Gravelrace in Girona
Traka Gravel is een tweedaagse gravelrace door de heuvels rondom het Spaanse Girona. Girona is reeds de officieuze wielren-hoofdstad van Europa en is vast van plan ook een gravel-mekka te worden. We togen naar Catalonië voor de eerste editie van de ‘enige Europese gravel-etappekoers’, zoals de organisatie het noemt.
Twee etappes is inderdaad een etappekoers, zij het een korte. Over het algemeen lijken ‘koers’ en ‘gravel’ uitersten die niet makkelijk samen gaan. ‘Genieten’, ‘goed gezelschap’ en ‘bier en burgers’ zijn de steekwoorden waarmee gravel over het algemeen geassocieerd wordt. Althans, in Nederland. In de VS wordt al sinds 2006 de Dirty Kanza 200 georganiseerd, een 200 mijl lange gravelgrinder en wel degelijk een wedstrijd. Sindsdien schieten de gravelraces daar als paddestoelen uit de grond, temidden van het natuurschoon van de Rockies, Alaska of de eindeloze vlaktes in het midden van dat land. Het was dus een kwestie van tijd tot gravelracen ook in Europa voet aan de grond zou krijgen.
Maar wat is dat eigenlijk, een gravelrace? Tra-ka Gravel is de eerste gravelrace in Europa, dus we weten niet zo goed wat te verwachten. De website van het evenement geeft duidelijkheid: na de start rijden we achter een motorfiets geneutraliseerd Girona uit, na enkele kilometers is de eigenlijke start van de race. Op dezelfde manier zal de race eindigen vlak buiten Girona en word ons op het hart gedrukt om vervolgens rustig tussen het normale verkeer naar de officieuze start/finishlocatie te rijden. Onderweg zijn er verzorgingsposten, we krijgen een mooie sticker om te onthouden waar. Ook enkele dorpskernen zullen we geneutraliseerd te doorkruisen. Eigenlijk gewoon de regels die ook bij Gran Fondo’s op de weg gelden dus, behalve dat je je naast individueel ook als duo in kunt schrijven. Bij The Service Course, misschien wel de mooiste wielerwinkel van Europa, halen we een goedgevulde goodie-bag met ons startnummer af. We hebben er zin in!
Terwijl in Nederland een zonovergoten nazomerweekend plaatsvindt, is er voor de zaterdag in de omgeving van Girona noodweer voorspelt. Zelfs zoveel noodweer dat de organisatie besluit de etappe danig in te korten: van 120 naar 50 kilometer. In eerste instantie zijn we teleurgesteld, we zijn verdorie niet naar Spanje gekomen om etappes van 2 uur te rijden. Maar een blik op het hoogteprofiel stelt ons al snel gerust. Het blijkt dat het geschrapte deel bestond uit 20 kilometer vals plat omlaag en 50 kilometer vals plat omhoog, vrijwel alle hoogtemeters zaten in de vijftig kilometer die er over is gebleven. We hoeven in elk geval niet bang te zijn niet moe te worden, dus.
70 Centimeter
De avond van tevoren zitten we op een knus pleintje buiten te eten in een zwoele nazomer- avond. Het is moeilijk voor te stellen dat het de volgende dag noodweer zal zijn. De volgende ochtend lijkt het inderdaad mee te vallen, maar nog voor we het ontbijt achter de kiezen hebben barst het los. Een half uur voor de start droog het even op en rollen we naar de permanence. Hoewel het weer bepaald niet aanlokkelijk is, blijkt de stemming onder de deelnemers er op geen enkele manier onder te lijden. Er wordt gemoedelijk gekeuveld onder het genot van koffie en zoete Spaanse lekkernijen. We horen vooral veel Spaans, of is het Catalaans, wat Engels en Duits en er blijken zelfs enkele Nederlandse deelnemers te zijn. De sfeer lijkt in niets op die van racefiets-Gran Fondo’s. Er is een start/finish-boog maar die wordt volledig genegeerd, men is veel te druk bij te praten. Het is duidelijk dat de voltallige gravelscene van Girona en omgeving hier aanwezig is, er heerst een ontspannen ons-kent-ons sfeer. We proberen wat gesprekken te voeren maar kunnen onze blik niet van de fietsen om ons heen houden, wat zijn gravelracers toch een schitterende apparaten. Ook de deelnemers zijn uitstekend gesoigneerd, hoewel ieder op zijn eigen manier: van strak lycra tot baggy pants en wijde T-shirts. Eén deelnemer neemt geen enkel risico en start alvast in zijn houthakkersbloes. Ook frametassen en snorren zijn in overvloed aanwezig in dit prachtig uitgedoste gezelschap.
