Gravelroute: vanuit Arnhem over de Veluwe

Wilco Dragt neemt ons mee op zijn favoriete micro-avontuur. De fietsroute is gemaakt voor de doorgewinterde gravellaar. Je rolt van brede gravelpaden over op uitdagende single tracks. Wilco vertelt ons over de grootsheid van de kleine dingen.

Avontuur. Volgens de Dikke Van Dale heeft dit woord twee betekenissen:
1. Een reeks spannende belevenissen
2. Vreemde of onverwachte gebeurtenis

Eerlijk gezegd had ik meer verwacht. Dat het ook iets groots en meeslepends in zich zou hebben. Want juist die associatie heb ik er vaak bij: een avontuur speelt zich af in verre, onbekende oorden, onder ruige omstandigheden en soms ook met dingen die misgaan. Zo heb ik bijna twintig jaar geleden drie maanden, zonder vast plan, door Nieuw-Zeeland gefietst. Ik passeerde lagunes met goudgele stranden en een azuurblauwe zee. Ik doorkruiste een regenwoud, zonder nat te worden. Die regen viel wel – het was meer een langdurige wolkbreuk – bij het rijden van een bergpas, waar ik bijna hallucinerend boven kwam. Aan de voet van Mount Cook zette ik mijn tentje op. En ik ontmoette de mooiste mensen.

Maar fietsavonturen in het buitenland beleven is er op dit moment niet bij, zelfs niet in onze buurlanden. De Ardennen en de Eiffel lijken nu ver weg, de Schotse Hooglanden zijn onbereikbaar. Terwijl ik dit stukje zit te tikken had ik in Schotland moeten zijn, waar ik een groep enthousiaste fotografen zou begeleiden bij een fotoreis op het mooie Isle of Arran – het eiland waar in de afgelopen jaren een Grinduro-gravelevenement plaatsvond. Corona heeft door dit alles een grote dikke streep gezet.

We zullen het dus dichter bij huis moeten zoeken, binnen onze eigen landsgrenzen. En dat kan dus gewoon. Kleiner en fijner, met oog voor detail. Leve het micro-avontuur! Van Dale kent dit woord niet, nog niet misschien. Als je er op googelt krijg je 413.000 resultaten. Dat lijkt mij genoeg om het te laten bestaan.

Voor zo’n micro-avontuur hoef ik zelfs de provincie niet uit. Vanuit Arnhem is mijn natuurlijke fietshabitat de Veluwe, met de gravelbike als favoriet wapen. Op ongeveer duizend vierkante meter is meer dan genoeg spannends, vreemds of onverwachts te beleven. Voor dag en dauw vertrekken en dan de zon zien opkomen boven het Deelerwoud. Een ree vlak voor je een bospad zien oversteken. Je fiets over een hekje moeten tillen, omdat het paadje waar je op rijdt dood blijkt te lopen. Zelf koffie maken aan de rand van het bos – je vriendin doet dat – en de zelfgebakken muffin er bij opeten. Ineens fantastisch licht zien en meteen in de remmen knijpen om een foto te maken. Op de Hoog Buurlose Heide een schaapskudde tegenkomen en vervolgens een half uur met de herder staan kletsen. Voor het eerst een lange en geweldige gravelweg door het Kroondomein rijden. Een micro-avontuur is vaak een aaneenschakeling van kleine geluksmomentjes. En die geluksmomentjes beleef ik bijna altijd samen met mijn vriendin: samen gravellen is onze qualitytime. Solo rijden is leuk, maar samen rijden is nóg leuker.

Stafkaarten

Het is ook een ontdekkingsreis door de eigen omgeving, nieuwe paden, wegen en mogelijkheden ontdekken. Tijdens de gravelroute over de Veluwe, door van de geplande route af te wijken of omdat een verwacht bospaadje er helemaal niet blijkt te zijn, maar ook voorafgaand eraan. Het maken van een nieuwe route is al spannend en een avontuur op zich. Eind vorige eeuw ging dat nog met stafkaarten, waar ik mezelf eindeloos in kon laten verdwalen. Ik genoot van die avonden puzzelen. En dat puzzelen doe ik nu nog steeds, maar dan digitaal. Voor mij begint vrijwel elk micro-avontuur achter de laptop, met Komoot. Routes van anderen combineren met eigen ideeën, eerder gemaakte rondjes aan elkaar knopen, zoeken naar Komoot-highlights die ik nog niet eerder had gezien, een al bestaande route aanpassen door stukjes mountainbikeroute er aan toe te voegen. Soms heb ik wel drie of vier Komoot-schermen tegelijkertijd open staan om iets nieuws te bouwen. Al fantaserend rij ik mijn virtuele gravelrondje over de digitale kaart.

Als de avond van tevoren de spullen worden klaargelegd – eten, drinken, camera – begint reeds de voorpret. De seatpack wordt ingepakt. Misschien een extra shirtje of jackje, maar toch vooral de brander, pannetje en koffie. Want dat is inmiddels deel van het ritueel en een hoogtepunt van onze tochten: onderweg wordt koffie gezet. De terrassen zijn nog steeds gesloten, dus ergens neerstrijken kan niet. En eigenlijk is zelf koffie maken veel leuker, vaak ook nog lekkerder, en op de mooiste plekken die we zelf uit kunnen kiezen. Wat is er fijner dan genieten van een prachtig uitzicht, onder een verwarmend zonnetje, terwijl de geur van vers gezette koffie langzaam je neus binnendringt? Ook een micro-avontuur heeft grootse momenten.

Check de route op onze Komoot pagina. Of hieronder:

Tekst en beeld door Wilco Dragt

De nieuwste uitgave van Wielrenblad kun je bestellen in de Soul Webshop. Losse exemplaren zijn ook weer verkrijgbaar in de betere boekhandels. Ook is Wielrenblad #2 2020 beschikbaar in de Soul Kiosk App. Wil je voortaan geen nummer van je favoriete magazine meer missen? Word dan snel abonnee van Wielrenblad. Dan ontvang alle nummers als eerste in je brievenbus en profiteer je van alle voordelen voor onze trouwe abonnees. Bovendien houd je ook meer tijd over voor je volgende tocht!