Tannheimer Tal, de plek voor de gravelaar
Aankomst Tannheimer Tal
Het is voorbij het middaguur, de zon heeft haar hoogste punt vandaag al bereikt en de lucht is zo ijl en helderblauw als het maar zijn kan. Vanuit het autoraam zien we hoog in de lucht paragliders als cirkelende roofvogels, moeiteloos door de lucht zwevend, met het zonlicht op hun kleurrijke parachutes. Dit kan maar een ding betekenen. We zijn in de bergen. De adembenemende bergen. De autonavigatie geeft aan dat we er bijna zijn. Ons avonturenbusje stopt, het is hier zo mooi dat we bijna vergeten uit te stappen, omdat we nog door de ramen genieten van het landschap.
We zijn gearriveerd bij het Bogner Hof-hotel, een viersterren-parel in het Tiroolse Tannheim. Een rustig dorpje in een prachtig groen dal met glooiende alpenweides, hoge bergtoppen en een schijnbaar eeuwige blauwe lucht. We worden hier vriendelijk verwelkomd, het is een hotel dat zich op veel buitenactiviteiten richt, waaronder voor een groot deel op het fietsen. Zo is er een afgesloten ruimte waar je veilig je trouwe tweewieler kan opbergen en een wasplaats waar je hem kan wassen. Daarnaast kijkt het personeel niet raar op als je een waszak vol lycra afgeeft bij de receptie. Ze snappen hier dat je ook de volgende dag gesoigneerd rond wil rijden.
We zijn lekker op tijd aangekomen, het betekent dat we al fietsend het gouden uurtje kunnen meepakken. Over knisperende en glooiende gravelwegen rijden we door het prachtige dal van Tannheimer Tal. De laagstaande zon licht het landschap en de bergen prachtig uit. Onze schaduwen tekenen zich af en bewegen met ons mee. De beklimming slingert ons via steile haarspeldbochten richting een plateau waarop we een prachtig uitzicht hebben over het dal en het dorp. Dit belooft wat voor morgen!
Frisse berglucht
Tijdens het ontbijt maken we nog een paar last minute aanpassingen aan de route en we rijden vervolgens in de frisse berglucht weg. De zon laat zich al zien, maar eind septemberzijn de ochtenden erg fris, met temperaturen richting het vriespunt; arm-en beenstukkenzijn een must. Over vrijwel continu licht dalende wegen rijden we langs kabbelende riviertjes en alpenweides vol met koeien, totdat we bij de eerste echte klim aan komen. Waar we bij het ontbijt al bang voor waren blijkt werkelijkheid. Zodra het bergop gaat komen de stijgingspercentages vrijwel niet onder de tien procent. Nu hoeft dat met het juiste verzet geen probleem te zijn, maar niet iedereen blijkt daarop voorbereid. Ondanks dat we soms met een cadans van vijftig of lager omhoog harken is het puur genieten. We slingeren omhoog over een piekfijne gravelweg die door een prachtig groen bos loopt, met hier en daar een uitzicht op het dal en de bergtoppen om ons heen. Af en toe wordt het zo steil dat een stukje hike-a-bike onvermijdelijk is, maar het deert ons allerminst.
Allgäuer Alpen
Eenmaal boven is het voldoende warm om de beenstukken op te bergen, en in de heerlijke nazomer zon rijden we verder. We zijn ondertussen al eventjes in Duitsland, de grens ligt op slechts een paar kilometer afstand van Tannheim. Dit grensgebied is onderdeel van de Allgäuer Alpen, een van de meest gevarieerde landschappen in de Alpen. Prachtige rotsformaties, groene grasbergen en een enorm diverse begroeiing maken dit stukje Alpenecht uniek. Als we na de afdaling in wat meer open terrein terecht komen merk je pas echt hoe bijzonder het hier is. De Allgäuer Alpen grenzen aan in het noorden aan de Beierse Hoogvlakte, een gebied dat met de hoge bergtoppen achter ons zo vlak als een pannenkoek oogt. Langs de voet van de Alpen fietsen we over boerenweggetjes en langs mooie azuurblauwe merenweer richting Oostenrijk.
