Route: Bern

Freek en ik hadden het er al een tijdje over dat we nodig weer eens in de bergen moesten fietsen. Geen Limburg, geen Ardennen, maar het echte werk. Weinig vrije tijd bleek helaas de beperkende factor. Twee dagen in de auto betekent immers al snel een week weg. Toen we deze zomer de kans kregen om een lang weekend de Zwitserse bergen rond Bern te gaan verkennen, twijfelden we geen moment. Wat volgde was een lang weekend dat qua beleving minstens een week duurde.

Tekst: Jan Koelmans // Foto’s: Harm Spoelstra, Freek Geurts

We hebben van deze onvergetelijke trip rond Bern een videoverslag gemaakt. Deze vette video kun je hieronder natuurlijk bekijken, maar kun je ook vinden op onze Facebook-pagina.

Dat we onze fietsen vanochtend moesten kortwieken om ze in een vliegkoffer te kunnen stoppen, was een overkomelijk probleem, want daardoor staan we ze nu – vier uur in de middag – alweer in elkaar te zetten in het Zwitserse Gstaad. Hoewel onze vlucht, met Swiss International Air Lines, vanochtend pas tegen tienen vertrok, hebben we al een prachtige autorit door de bergen achter de rug. Het voelt alsof we al tijden van huis zijn.

Goddelijk Gstaad

We logeren in Hotel Kernen, een gezellige bedoening in blokhut-stijl die door een vriendelijke familie gerund wordt. We hoeven niet bang te zijn underdressed aan het diner te verschijnen. De sfeer is huiselijk en ontspannen. Onze gids zal zich pas morgen bij ons voegen, hoewel voor vanmiddag reeds de four finger loop op het programma staat. Geen probleem om zonder gids te gaan, want de online informatievoorziening omtrent routes in de omgeving van Bern blijkt van buitengewoon hoog niveau. Zwitserland, en Gstaad in het bijzonder, staat misschien bekend als wintersportlocatie van de rich and famous, maar men doet er alles aan om juist wielrenners – niet alleen hele rijke – zich thuis te laten voelen. GPX-bestanden, routebeschrijvingen, hoogteprofielen, overzichtskaarten, alles is met Zwitserse precisie online geordend en te downloaden. Nog even de route inladen en hop, daar rijden we. Een high-five is op zijn plek. Vanochtend nog thuis, nu fietsend in de zon, tussen majestueuze bergen. Volgens de legende schiep God tijdens een rustmoment met zijn handafdruk de vier valleien rondom Gstaad waar wij nu in het mooie avondlicht doorheen fietsen. Het levert een heerlijke leg opener op: de hellingen nabij Gstaad zijn, hoewel pittig, goed te doen. Zelfs de kleine weggetjes die we rijden hebben overkomelijke stijgingspercentages en hun asfalt is wonderbaarlijk glad. Dit smaakt naar meer.

Na thuiskomst en een snelle douche wacht ons op het terras een overdonderend diner. Het is een stuk lekkerder dan de gemoedelijke sfeer in het hotel doet vermoeden. De bediening knikt tot onze opluchting goedkeurend als we een paar grote bieren bestellen. We doen de heerlijke maaltijd in hun ogen blijkbaar geen geweld aan door geen wijn te bestellen. Ze laten het althans niet blijken.

Bern-2018-WRB-13

De volgende dag laten we onze uiterst stipte gids een half uur wachten, maar zijn humeur lijdt er geen seconde onder. ‘Claude Frautschi’, zo stelt hij zich voor. We gaan snel op pad en dalen over een prachtig, klein en supersteil weggetje af naar Zweisimmen. Vervolgens volgen we de op zichzelf redelijk vlakke vallei, maar omdat Claude ons meeneemt over de kleinere wegen aan weerszijden van de wat lager gelegen grote weg, zijn we al snel twee uur lang behoorlijke inspanningen aan het leveren. Dit is waar we voor kwamen. We stoppen bij een winkeltje waar Claude ons trakteert op het lokale equivalent van een gevulde koek. Hij zweert dat het de best mogelijke fietsproviand is. Daarna slaan we linksaf richting Bulle en gaan we de Jaunpass op: het echte werk begint. Bijna 8 kilometer tegen een gemiddelde stijging van 8,6 procent met uitschieters naar 15 procent, zorgen ervoor dat pijnlijk duidelijk wordt dat Freek en ik ons niet in dezelfde categorie bevinden. Waar hij regelmatig zijn camera pakt om een foto te maken, staar ik met een holle blik naar het asfalt. Ik besluit mijn eigen tempo te gaan rijden, zodat mijn lijden in ieder geval niet meer wordt vastgelegd. Eenmaal op adem gekomen, realiseer ik me dat de Jaunpass, ondanks zijn angstwekkende cijfers, best lekker loopt en bovendien prachtige uitzichten biedt. Het laatste stuk is wel echt een kuitenbijter en bovenop de Jaunpass tref ik Freek, onbezweet, in gesprek met Alex Beeler; een heerschap dat eruitziet als een ploegleider die uit een koers in de jaren 80 is weggelopen. Zijn retro ploegleidersauto blijkt een promotiemiddel te zijn voor het door hem georganiseerde Bergkönig Festival, een evenement voor klassieke racefietsen dat hij met veel passie en liefde organiseert. Het is ook hoog tijd voor een lunch dus we strijken met onze nieuwe vriend neer op een terras op de Jaunpass. Hij raadt ons met klem aan de Älpler Makkaroni te proberen. Het blijkt perfect koersvoer te zijn: veel energie en toch licht verteerbaar.

