vallei in te duiken.
Langzaamaan begin ik in bekend terrein te komen. Dit zijn voor mij vaak de momenten dat ik op lange ritten mijn benen begin te voelen. De afleiding van nieuwe wegen en uitzichten is voorbij. Maar ook het alleen fietsen maakt het mentaal zwaarder. Normaal gesproken fiets ik ook veel samen en vliegen de kilometers voorbij. De kameraadschap en het koersspelletje onderweg maken lange afstanden een stuk beter te verteren. Op 180 kilometer lijken de ogen sneller te draaien dan de benen en begin ik tegen mezelf te praten. Tegelijk is daar ook de euforie. Een stukje overwinning en trots. Bijna thuis, wat een dag.
Terugblikkend op de route ben ik al met al tevreden. Het landschap is echt om van te genieten, al zaten er een aantal smalle fietspaden in om de boel te verbinden en een stuk Veenendaal dat zeker mag ontbreken. De zoektocht naar brede en rustige wegen is geslaagd.
Kom vooral niet allemaal deze kant op, dan kan ik de vallei in alle rust verder ontdekken.
Voor alle details over deze mooie route kan je terecht op onze Komoot pagina. Ook staat de route hieronder:
Tekst en beeld door Michiel Maas
De nieuwste uitgave van Wielrenblad kun je bestellen in de Soul Webshop. Losse exemplaren zijn ook weer verkrijgbaar in de betere boekhandels. Ook is Wielrenblad #2 2020 beschikbaar in de Soul Kiosk App. Wil je voortaan geen nummer van je favoriete magazine meer missen? Word dan snel abonnee van Wielrenblad. Dan ontvang alle nummers als eerste in je brievenbus en profiteer je van alle voordelen voor onze trouwe abonnees. Bovendien houd je ook meer tijd over voor je volgende tocht!