Macedonië: Ride, Eat, Sleep. Repeat.
Een wintersportvakantie in Macedonië is eigenlijk net zo “gewoon” als in een Alpenland. Maar de berg opgaan met een catski in plaats van een stoeltjeslift is dan wel weer heel bijzonder.
Met een brede glimlach stappen we in. Het is ijskoud, min tien, minimaal. Met twaalf man passen we op de achterbank, de snowboards in de laadbak gepropt. Adrijan start de motor en begint te rijden, bergopwaarts over het met sneeuw bedekte terrein. Door de beslagen ramen is nog net het uitzicht over de vallei te zien.
De catski hobbelt en wiebelt langzaam maar zeker naar de volgende berghelling. Je voelt dat de rupsbanden zich in het lichte sneeuwdek graven en hoort af en toe een steentje tegen het metaal omhoog springen. Het is best gezellig, met twaalf man op de achterbank. Er wordt gezongen, chocola gegeten en we verdampen de sneeuw die op onze kleding achtergebleven is. Door de voorruit ziet de weg omhoog er steil uit, het is een groot beest, zo’n catski, maar op sommige paden zorgt het gebalanceer voor twijfel en een gezonde spanning in onze buiken. Wanneer we uitstappen strekt de sneeuw zich voor ons uit als een deken over de vallei. In de verte prikken de hoge toppen door het wolkendek dat de rest van het dal in haar greep houdt. Hierdoor lijkt het net alsof ze in een ander universum liggen.
Straatbeeld
We zijn in Macedonië, een piepklein landje op de Balkan met een zeer rijke, relatief jonge, historie. Eigenlijk heet het land officieel de Former Yugoslav Republic of Macedonia, vanwege haar ingewikkelde relatie met Griekenland. Het sinds 1991 onafhankelijke land kent een grote mix aan culturen uit alle buurlanden, Kosovo, Servië, Bulgarije, Albanië en dus ook Griekenland.
Op de weg van de hoofdstad Skopje naar het skigebied Popova Šapka in de provincie Tetova, schrikt het straatbeeld ons een beetje af. Zwerfhonden slingeren het afval overal naartoe, gebouwen zijn vervallen, lichtbakken zijn stuk, er zitten gaten in de weg, huizen lijken niet af, winkelruiten zijn gescheurd, elektriciteitskabels hangen los, reclameposters zijn gescheurd, putdeksels liggen los op de stoep en de supermarkten lijken gesloten. Wat prominent aanwezig is, is de enorme Skopje Shopping Mall, waar alle westerse merken een raam hebben.
Op onze eerste indruk kunnen misschien niet te veel oordelen worden gebaseerd, want vanaf het vliegveld zijn we direct in de bus gestapt naar het populaire ski gebied. Er staat voor ons maar een ding op het programma: zo veel mogelijk meters maken in de hopelijk verse sneeuw van Tetova. Het land heeft een redelijk vlak gebergte met een gematigd landklimaat, wat betekent: warme droge zomers en koele natte winters. Wanner we over de immens drukke weg de vallei inrijden, ligt er dusdanig veel sneeuw aan weers zijden dat er nauwelijks twee auto’s naast elkaar passen. Eenmaal bij het hotel moeten we dan ook een stukje lopen met de bagage, want de toegang naar de ingang is te ijzig voor het busje. Omdat het inmiddels donker geworden is, kunnen we niet echt zien wat ons te wachten staat. Het maanlicht weerkaatst in de sneeuw. Er ligt voldoende, dat is in ieder geval zeker.
Gevulde buik
De eerste van de in totaal drie dagen hobbelen we dus in de catski naar de start van de afdaling. We hebben er al een warming-up opzitten, nu is het tijd voor langere afdalingen die zich achter de heuvelachtige bergen uitstrekken en tot nu toe uit het zicht lagen. De sneeuw lijkt goed, maar is verraderlijk. Waar de start zacht en poederachtig is, is het middenstuk opeens gesmolten en het laatste gedeelte verandert in ijs. Opletten is belangrijk, net als goed door de knietjes zakken om op alle onverwachte bewegingen voorbereid te zijn. Voor de groep Cios-studenten, die deze trip georganiseerd hebben, is dit terrein de perfecte training om alles wat ze tot nu tijdens de lessen aan techniek geleerd hebben volledig toe te passen. Het gaat dan ook niet zonder vallen en opstaan en menig rijder eindigt met een paar blauwe plekken.
