Het is een gewoonte, misschien wel een traditie: je wintersport vakantie voorbereiden. Nog voordat de winter officieel begonnen is, heb je al een willekeurige post- it volgeschreven met eisen, wensen, voordelen, nadelen en adviezen.
Natuurlijk hopen we op verse sneeuw, bidden we om zonnige dagen, willen we snelle liften, brede pistes en onverspoorde offpiste afdalingen. En het liefste lopen we geen andere toeristen tegen het lijf – al helemaal geen Hollanders – moet de après-ski wel een beetje levendig zijn, het eten en drinken vooral niet te duur worden, ligt het gebied uiteraard hoger dan gemiddeld, maar willen we tegelijkertijd zonder sneeuwkettingen omhoog kunnen rijden. En meer dan negen uur in de auto zitten doen we ook liever niet.
Het is een sombere dag in september als ik een verfrommeld papiertje tussen mijn aantekeningen vind. Tussen de krassen en inktvlekken herken ik de woorden ‘tijdig skigebied zoeken’, ‘team’ en ‘vervoer???’. Ik pak een leeg vel papier en begin een nieuwe checklist.
CHECK!
Het plannen van de testweek is hetzelfde als het plannen van een wintersportvakantie. Neem nu het skigebied, we hebben zo onze voorkeuren. Een skigebied waar eind maart, wanneer de nieuwe boards beschikbaar zijn, nauwelijks sneeuw ligt levert ons geen volledige testresultaten op. Dat is tevens het geval als een funpark ontbreekt, er geen zwarte pistes zijn en de mogelijkheid om te freeriden minimaal is.Dus waar willen we heen dit jaar? Of eerder: waar kúnnen we heen met onze wensen in het achterhoofd? Vorig jaar zaten we in Sölden, Tirol, waar eigenlijk alles op elkaar aansloot. Inclusief een eigen testruimte en een privé rit met de pistebully om al het testmateriaal naar boven te brengen, een walhalla qua gevarieerdheid van het terrein en uiteraard een warm welkom met goed eten in Hotel Santer Sepp. Dus waarom het wiel opnieuw uitvinden? We gaan weer naar Sölden! Check.
Het volgende punt op de lijst is het testteam. Het samenstellen van het testteam vergt wellicht wat meer aandacht dan een clubje vrienden kiezen voor je wintersportvakantie, maar is ongeveer hetzelfde als met je familie op pad gaan. Ze hebben dan wel niet dezelfde genen, maar wel hetzelfde snowboard-DNA, het DNA om een board tot het uiterste te testen en de feedback om te zetten in begrijpbare taal. Dit jaar creëerden we een snowboardfamilie met een snowboardleraar, een semi-professionele freestyler, fanatieke consument, freestyletrainer, parkshaper annex fotograaf en een snowboardverkoper. Check.
En dan het vervoer, het minst populaire puntje op de lijst. Het is altijd zo’n gedoe, dat herkennen jullie vast wel. De een wil per se met zijn eigen auto rijden, ook al kunnen daar maar twee extra personen bij. De ander woont uiteraard in een uithoek in Zeeland, wat dus niet op de route ligt naar het idyllische Tirol. En de derde heeft een auto die groot genoeg is voor de bagage, maar helaas een op drie rijdt, waarmee je met de brandstofkosten dus het hele budget al doormidden hakt. En dan te bedenken dat je tijdens de testweek niet een board per persoon bij je hebt, maar een stuk of acht, negen. Samengevat moeten we dus een zuinig vervoersmiddel zien te regelen waar zestig boards in passen, kilo’s bagage en zeven testers. En geloof het of niet, we vonden er een. Check.
NIKS MIS MEE
De winter vliegt voorbij. Het in september gevonden verfrommelde papiertje met de aantekeningen verdwijnt in de prullenbak en de nieuwe checklist is inmiddels ook al bijna niet meer leesbaar. Maar we zijn er: Sölden. Als we het dorp binnenrijden is het zeven uur ‘s avonds. De lichtbakken van de clubs, restaurants en sportzaken verlichten de straat voldoende om te kunnen zien wat er gaande is. Het is de laatste week van maart, een periode zonder vakantiegangers, zou je denken. In Sölden is er echter altijd wat te doen. We zien echter dat het niet afgeladen is met feestende Hollanders, dronken Britten of rijke Russen. Nee, we zien vooral veel Oostenrijkers, families en groepjes kinderen die waarschijnlijk op de gletsjer aan het trainen zijn. We zullen vanzelf zien hoe druk het deze week op de berg is, maar Sölden kennende is er genoeg ruimte voor iedereen. Wat we op dit moment vooral graag willen is een goede maaltijd en die heeft Santer Sepp al voor ons opgewarmd.
WE WILLEN NOG NIET NAAR HUIS
We staan verbaasd van de mogelijkheden in Sölden. Ongeacht of je hier voor de eerste of tiende keer bent, je oog valt steeds op een nieuwe afdaling, lijn of een nieuw poederveld. Het mooie van dit stukje Tirol is dat we alles binnen bereik hebben. De pistes liggen er piekfijn bij, optimale testomstandigheden voor kantenwissel, radius en respons. Daarnaast staan er in het funpark nog tientallen features die dagelijks geshaped worden en ons de gelegenheid geven alle tricks uit de kast te halen. En over de freeridemogelijkheden kunnen we eindeloos praten. Sölden staat niet eens bekend als freeride-mekka, maar is absoluut niet minder serieus als het gaat om grote lijnen, cliffdrops, toermogelijkheden, couloirs en toegankelijke poedervelden. En als we het dan toch hebben over de mogelijkheden van dit reusachtige skigebied, vergeet dan vooral niet dat Sölden ook een gletsjer heeft. Het gebied is hierdoor toegankelijk vanaf oktober tot aan mei. We willen hier eigenlijk helemaal niet weg na een week, vooral niet als blijkt dat op de dag van ons vertrek bluebird wordt voorspeld. Kunnen we niet nog een dagje extra blijven? Ple-e-e-ase?
GECHARMEERD
Natuurlijk klinkt het allemaal ideaal en gek genoeg is dat het ook. Op wintersport gaan is nu eenmaal de leukste week van het jaar, zelfs als het organiseren ervan soms frustrerend is. En eigenlijk is het ook helemaal niet erg als een paar dingen niet meezitten. Wij hadden tijdens de testweek ook slechts anderhalve dag mooi weer en de sneeuw was soms zo hard dat we spijt hadden dat we onze schaatsen niet bij ons hadden. Maar zelfs toen het een beetje begon te regenen op de piste, vluchtten we niet naar het zwembad. Het hoort nu eenmaal bij de charme van wintersport, dat onverwachte. Dus als je net wat verder moet rijden, tussen die paar andere Hollanders zit, je sneeuwkettingen om moet leggen, een keer wat meer betaalt voor een gezellig restaurantje of dat je een dagje in de mist snowboard… uiteindelijk willen we maar een ding: gewoon lekker in de sneeuw bezig zijn.
Woord – Stefan Boers, Mirte van Dijk
Beeld – Gilbert Smink, Roeland van Oss , Stefan Boers
Dit artikel is afkomstig uit Taste snowboard magazine 2015 #1. Mocht je meer reisverhalen, interviews, tips & tricks en nog veel meer willen lezen? Taste snowboard magazine 2015 #2 is los te bestellen in onze webshop. Voor het gemak kun je ook abonnee worden zodat je geen nummer meer hoeft te missen!