Waterrijk
Het was ons tijdens het bouwen van de route niet opgevallen, maar gaandeweg komen er we er achter dat er veel mooie meertjes langs de route liggen. Zo zijn we in Duitsland langs de Weißensee en de Alatsee gereden, en in Oostenrijk komen we na een slingerende gravelklim vol haarspelden uit bij de Frauensee, een idyllisch meertje in een prachtig groenbos. De perfecte plaats om uitgebreid de reserves aan te vullen, ware het niet dat het restaurant naast het meer gesloten blijkt. Gelukkig komen we een dorpje verderop een bakker tegen met heerlijke broodjes en koude cola. Precies wat we nodig hebben. Ondertussen gaat het kwik op deze stralende dag richting de twintig graden. Bij een strakblauwe hemel fietsen we omhoog richting de ruïne van kasteel Ehrenberg, bovenop een uitstekende rots in het Klausenwald. Het kasteel is een prachtig gezicht, maar de 400 meterlange hangbrug die dik honderd meter boven ons hangt steelt toch de show. Deze waanzinnige constructie verbindt het kasteel met de andere kant van de kloof waar we doorheen fietsen. Wat verderop duiken ook wij het verkoelende Klausenwald in en dalen we af richting Weißenbach, waar ons nog een laatste obstakel rest richting Tannheim.
Alter Gaichtpass
Dat obstakel is een onverharde bergpas. En niet zomaar een: de Alter Gaichtpass is al rond het jaar 1150 tussen Tirol en Allgau aangelegd voor het vervoer van zout en wijn. Tegenwoordig is deze gravelweg door de kloof van de Weißenbach niet alleen een gedenkteken, maar ook een wandel- en fietspad. Met hele stukken boven de tien procent is het stiekem een beetje een rot klim, maar het uitzicht bovenop maakt alles goed. Enorme rotsformaties, prachtige groene bossen en een nagenoeg perfect gravelpad dat langzaam omlaag slingert richting Tannheim. De laatste kilometers hebben we allemaal een glimlach die niet van ons gezicht is te krijgen. Terwijl de ondergaande zon de bergen in goud licht laat baden nemen we de prachtige omgeving nog een keer goed in ons op. We hadden geen idee wat we van dit onbekende gebied moesten verwachten, maar dat het Tannheimer Tal zó mooi is, dat had niemand verwacht.
Materiaal
Als je in de bergen gaat gravelen is het zaak om goed voorbereid op pad te gaan. Naast dat je hier veel meer hoogtemeters maakt dan in Nederland zijn de wegen soms grover en kan de natuur ook onvoorspelbaar zijn. Het belangrijkste is dat je fiets beschikt over een voldoende licht verzet. Zorg voor minimaal 1:1 maar het liefst nog lichter. De gravelwegen rondom Tannheim zijn vrijwel allemaal in goede staat, het betekent dat veertig millimeter brede banden met een licht profiel hier perfect zijn. Gezien de soms rotsachtige grond is tubeless wel verstandig. Vergeet ook niet een (extra) binnenbandje, genoeg eten en natuurlijk een regenjasje; het weer kan hier snel omslaan en ook de afdalingen kunnen koud zijn.
Wielrenblad
Mocht je lid willen worden van Komoot om je routes te plannen, opgeven is heel eenvoudig:
- Klik hier om naar de pagina van Komoot te gaan
- Maak een account aan en volg de stappen in beeld of log in met je gegevens.
- In beeld zie je een balk waar je de code WIELRENBLAD22 in kunt vullen.
- Download een gratis regiopakket met offline kaarten! Bespaar maar liefst €8,99 door onze vouchercode WIELRENBLAD22 in te vullen via de website van Komoot.
- Voor meer routes bekijk onze Komoot pagina hier!
Wielrenblad #1 2022 kun je bestellen in de Soul Webshop. Losse exemplaren zijn ook weer verkrijgbaar in de betere boekhandels. Ook is Wielrenblad #1 2022 beschikbaar in de Soul Kiosk App. Wil je voortaan geen nummer van je favoriete magazine meer missen? Word dan snel abonnee van Wielrenblad. Dan ontvang alle nummers als eerste in je brievenbus en profiteer je van alle voordelen voor onze trouwe abonnees. Bovendien houd je ook meer tijd over voor je volgende tocht!