We beloven Alex na terugkomst in Gstaad te bezoeken om zijn collectie vintage fietsen te aanschouwen en beginnen dan aan de afdaling van de Jaunpass. Die is werkelijk volgens het boekje; lange overzichtelijke bochten worden afgewisseld met knijpende haarspeldbochten, met continu prachtige vergezichten en een warme wind op de koop toe. Als we bij de tunnel komen, laat Claude ons stoppen. We passeren een hek links van de tunnel en nemen de oude weg. De reden is duidelijk: ga je door de tunnel, dan ontneem je jezelf een adembenemend mooi uitzicht.

Claude wijst aan hoe onze route een flink stuk verder naar beneden gaat, dan rechtsomkeert maakt, om aan de overkant van het dal weer helemaal omhoog te slingeren, de volgende pas over. Oef, dat zijn een boel toekomstige hoogtemeters in een oogopslag. Gelukkig blijkt de weg minder hels dan hij leek. Als we terug zijn bij het hotel, nemen we afscheid van Claude. Hij geeft ons zijn kaartje. De ene kant zegt ‘skileraar’, de andere ‘cycling guide’: een mooie illustratie van hoe dit gebied rond Bern in Zwitserland zich rap ontwikkelt tot fietsregio.

Bern-2018-WRB-24

Tour d’Emmental

De volgende dag staan we vroeg op, want we hebben een autorit naar de pre-Alpiene regio Emmental voor de boeg. We checken in bij Hotel Stadthaus in Burgdorf, dat op slechts 20 minuten rijden van Bern is gelegen. Hotel Stadthaus is van een heel andere orde dan ons hotel in Gstaad: nu worden we gefêteerd op echte Zwitserse ‘chique’. Na aankomst kleden we ons razendsnel om, want op het programma staat de Tour d’Emmental van 108 kilometer. Wat meteen opvalt: we zijn in een compleet ander landschap. Waar de omgeving van Gstaad grote, statige bergen bezat, volgen de hellingen elkaar hier in hoog tempo op. Het is vergelijkbaar met Zuid-Limburg, maar de bergen zijn hoger en het landschap staat vol met prachtige, traditioneel vormgegeven boerengebouwen. De weilanden zijn diepgroen, er werken boeren en boerinnen met gelooide gezichten en op de top van de meeste bergen rijden we door een fris stuk bos. We klimmen tot we een soort pas bereiken, waarna we met een prachtig uitzicht aan een ontspannen afdaling beginnen. We zijn pas dik een half uur onderweg, maar zijn nu al diep onder de indruk.

De Ludiren Alp blijkt een intensieve klim met stukken van 13 procent die beschut worden door bos. Bovenaan is het tijd voor ons meegebrachte lunchpakket, klaargemaakt door ons hotel. In de verte doemen de Alpen rond Bern op, met op de voorgrond het prachtige lagere berglandschap waar wij doorheen fietsen. Het is een bizar mooi uitzicht. Op sommige bergen staat bovenop één enkele boom, helemaal alleen. Als we aan een boer vragen hoe dit mogelijk is, blijkt het een boerentraditie te zijn om zo’n boom te plaatsen bij de geboorte van de eerste zoon. Zó, dan is ook dat weer verklaard.

Hoewel de omgeving van Gstaad qua aantallen fietsers al onvergelijkbaar was met sommige gebieden in de Franse en Italiaanse Alpen, lijken we hier in Emmental de enige wielrenners te zijn. De rustige wegen, het idyllische landschap en de mooie, traditionele huizen maken het een ideale fietsomgeving. Hoewel de omgeving onveranderlijk mooi blijft, beginnen onze uitingen van verbazing daarover wat te verstommen. 108 kilometer door dit landschap is niet niks: deze Tour d’Emmental is absoluut niet voor beginners.

Totaal gesloopt komen we aan bij ons hotel in Burgdorf. Tweeënhalve dag fietsen in Zwitserland heeft het uiterste van ons gevraagd. De Zwitserse bergen hebben wellicht wat minder wielerhistorie dan die van de bergen in sommige buurlanden, maar de mogelijkheden die het land wielrenners biedt zijn minstens zo goed. Prachtige wegen, veel (online) voorzieningen gericht op wielrenners en natuurlijk het imposante landschap: het maakt dat je je als wielrenner meer dan welkom voelt.

Bern-2018-WRB-34

Meer informatie

gstaad.ch
hotel-kernen.ch
emmental.ch
stadthaus.ch
myswitzerland.com
Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met Zwitserland Toerisme.

Meer lezen?

Dit verhaal over de omgeving rond Bern is afkomstig uit Wielrenblad #4 2018. Deze uitgave kun je bestellen in de webshop, maar natuurlijk kun je ook abonnee worden zodat je geen reisverhalen, zoals dit verhaal over Bern meer hoeft te missen.