Pas als de speaker de deelnemers uitnodigt om zich klaar te maken voor de start wordt er gemoedelijk naar de start bewogen. De mensen met ambities voor het klassement nestelen zich vooraan, maar van enig dringen is geen sprake. De muziek zwelt aan, de speaker telt af en onder luid gejuich gaat de eerste Europese graveletappekoers van start. Ondanks de gemoedelijke sfeer voor de start is meteen duidelijk dat het wel degelijk een wedstrijd is, want het gas gaat er flink op. Al tijdens de eerste klim begint het te regenen, maar het is ruim boven de 20 graden dus eigenlijk heerlijk weer om in de modder te spelen. En modder krijgen we, want de regen gaat steeds harder tekeer. Nu wordt ook duidelijk waarom de organisatie geen risico nam en de race inkortte. In sommige bochten graaft het water een diepe geul uit, soms wel 70 centimeter breed en diep. Met name in de afdaling moeten we een paar keer heel snel beslissen of het remmen of springen wordt. Gelukkig gaat het alle keren goed. Veel van Catalonië zien we niet. In de heuvels hangt een dichte mist die voor mysterieuze plaatjes zorgt, maar weinig uitzicht.
Het parcours is zwaar, met name doordat de hellingen soms ruim boven de 20% schieten. Op de fiets blijven zitten is regelmatig een enorme uitdaging en velen moeten afstappen. Na 2,5 uur komen we gesloopt aan, het is 11 uur ‘s ochtends en het voelt alsof we een volle dag onderweg zijn geweest. Ons gemiddelde lag onder de 20 per uur, een indicatie van zowel onze vorm als van de bitsheid van de hellingen in deze omgeving.
Sommigen blijken minder geluk te hebben gehad. We zien hier en daar wat schrammen op benen, maar lachende hoofden. Behalve een bordje pasta, quinoa of rijst met groente staan er uitgebreide tapas klaar. Een druipend-door- weekte en bemodderde Catalaan smeert geroutineerd een halve tomaat uit over een stukje brood en voorziet het van peper, zout en knoflook. Over zijn pasta doet hij een handje gemengde nootjes en hij snijdt wat plakjes chorizo voor erbij. In de hoek staat een jus d’orange persmachine met ernaast een dispenser met hete bouillon. Een godsgeschenk als je koud en doorweekt bent. Dit is nog eens wat anders dan de hamburger met friet die in Nederland de norm is na een gravelevenement, maar het inschrijfgeld liegt er dan ook niet om. Ik pak een cola van een merk dat ik niet ken, neem een slok en concludeer dat het bier is. Een bordje pasta, een bordje quinoa met broccoli, een bakje chocoladevla toe en we zijn al zowat hersteld. Wel vragen we ons af hoe we erbij hadden gestaan als we nog 70 kilometer extra voor de kiezen hadden gekregen. Stiekem zijn we de organisatie dankbaar.
