Japan
‘The fool wanders, a wise man travels’, merkte ene Thomas Fuller op ergens in de 17de eeuw. Geen idee wie de man verder is en wat hij nog meer te melden had, maar hij heeft een punt. Reizen is een verrijking van je bestaan, je leert andere culturen kennen, je ontmoet interessant volk en maakt nog eens wat mee. Voor een surfer, en zeker een die opgroeit in Nederland, is reizen synoniem voor goede surf scoren. Wie de Noordzee als dagelijkse kost heeft, vindt altijd wel een spot die meer te bieden heeft dan zijn homebreak. Pointbreaks, holle beachbreak zuigers, mellow peelers, in je zwembroek of juist fully hooded, wie erop uit trekt vindt wat hij zoekt.
6|SURF vroeg een aantal ervaren reizigers naar hun favoriete bestemming. Inpakken en wegwezen!
Japan is altijd een grote fascinatie voor mij geweest. Op mijn vijftiende ben ik zelfs begonnen met het nemen van online lessen die natuurlijk tot niks geleid hebben want de puberteit kwam aan mijn fragiele en geile deur kloppen. Toch is die fascinatie voor Japan nooit weggegaan. Toen ik afgelopen december besloot te gaan backpacken door Azië voor een half jaar (#lekkerorigineel) wist ik één ding zeker: ik ga naar Japan.
Eind februari was ik aan het surfen in Hikkaduwa, Sri Lanka. Ik lag in het water met een afgetrapte 7’10 NSP waarvan de center fin eraf was gesloopt. In het water kwam ik een Jap tegen. In mijn gebrekkige Japans stelde ik me voor en in zijn beste Engels wisselden we onze namen uit. Vet romantisch want we snapten geen hol van hoe we elkaars namen spelden dus schreven we ze met een stokje in het zand. Als we allebei witte kleren aan hadden gehad hadden we zo een Turkse fotoshoot bij ondergaande zon kunnen doen, maar dat is (helaas) niet gebeurd. Hij heette Akira trouwens!
Ik vertelde Akira van mijn plannen om naar Japan te gaan en hij nodigde mij uit om bij hem te crashen in Tokyo. Hij vertelde mij dat hij me graag wilde rondleiden door Tokyo en samen wilde surfen in Chiba. Surfen is er toen niet van gekomen omdat ik een Japan Rail Pass had waarmee ik twee weken lang door Japan kon reizen met de Shinkansen. Dat ding gaat serieus nog sneller van A naar B dan een doorgesnoven corpsbal op de fiets naar een snerpend hertje. Twee weken later was ik weer terug in Tokyo en rolde er toevallig een klein golfje binnen.
Eerst stopten we bij een spot genaamd ‘Sanrise’. Een stukje verder zat ‘Yonrise’. Blijken die Jappen óók nog eens humor te hebben want ‘san’ is dus Japans voor drie en ‘yon’ is vier.
Het zag er oké uit, maar we gingen toch nog naar een andere spot genaamd ‘Torami’. Ik had mijn eigen 3/2 mee, maar die was toch nog iets te koud. Het water was er namelijk rond de 12 graden op dat moment. Van een oudere gast die bij het strand woonde kreeg ik een 5/3 met schoenen eraan vast én een paar handschoenen in mijn handen gedrukt. Met een blauwe 7’0 softtop liepen we vervolgens in een kwartiertje naar het strand. Eenmaal daar aangekomen brak het drie-dubbel-over-de-enkel en lag het water stampesvol. De condities leken die dag echt extreem veel op die bij ons: klein, veel wind en teringdruk. Bummer… Zeker omdat, anders dan bij ons, de surf in Japan echt serieus los kan gaan en dan met name in het tyfoon seizoen. Japanners behoren naar mijn mening tot de meest beleefde surfers ter wereld, maar iedereen keek me toch wel een beetje raar aan toen ik uitpeddelde.
Ongetwijfeld omdat ik de enige gaijin (buitenstaander) in het water bleek te zijn. Desondanks was iedereen nieuwsgierig en vriendelijk en er werd me hier en daar zelfs een golf gegund.
Ik zou graag naar Japan terugkeren om verslag te doen van de Olympische Spelen in 2020, maar zeker ook om meer spots te surfen. Hoewel ik het qua swell niet getroffen heb, was mijn bezoek aan Japan op alle fronten namelijk magisch. Ik was zelfs nog op de Japanse TV te bewonderen #truestory.
Ronald de Leeuw // Surfoloog