Trail: Nauders Trail Park

We zijn bekend met het fenomeen bikeparken. Lift omhoog, aangelegd pad naar beneden en dat dan een keer of twintig op een dag. Voor bikers met een downhillfiets supertof maar voor de trailrijder die liever een tour door de bergen rijdt vaak te eenzijdig. Het Oostenrijkse dorp Nauders op de Reschenpass heeft speciaal voor die doelgroep een park ontwikkeld. Welkom bij de ‘Dreiländer Enduro Trails’. Het artikel over het Nauders Trail Park is afkomstig uit Up/Down mountainbike magazine #1 2016, en losse magazines kun je hier nabestellen. 

Tekst & Beeld: Michiel Rotgans en Ydwer van der Heide

Een Oostenrijkse Semmel als ontbijt, een Italiaanse espresso bij de lunch, een Zwitsers kaasje bij de borrel, met daartussen een paar prachtige trails. Zo introduceert onze gids Gerry hetgeen wat ons vandaag te wachten staat. Gerry is een fit ogende man van zo’n vijftig jaar, maar niemand die hem dat zou geven. Mentaal niet, fysiek niet en zoals later blijkt, op zijn fiets al helemaal niet. We rijden weg bij Alpen-Comfort-Hotel Central richting de Bergkastelseilbahn en nemen deze naar de Klasjungerkopf (2200 meter). In de lift legt Gerry uit hoe het gebied hier in elkaar steekt. Je kan een ‘lift assisted’ tour maken door de vallei, naar Italië en terug. Op de heenweg ga je via de oostkant en terug kom je via de westkant, precies wat we gaan doen vandaag.

De tocht begint met een traverse het dal uit. Al snel passeren we de Italiaanse grens, te herkennen aan honderden gepunte objecten die uit de grond steken. Bij een grens denk je altijd aan een tafereel met een poortje en een wachter of iets dergelijks, maar niet aan dit. We bedenken een mooie pose voor de foto en willen op zo’n prikker klimmen, maar wanneer dat bijna fout gaat besluiten we verder te gaan. Na het laatste stukje klimmen begint de afdaling. Het pad helt vals plat af richting de Reschensee en we cruisen ontspannen, staand op onze trappers naar beneden. Voor ons ontvouwt zich een van de mooiste taferelen sinds tijden. Hoge besneeuwde alpenpieken met daarvoor een sprookjesachtig bergmeer bestraald door een goudkleurig ochtendzonnetje. Waar zijn Maria en de familie Von Trapp? Dit landschap is het perfecte decor voor ‘The Sound of Music’. We rijden verder, ineens wordt het smaller, steiler, serieuzer en niet zo’n beetje ook. Nog maar net wakker getrild door de eerste steenpassages is het gelijk volle bak aan. Stenen, drops, wortels, alles wisselt elkaar in rap tempo af. Na verloop van tijd gaat het pad over in zo’n specifiek aangelegde mountainbiketrail die op en neer gaat als een achtbaan. Het pad is uit de berg weggehakt, aan de ene kant moet je zorgen dat je stuur wegblijft uit de bergwand terwijl je jezelf aan de andere kant behoedt voor de afgrond. Ydwer en Gerry gaan als een trein, het duurt even voordat ik er in zit, maar halverwege de trail zit ik eindelijk op hetzelfde tempo. Met kokende remmen en verzuurde armen rollen we langs de Reschensee. Het meer is bekend van het uitstekende torentje. Een kerk die ooit onder water is komen te staan en heeft gepronkt op heel wat ansichtkaarten.

We rijden naar lift nummer twee, Bergbahn Schöneben en laten ons weer een flank optakelen met een gondel. Het concept trailpark begint tot mij door te dringen. Je maakt een tour door een gebied met behulp van liften en hier en daar zul je zelf wat hoogtemeters of verbindingsstukken moeten trappen. Dan ben je blij met je trailbike, dat je versnellingen bereik hebben en dat je je zadel omhoog kan zetten. Eén ding is duidelijk, in dit gebied zal je op een downhillfiets niet ver geraken.

