Torino-Nice Rally

Van Turijn naar Nice. Door de bergen, pittoreske dorpjes doorkruisend, slingerend over de grens van Italië en Frankrijk, deels onverhard. Dat zijn de ingrediënten voor één van de mooiste bikepackingavonturen in Europa. Het zijn niet zozeer de 650 kilometers die het ook een zwáre tocht maken. Daarvoor zijn de 18.000 hoogtemeters en de ruige, onverharde paden verantwoordelijk. Een verslag van de verwezenlijking van een droom.

Bikepacking avontuur

De Torino-Nice Rally (TNR) wordt ieder jaar in september georganiseerd, de eerste editie vond plaats in 2016. Het is geen race of een cyclosportieve krachtmeting, het is meer een evenement, een gezamenlijk avontuur. Het vertrek is vanaf het Piazza Giambattista Bodoni, een plein in hartje Turijn. Vervolgens rijd je in eigen tempo en self-supported naar de Middellandse Zee, zonder tijdsmeting, zonder trackers, zonder controlepunten. Onderweg zijn er verschillende route-opties, maar welke optie je ook kiest, de tocht staat garant voor een spectaculaire ervaring. Een groot deel van de route ligt boven de boomgrens en gaat door imposante nationale parken, over legendarische (on)verharde cols als de Colle delle Finestre en de Col Agnel. In totaal worden negen hors-categorie cols beklommen, waarvan vijf helemaal of grotendeels onverhard. En daartussenin rijd je over militaire stradas uit de negentiende eeuw en langs ruïnes van oude forten.

DIY

Nog geen lid van Komoot? Opgeven is heel eenvoudig:

Maar je kunt de route ook zelf rijden, de do-it-yourself variant, wanneer het jou uitkomt. Zo hebben wij het gedaan, in juli van dit jaar. De organisator van TNR, James Olsen, hielp ons hierbij door informatie te sturen en vragen te beantwoorden. Bovendien staat de route op Komoot, met alle varianten. Met een paar avonden puzzelen bepaalden we welke routevariant wij wilden rijden, deelden die in logische stukken op en keken waar eventuele overnachtingsmogelijkheden zouden zijn.  Vooral de berghutten brachten we goed in kaart: we wilden in ieder geval een paar keer in een hut slapen.

Van dag tot dag

De route was bepaald, maar we hadden geen goed beeld van wat haalbaar is op een dag. Er zijn te veel variabelen: het aantal kilometers, de hoogtemeters en de ondergrond; die laatste twee bleken de meest bepalende te zijn. Bovendien wilden we ook genieten, het zou onze zomervakantie zijn. Daarom hadden we van tevoren geen rittenplanning gemaakt, we bekeken het onderweg van dag tot dag. ’s Avonds bepaalden we wat we de volgende dag wilden doen en waar we zouden willen overnachten.

Komoot en boekingssites waren hierbij onze houvast. Met de telefoon konden we online onze slaapplek boeken, soms moesten we bellen. Wat we ook gebruikten, het was altijd zo geregeld, veel eenvoudiger dan we van tevoren hadden gedacht. Een enkele keer zijn we ’s ochtends op de bonnefooi vertrokken en zochten we ’s middags accommodatie. Zo zijn we in sfeervolle berghutten, een gîte d’étape, hele fijne B&B’s en een keer in een schattig hotelletje terechtgekomen. En iedere keer weer waren de eigenaren vriendelijk en gastvrij; het was altijd een feestje om ‘thuis’ te komen!

---

Droom

Al ruim twee jaar dromen we van de Torino-Nice Rally. Dromen over fietsen over onverharde wegen, op grote hoogte, omringd door nog hogere bergen, met alleen het geluid van onze ademhaling en het geknisper van gravel onder onze banden. Eindeloos kijken we naar YouTube-filmpjes, verder dromend en fantaserend. En bijna al die tijd zeggen we tegen elkaar dat het niet kan, dat het te zwaar is voor ons, zo veel dagen achter elkaar fietsen, met zo veel hoogtemeters. We zijn niet meer de jongsten en we weten dat we na een zware dag – en die zullen er veel zijn – minder snel herstellen.

Maar rond de jaarwisseling kantelt het, zomaar, uit het niets. Waarom die dromen niet uit laten komen? Nu kan het misschien nog, volgend jaar zijn we weer een jaar ouder en wordt het nog lastiger. Als we er nu voor zorgen dat we op en top fit zijn, dat we gericht gaan trainen, met een coach die ons hierbij helpt? Martin Lukassen maakt een trainingsplan dat we trouw volgen, door weer en wind en hevig zwetend in de virtuele wereld van Zwift. Zo stappen we goed voorbereid op de fiets. We gaan onze droom werkelijkheid maken. En in Nice blijkt dat die werkelijkheid veel en veel mooier is dan in al onze wildste dromen.

Samen op avontuur

Halverwege de steile klim stop ik en kijk ik om me heen. Bergruggen herhalen zich oneindig en lossen traag op in een blauwe heiigheid. Ik gloei van binnen. Dan gaat mijn blik naar de weg onder me. Met mijn ogen volg ik de slingeringen en ik zie Willy rijden. Ineens schiet ik vol. Hier zijn we dan, samen beleven we dit avontuur. En zij rijdt daar, ze doet het! Vol trots volg ik haar, terwijl ze langzaam dichterbij komt.

