Het begin van de reis

De wekker gaat vroeg. Veel te vroeg. Gapend sluip ik voorzichtig mijn bed uit om de rest van het huis niet wakker te maken. De gisteravond ingepakte auto staat al klaar en met een kop dampende koffie kruip ik achter het stuur. De Spotifylijst genaamd Liedjes-voor-wanneer-het-echt-heel-vroeg-is vergezeld me op weg naar Amsterdam, waar ik Michiel oppik. Na wat schuiven, passen en meten met dekentjes liggen onze bolides mooi beschermd in de wagen. We kunnen op weg naar het Duitse Witten, een plaatsje op ongeveer anderhalf uur rijden vanaf Arnhem. Voor ons westerlingen dus 2,5 uur rijden, iets wat minder erg is dan het klinkt. In de drukke tijd van vandaag de dag is het soms heel ontspannen om met een maat twee uur naast elkaar in de auto te zitten en slap te ouwehoeren, iets waar ik anders amper tijd voor vrijmaak.

De voorspellingen voor deze zaterdag waren niet al te best, 100 millimeter neerslag, mogelijk sneeuw en hagel. Maar hé, slecht weer bestaat niet, enkel slechte kleding. Dus met flinke tassen bepakt gaan we ervoor. Eenmaal in Witten is het parkeerterrein snel gevonden en blijken we wonder boven wonder de eersten te zijn. Waarom is degene die het dichtstbij woont toch altijd het laatst?

Na tien minuten melden zich al wat meer deelnemers voor de rit van vandaag en als de spanning op zijn top is, maken ook de organisatoren, de heren van Trail-Addicts, hun entree. High fives en man-hugs vliegen ons om de oren en met grote gebaren wordt er gesproken over de afmelders van vandaag. Prima, minder drukte voor ons. Rik, Bram en Nico hebben zich bekommerd om de routes van vandaag en hebben er zin in. Volgens hen, en Strava, liggen er flink wat mooie MTB-routes op de omringende heuvels, waar wij er vandaag een groot aantal van gaan proeven. Rik zelf heeft het gebied al verkend en belooft ons ook veel moois.

De start

Na een snelle stroopwafel stappen we op en beginnen we met een korte, felle klim. De langste klim die je kunt maken is 170 hoogtemeters, dus we hopen op een stuk of zes afdalingen. We starten gelijk goed met een mooie afdaling door gevarieerd terrein. Je kunt duidelijk zien dat er een actieve club bikers heult in deze contreien, de paden zijn echt dedicated aangelegd met TTF’s, zoals kombochten, drops en kleine sprongetjes. Aangezien iedereen nog niet helemaal is opgewarmd, tasten we het terrein nog rustig en beheerst af. Er ligt behoorlijk wat sneeuw en de paden zijn glad.

Omdat ik in verband met het maken van de foto’s achterop rijd weet ik bij de splitsing niet welke kant ik op moet om me weer bij de club te voegen. Afdalen over de switchbacks of rechtdoor over een soort ridge-lijn bezaaid met puntige en gladde stenen? Moeilijke keus, maar de ridge-lijn ziet er simpelweg te aantrekkelijk uit om te laten liggen. Die pakken ze me in elk geval niet meer af, ook al zit ik fout. De lijn blijft mooi lopen, met de juiste hellingshoek om te blijven rollen, zonder te veel of te snel hoogte te verliezen. Onderaan adviseert vriend Google Maps me een asfaltroute terug naar de parkeerplaats. Niet veel later komt ook de rest van de kliek aanrijden. Ondanks de kou en de beginnende sneeuw heeft iedereen nog veel zin om de rest van de dag door te rijden.