Gelijk uit de lift duiken we een pad op. Al snel dringt het thema van deze trail door: wortels. Gelukkig is het hier al een aantal dagen droog, anders was dit een hele andere ervaring geweest. We scheuren met zijn drieën achter elkaar aan de berg af en laten een stofwolk achter, wat een vet pad, wat een variatie en wat ontzettend zwaar op je armen. Gerry heeft de vaart er goed inzitten en we moeten in hem onze meerdere bekennen. Doordat het pad zoveel focuspunten kent duurt de afdaling voor je gevoel drie keer zo lang dan hij in werkelijkheid is. Een kwartier voelt aan als een half uur en we rollen richting de lift. We nemen deze nogmaals omhoog en mogen het eerste deel van de trail nog een keer doen voordat we afbuigen naar links een verbindingsstuk op. Verbindingsstuk klinkt als iets denigrerends, maar zo bedoelen we dat niet. Dit stuk is ook weer zo vet. Een pad slingerend door een krap sprookjesbos met achter elke boom, bocht en elk obstakel weer een ander puzzeltje dat opgelost dient te worden. Het laatste stuk van de trail gaat over een kleine bergrug met aan beide kanten afgronden. De trail komt uit op zo’n typisch kronkelende bergweg, welke we vervolgens omhoog dienen te klimmen. Volgens Gerry is dit de grootste stijging van de dag. Twintig minuten later zitten we bij een hutje op de Alm aan de geneugten van deze streek. De hut is een populaire bestemming onder wandelaars en bikers en dat is een goed teken. De fietsenrekken hangen vol met prachtige fietsen, we kijken onze ogen uit. We krijgen een halve liter bessensap van één of andere lokale druif en dat smaakt potverdikkie lekker zo in de knallende zon!

Met volle buiken slepen we ons nog een klim op. Vanaf hier wordt de tocht wat meer crosscountry dan endurostyle. We rijden met flow door de bossen, langs meren en we fietsen vooral over heel veel wortels. Wortels hier, wortels daar, wortels overal in dit wortelparadijs. Voor de tweede keer besef ik me dat we geluk hebben met het weer en dat dit rondje nagenoeg niet te doen is wanneer het met bakken uit de hemel komt.

Gaandeweg de volgende trail wordt er plots gestopt. Gerry heeft wat voor ons in petto. Een zogeheten ‘Projekt-trail die nog niet op de kaart staat, omdat hij nog in aanleg is. Wij krijgen de premiere! De trail start als een maagdelijk pad door de bossen. Hier en daar is hij wat moeilijk te vinden, ondanks dat amuseren we ons kostelijk. Het pad eindigt in een lange natuurlijke halfpipe voordat we op de autoweg uitkomen, dit toppertje hebben we ook afgevinkt. Voor ons in de verte ligt Nauders, we hebben het rondje bijna afgemaakt. Maar Garry benadrukt ons om een kijkje te nemen op de Kleinmutzkopf nabij Nauders. Deze berg ligt pal naast het dorp en met de stoeltjeslift gaan we naar boven. Bovenop de berg is de keuze aan trails reuze. Overal bordjes met afdalingen. Om een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk hebben we ze allemaal gereden en er kan er maar één het beste zijn: De Oberer Gerry Trail met nummertje 69. Of dat cijfer toeval is weten we niet, maar dat Gerry zijn naam heeft geleend aan deze trail is een ding wat zeker is. En Gerry zou zijn naam niet lenen aan een trail als hij er niet achter zou staan, sterker nog hij heeft meegeholpen hem te ontwerpen. Wat een vette endurotrail. Als je een enduropark en bikepark samen probeert voor te stellen dan is dit de best mogelijke uitkomst. De trail voelt niet aangelegd aan, maar als puur natuur. Ben je ooit in de buurt van Nauders op de Reschenpass, doe jezelf een lol en rij deze een keertje. De dag erna vermaken wij ons nog een keer of vijf op de Gerry-trail en hij blijft leuk zijn. Als dit de toekomst is van de zogeheten enduroparken dan is die toekomst rooskleurig.

En de oplettende lezer zal nu wel denken: maar wanneer waren jullie nu in Zwitserland? Precies, daar zijn we aan onze tracks op Strava te zien helemaal niet geweest, wel schampte het rode lijntje de Zwitserse grens op tientallen meters, maar dat was het. Als je het kaartje van het gebied mag geloven zijn we zeker wel op Zwitsers grondgebied geweest, maar dat valt wat ons betreft te betwisten. Tja, Dreiländertrails, we snappen het wel, dat doet het gewoon goed voor het verhaal, het biken is er niet meer of minder om.

Meer informatie 

Nauders am Reschenpass is 940 kilometer rijden vanuit Amsterdam via de Fernpass in Oostenrijk (zie ook de buckettrail: Blindsee-trail uit UP/DOWN 3 van 2015). Wij verbleven in Alpen-Comfort-Hotel Central, een hotel gerund door en voor fietsers. Alles is er op ingericht zowel offroad- als roadbikers te ontvangen. Verblijf is te boeken via de website van onze partner Mountainbike Holidays.

Alpen-Comfort-Hotel Central
6543 Nauders – Tirol – Oostenrijk
info@hotel-central.at
www.hotel-central.at

Meer lezen

Dit verhaal over Nauders Trail Park is afkomstig uit Up/Down mountainbike magazine #1 2016, en losse magazines kun je hier nabestellen. Natuurlijk kun je ook abonnee worden van Up/Down zodat je geen trails meer hoeft te missen, je het magazine als eerste op de deurmat ontvangt en profiteert van alle andere voordelen voor onze trouwe abonnees. Ride on!