Nauwelijks zijn we aan de Finestre begonnen of we belanden totaal onverwacht in een granfondo. We worden omringd door gesoigneerde Italianen op strakke racefietsen, die zich op een zwaar verzet een weg omhoog worstelen. De verbazing is wederzijds. De forza-forza’s zijn niet van de lucht. Kilometers lang staan er mensen langs de kant, die ook ons uitbundig aanmoedigen. Ik krijg een enorme boost en met iedere rispetto in mijn richting voel ik de vermoeidheid van gisteren verder verdampen.

Nú is het begonnen, denk ik. Dit is waar ik vijf maanden voor getraind heb. De Colombardo en Finestre waren prachtig, maar de enorme schoonheid en verlatenheid van de Strada dell’Assieta overvallen me. De emoties vermengen zich met mijn vermoeidheid en ontladen zich in een enorme huilbui. Het zijn niet mijn laatste tranen deze dag.

Aan een spiegelend meertje, net na de col, ligt een kleine rifugio, Casa Assieta. Het is vijf uur, we zijn moe en als we horen dat er plek is om te overnachten, hebben we aan één blik naar elkaar voldoende om de geboekte B&B in Sestriere te laten schieten. Slapen op 2500 meter hoogte, tussen de reuzen, is aantrekkelijker dan nog een aantal uren met een vermoeid lijf verder rijden door dit ruige terrein.

Rustdag

We blijken zelfs de enige gasten voor de nacht. De kachels worden opgestookt en na een warme douche genieten we van het viergangenmenu dat speciaal voor ons bereid wordt. Behalve het eten is alles er sober, maar het voelt als een enorme luxe om hier te mogen zijn.

Pierre Grosse?! Dit zou Le Coin moeten zijn! ‘Nee, het is nog een kilometer verder, daar omhoog’ hoor ik Wilco zeggen. Dit is genoeg voor een kleine ‘mental break down’. Na een slechte nacht en al bijna 2300 hoogtemeters op de teller vandaag, is de koek even helemaal op. Op m’n tandvlees rijd ik die laatste kilometer, waarna tot overmaat van ramp ook nog eens blijkt dat onze gîte op het verste en hoogste plekje van het dorp staat. Onvoorstelbaar, nog geen uur later zit ik uitgeput, maar volkomen gelukkig met een lokaal biertje in m’n hand te kijken hoe de zon steeds lager zakt achter de bergen.

We zijn vier dagen onderweg en we zijn moe. Zo moe, dat we ‘s avonds niet meer goed kunnen nadenken over de route van de volgende dag. En voordat we hardop dingen gaan zeggen, zoals dat we het misschien toch niet gaan halen, besluiten we om eerst maar te gaan slapen. Gouden beslissing! We worden wakker, kijken elkaar aan en zeggen nog net niet in koor: ‘Waarom nemen we hier geen rustdag?’

---

Info: torino-nice.weebly.com

Uitrusting

Wat neem je mee op zo’n tocht? Wij hadden het volgende bij ons. Ga je kamperen, dan missen natuurlijk nog een tentje en eventueel kookspullen.

Fietsen:

• Allebei een Kona Rove NRB gravelbike
• 650B-wielen met WTB Venture 47 mm, tubeless op 1.8 bar (nul lekke banden!)
• Verzet: 32×11-46 en 34×11-46, was helemaal goed

Fietskleding:

• 2 bibshorts en 2 shirts korte mouwen
• 2 ondershirts (1 dunne en 1 merino)
• Arm- en beenwarmers
• 2 paar fietssokken
• Gilet
• 2 sport bh’s
• Regenjack
• Donsjasje
• Fiets- & mtb-handschoenen
• Waterdichte handschoenen en merino-onderhandschoenen
• Koerspetje en fleece mutsje

Kleding en dergelijke

• Korte broek/jurkje en lange broek
• 1 T-shirt
• 1 onderbroek/1 bh
• Toiletartikelen, alles in kleine verpakkingen
• 1 Trui
• Handdoekje
• Slippers

Slapen

• Slaapzak (voor in berghutten)
• Lakenzak (idem)
• Slaapmatje (voor nood indien berghut vol is, niet gebruikt)
• Kussentje

Reparatie- en reservemateriaal

• Remblokken (veel!), niet nodig gehad
• Binnenbanden
• Ventielkernen
• Derailleurpadjes
• Quicklinks
• Klein flesje latex
• Klein flesje drywax
• Pomp en CO2-patronen
• Materiaal om buitenband te repareren
• Tiewraps en stuk rubber
• Multitool en mini-Leatherman

Diversen

• Fietsnavigatie met geïnstalleerde routes
• Telefoons
• Oplaadsnoertjes en stekker
• Powerpack
• Fietslampen
• Hoofdlampje
• Vaccinatieboekje
• Kaart 1:200.000 van gebied, stukken uit bestaande kaarten geknipt
• Camera

Eten en drinken

• Water: heel veel waterpunten op de route
• Eten onderweg: ’s ochtends of onderweg in winkeltjes kopen of lunchen in berghutten; overal dorpjes voor koffie en taart

Tassen

• Seat-pack 17 liter
• Handlebar-pack 20 liter
• Extra stuurtas (accessory-pack)
• Toptube-tasje
• Frame-pack (Wilco)
• Foodpouch (Wilco 2x)

Tekst door Willy van der Kamp en Wilco Dragt.

Foto’s door Wilco Dragt.