Kitesurfen in Sri Lanka

Sri Lanka staat al jaren bekend als prima surfbestemming. Vooral longboarders kunnen hun hart ophalen aan de fijne swell. Onze razende reporter Sjoerd zocht uit hoe het eiland als kite-bestemming fungeert. Voor het zo ver was moest hij eerst wel zijn charmes gebruiken.

De Fredkins paradox is een schijnbare tegenstrijdigheid die stelt dat hoe dichter twee opties bij elkaar liggen, hoe lastiger en tijdrovender het is om een keuze uit die twee opties te maken. Juist omdat de twee opties dichter bij elkaar liggen en de een niet per se veel beter is dan de andere is het paradoxaal dat we juist aan dit soort keuzes meer tijd besteden. Dat is precies wat mij afgelopen zomer overkomen is bij het maken van een keuze voor een vakantiebestemming. De opties, zeer beperkt door het Zika-virus en een sluimerende kinderwens, waren niet erg verschillend: kitesurfen in Sri Lanka of backpacken en kitesurfen in Sri Lanka. Waar in Sri Lanka was nog de vraag en vooral hoeveel dagen mijn nog niet kitende vriendin toe zou staan in een kiteresort. Haar planning zag er overduidelijk anders uit dan de mijne. Backpacken en het land ‘verkennen’, dat moest het gaan worden en ik wou het liefst alle dagen een kitebarretje in mijn handen hebben. Het duurde even voordat de keuze gemaakt kon worden.

Tactische reservering?

Toch had ik op een onbewaakt moment alvast een eerste week in het kiteresort bij Kalpitiya in de plannen kunnen frummelen. Op de website werd ik begroet met foto’s van een paradijs waarin elke dag goede wind stond en de zorgen van mijn dagelijkse leven als sneeuw voor de zon zouden verdwijnen. Een strategische keuze en een goedbedoelde poging mijn wederhelft met het kitevirus te besmetten. Het duurde niet lang voordat ze doorhad wat mijn plan was maar de deal was eerlijk: een weekje in het kiteresort en daarna een weekje backpacken.

Na een hemeltergende vlucht met overstappen op Dubai en de Malediven kwamen we aan op het vliegveld in Colombo. De transfer naar ons nieuwe paradijs was geregeld en er stonden twee keurige jonge mannen op ons te wachten. Mijn allereerste tip is dan ook: regel die transfer vooraf. Sri Lanka is het land van de infrastructurele chaos zoals je het nog nooit gezien hebt. Het voornaamste vervoermiddel is de tuktuk en er loopt welgeteld een stuk snelweg door het land. Natuurlijk gaat die snelweg net niet naar de plekken waar wij moeten zijn.

Aangekomen bij Kitesurfing Lanka werden we snel op ons tentje gewezen en probeerden we de laatste uurtjes nacht nog mee te pakken. Je kan in dit kampement bungalows, villa’s of overdekte tentjes bewonen. De tentjes zijn goedkoop, je betaalt 30 euro per persoon per nacht en dat is inclusief ontbijt, lunch en avondeten. Elke ochtend staat er om half tien een truck klaar waarmee jij en al je gear naar de spot wordt gereden. De spot ligt op ongeveer tien minuutjes afstand en de rit erheen voert je langs het dorpje en de oevers van de lagune. Bij de lagune staan wat rieten hutjes zoals je ze ook in Brazilië ziet. Daar kun je wachten tot het gaat waaien, een drankje doen of al je spullen in de schaduw stallen. Tussen de middag word je terug naar het kampement gebracht. Je spullen mag je onder de ogen van het personeel in het hutje laten liggen.

Condities

Ik ga niet liegen over de condities op deze spot. Alhoewel het er op foto’s uitziet als een enorme lagune met alleen maar vlak water is het in werkelijkheid het speelterrein van een tigtal scholen. De mooiste freestylespot is ingenomen door een Duitse school en daar tricks inzetten zorgt er geheid voor dat de instructeurs het territorium verbaal af komen bakenen. De wind komt niet over de zee, maar over het dorpje. Gevolg is dat er niet de stabielste wind waait en er redelijk wat wind- gaten te vinden zijn. Is het dan alleen maar slecht? Nee, zeker niet. Voor beginners is het ideaal. Je kan vrijwel overal staan en het water is semi-vlak. Op een schelp hier en daar na zal je hier geen gek gevaarlijke dieren vinden en het niveau van de scholen lijkt dik in orde.

Voor mijn vriendin was dit een prima plek om het kitesurfen zichzelf eigen te maken maar als ik opnieuw naar dit mooie land af zou reizen zou ik absoluut andere spots uitgezocht hebben. Mannar staat bovenaan die lijst gevolgd door het mooie Vela-eiland. Je kan vanuit Kalpitiya dagtrips naar Vela plannen. Je wordt dan tijdens de downwinder met bootjes begeleid en eenmaal aangekomen vind je een prachtig maanvormig eiland met vlak water en wind in overvloed. Mannar is een stuk warmer dan Kalpitiya en de wind schijnt daar ook een stuk stabieler en harder te waaien.