Mountainbiken
Op de tweede dag schijnt de zon uitbundig en de lucht is vochtig. De bossen dampen in het ochtendlicht. Op sommige plekken liggen flinke plassen. Stoffig zal het niet worden vandaag. Het zonnetje schijnt en men heeft zijn zondagse goed aangetrokken. Het lijkt wel een modeshow van aardse gravelkleuren. Vandaag hebben we bijna 90 kilometer gravel en ruim 1200 hoogtemeters voor de boeg. Het zal die gedachte zijn die maakt dat de start een stuk gemoedelijker verloopt dan gisteren. De opbouw van de etappe is fantastisch en het gaat de hele tijd op en neer. Op kilometer 25 is een pitte klim, daarna gaat het weer op en neer tot we afdalen naar praktisch zeeniveau. Op kilometer 75 beginnen we aan de slotklim van 300 hoogtemeters, met daarin enkele zeer steile passages. Het parcours levert vandaag alles wat we hoopten te krijgen. Prachtige uitzichten, dichte bossen, steile klimmen, mooi lopend gravel, rotsige passages en soms een kort stukje asfalt. Voor een kruispunt worden we een greppel in geleid die uitkomt op een afwateringstunneltje dat ons onder de weg door leidt. Het zou in een cyclocross-parcours niet misstaan. Het technisch hoogtepunt is een drooggevallen beek met aanzienlijke keien erin. Die leidt ons onder een eeuwenoud viaduct, waar enorme vierkante rotsblokken de bestrating vormen. Na een flinke drop vervolgen we het pad. Vroeger heette dit mountainbiken, nu is het gravellen. Soms rijden we dwars over het erf van een eeuwenoude boerderij, terwijl een tandeloze oma ons grijnzend de juiste kant op stuurt. Een bochtige gravelweg die als een soort pumptrack door een prachtig bos slingert en waar we regelmatig door de lucht vliegen, ontlokt ons kreten van geluk. Wat is dit ongelofelijk leuk.
De route is niet uitgepijld waardoor je in de nauwe straatjes van een oud dorpje niet toeristisch om je heen kunt kijken, maar op je stuur moet checken of je nog op de route zit. Verkeerd rijden levert hier en daar een behoorlijke vloek op, met het klassement in gedachten. Maar zelf navigeren hoort nu eenmaal bij gravel. Wie er goed in is zal een beter resultaat behalen. De onverharde wegen in de heuvels rondom Girona kennen niet of nauwelijks verkeer, dus het voelt eigenlijk niet als een race op de openbare weg. Op de weinige gevaarlijke kruispunten staan verkeersregelaars die ons breed lachend aanmoedigen, hoewel we soms beter gediend zouden zijn met een aanwijzing welke kant op te gaan. Pas in de laatste fase van de wedstrijd, als we Girona weer naderen in een ziedende afdaling, leveren flinke aantallen wandelaars wat angstige momenten op, niet in de laatste plaats voor de wandelaars. Als je vier uur lang met het mes tussen de tanden hebt gereden is de bereidheid om in te houden minimaal, maar gelukkig is daar de finishboogal.
Na afloop volgt een informele, jolige prijsuitreiking waarbij veel gelachen wordt. Er is geen podium met posities 1, 2 en 3. Tijdens gravellen is iedereen gelijk.
Mee doen? Klik dan hier!
Zelf de Traka Gravel Rijden?!
Deze hele route van de Traka Gravel is makkelijk zelf te fietsen met behulp van de Komoot-app. Wielrenblad heeft zelf een profiel waarop je alle routes kunt zien die wij gefietst hebben, klik hier als je benieuwd bent naar onze routes.
Voor onze lezers hebben we nog een leuke actie! De eerste regiobundel t.w.v. €8,99 is helemaal gratis als je onze code ‘WLRNBLD‘ gebruikt. Hoe dit precies werkt lees je in het stappenplan hieronder.
Zo krijg je een gratis regiobundel op de Komoot-app:
- Klik hier om naar de pagina van Komoot te gaan
- Maak een account aan en volg de stappen in beeld of log in met je gegevens
- In beeld zie je een balk waar je de code WLRNBLD in kunt vullen
- Als je de code ingevuld hebt kun je één regiobundel gratis downloaden.
- Wil je deze Traka Gravel zelf rijden? klik dan hier en download de regiobundel ‘Girona’.
- Volg onze Komoot pagina om op de hoogte te blijven van onze routes
Voor meer Routes, wielren nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk op Ridersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Wielrenblad en volg ons op Facebook en Instagram!