Per dag maken we ongeveer tien afdalingen. Het is zoeken naar de beste stukken. Omdat het gebied niet zo hoog ligt, hebben de temperatuurverschillen veel invloed op het sneeuwdek. Echter, het terrein is heel erg speels. Kommen, glooiingen en sidehits worden afgewisseld met treeruns. Hoewel we niet veel zien van het aangrenzende skigebied – dat twintig kilometer aan piste, drie stoeltjesliften en zes sleepliften heeft – is het ons wel duidelijk geworden dat deze bijzondere bestemming meer te bieden heeft dan je in eerste instantie denkt. Met een flinke berg verse sneeuw kun je op heel veel plekken freeriden, zowel voor beginners toegankelijke afdalingen als interessante drop-ins voor gevorderden. Na een lange dag op de berg, kijkt iedereen al uit naar het avondeten. In Macedonië houden ze van gezelligheid en lekker eten. We zitten met z’n twaalven aan een lange tafel en de obers lijken te snappen dat we energie nodig hebben: ze stoppen niet met het serveren van eten. Onze knopen staan op ontploffen.
Benenwerk
De volgende ochtend warmt de zon eerst een deel van het skigebied op, alvorens het hotel van de schaduw te verlossen. Op de berg tegenover het hotel liggen twee sleepliften, de een is alleen in gebruik als er voldoende toeristen zijn, de ander ligt naast een piste voor beginners. Het geblaf van een hond echoot in de ruimte. Er ligt een vergeten sleetje alleen op de piste. Niet veel Macedoniërs staan op de ski’s.
Om onverklaarbare redenen zitten in dit gebied veel Kroaten, ze runnen zelfs Eskimo Freeride – het catski-bedrijf dat ons elke dag mee op pad neemt. Overige toeristen komen uit de steden om een weekendje in de natuur door te brengen en huren dus een sleetje van de man onderaan de piste. Hij stalt ze elke ochtend uit en blaast daarna zijn handen warm. Vandaag staan treeruns op het programma. Er blijkt wat zachte sneeuw tussen de bomen te liggen, waardoor we onze blauwe plekken even de rust kunnen geven. Adrijan manoeuvreert zijn catski over het pad door het bos om ons de langst mogelijke afdaling te kunnen geven. Run, na run, na run doen we dezelfde afdaling. Zes, zeven keer rijden we al spelend tussen de bomen door totdat er geen enkel stuk meer onverspoord is. We zijn doodop. Op de terugweg blijkt dat er alleen een afdaling tot aan het hotel mogelijk is als we een stukje afsnijden tussen het offpiste terrein en de pistes. De gids waarschuwt ons voor “een uitdagende run” en raadt degenen met pap in de benen af de afdaling te maken. En terecht. De afdaling bestaat uit een combinatie van gladgestreken ijs en opgevroren sporen. Voor wie nog een klein beetje energie overhoudt is het nèt haalbaar tot aan het restaurant van het hotel.
Wanneer je van bijzondere ervaringen houdt en openstaat voor andere culturen, is dit land een gemakkelijke keuze. Het is relatief dichtbij, er zijn vele vliegmaatschappijen die vliegen op Skopje en zeg nou zelf: met de catski de berg op is iets om op je wensenlijstje af te vinken. Freeriden in Popova Šapka is een must, want aan de pistes alleen heb je niet voldoende. En heb je maar drie dagen de tijd, dan heb je hier het gevoel alsnog een week op pad geweest te zijn. Ride, eat, sleep. Repeat.
Info:
Vliegen is het makkelijkst en goedkoopst met Wizz Air (check wel goed hoe je een boardbag mee kan nemen).
Vanaf Skopje is het nog een uur naar het skigebied. De Catski Experience boek je via: www.eskimo-freeride.com
Meer lezen?
Dit artikel is afkomstig uit Taste snowboard magazine 2017 #2. Mocht je meer reisverhalen, interviews, tips & tricks en nog veel meer willen lezen? Taste snowboard magazine 2017 #2 is los te bestellen in onze webshop. Voor het gemak kun je ook abonnee worden zodat je geen nummer meer hoeft te missen!
Input // Shelley van der Kolk
Woord & Beeld // Mirte van Dijk