Zero footprint vakantie – kitespot in Fehmarn

Meerdere keren per jaar rits ik mijn laptop uit mijn laptoptas en stop ik de vloeistoffen zoals deodorant en douchegel in doorzichtige zakjes, waarna ik deze in een grijze bak deponeer op de rolband onder de scanner door. Reizen. Ik doe het met passie. Nieuwe culturen, prachtige natuur maar vooral… de meest epische kitesurfspots bezoeken. De goedkoopste en meest snelle manier om van A(msterdam) naar B(estemming) te komen is vrijwel altijd het vliegtuig.

Met de trein naar Fehmarn- een zero footprint kitesurfvakantie

Verduurzaming van de lifestyle

Ondertussen zijn steeds meer mensen bezig met het verduurzamen van hun lifestyle: overstappen naar een groene bank en verzekeraar, minder vlees eten en het kopen van lokale producten van eerlijke aanbieders. Dit zijn veranderingen die ik veel kitesurfende vrienden heb zien integreren in hun dagelijks leven. Het reizen zelf blijft vaak buiten schot. Misschien omdat men dit gewoon te moeilijk en confronterend vindt. Eerlijkheid gebiedt te zeggen: dat is zeker het geval wanneer ik naar mijzelf kijk.

Ik wil niet stoppen met reizen, maar ik wil ook hierin betere keuzes maken. Zoals de keuze om minder vaak het vliegtuig te pakken. Er is geen planeet B, maar wel een plan B voor mijn (kitesurf)reis: de trein. Veel windzekere bestemmingen, zijn ook bereikbaar met de trein. Helaas kan ik maar bar weinig vinden over dit alternatieve vervoermiddel om op de kitespot te komen. En het beeld om een boardbag mee te zeulen over de stations, door de treinen heen, is niet heel aantrekkelijk. Maar het feit dat ik het niet ervaren heb en dus niet weet hoe het is, maakt me nieuwsgierig. Veel mensen gaan toch ook op fietsvakantie met de trein? Net zo onhandig, je fiets in en uit de trein sjouwen, lijkt me.

Met de trein naar Fehmarn- een zero footprint kitesurfvakantie

Een bestemming met weinig overstappen, veel vette kitespots en in mijn optiek ook nog eens laagdrempelig is het Duitse schiereiland Fehmarn. Deze plek staat sowieso hoog op mijn wishlist qua Europese parels. Via de website van NS international kan ik het hele traject in één keer boeken. Amsterdam CS – Osnabrück – Hamburg – Puttgarden. De windvoorspelling ziet er medium goed uit maar de treintickets (een zitplaats en een fietsplaats voor mijn boardbag) zijn geboekt. Voor 129 euro zit ik – als alles goed gaat – na 7 uur (inclusief langere wachttijd op Hamburg) in Puttgarden waarna ik in 20 minuten naar mijn AirBnB in dit pittoreske dorpje kan lopen. Een fietsverleih aan het einde van de straat en een bushalte voor de deur. Ik kan niet wachten.

Skip the line

Ik kijk ernaar uit om het gestress en gehaast (al dan niet van andere reizigers) op Schiphol, over te slaan. Geen rijen, niet mijn tas overhoop halen omdat er een kabeltje in zit dat blijkbaar wordt herkend als mogelijk moordwapen. En: geen zere oren plus lekker vanuit mijn comfortabele stoel kunnen werken, bellen, eten en drinken. Ik zie het al helemaal voor me.

Helaas is het zo dat wanneer ik om 4:54 vertrek, ik er toch niet helemaal lekker inga. Ik ben prikkelbaar door het korte nachtje. Gelukkig is de conducteur heel vriendelijk. Hij is zeer benieuwd wat er in die grote tas zit. Hij wijst naar de fietscoupé en geeft aan dat ik, ondanks dat ik een stoel heb geboekt in een rijstel helemaal aan de andere kant, hier gewoon op een vrije stoel kan gaan zitten. Wanneer de lampjes boven de stoel niet branden (lees: wanneer er geen bestemming verlicht is boven de stoel) is deze niet gereserveerd en dus vrij om op neer te ploffen. Ik vind het prettig om een beetje bij mijn boardbag in de buurt te blijven. De vrije stoel die ik spot, is daarom de komende twee en een half uur mijn plekje.

Kapotte wissel

De trein loopt onderweg meer dan een half uur vertraging op door een kapotte wissel. Hierdoor gaat het niet meer lukken om de de overstap te halen op station Osnabrück. Een vriend waarschuwde mij hier al voor: ‘De Deutsche Bahnhof? Je moet de app downloaden, dan kun je goed in de gaten houden of je vertraging hebt!’ Helaas heb ik dit advies niet opgevolgd waardoor ik samen met een heel jonge, zeer matig Engelssprekende conductrice op haar telefoon op de website aan het kijken ben naar mijn opties voor een volgende trein. Ik moet daarna weer een trein op Hamburg Hbf halen, dus zo spoedig mogelijk een volgende trein pakken is belangrijk. Ik realiseer me gelukkig ook, dat er geen man overboord is mocht ik die aansluiting ook missen. Er gaan vrij veel treinen en ik kan ook een trein later pakken.

Het geluk lijkt aan mijn kant. Op Osnabruck gaat een half uur later weer een trein en ik haal mijn connectie op Hamburg hierdoor ook net. Deze laatste trein is erg druk met vakantiegangers. De trein gaat namelijk direct na station Puttgarden, de veerboot naar Denemarken. Veel jongeren met grote backpacks met matjes eraan; het lijkt wel festivalpubliek. Gelukkig heb ik ook voor dit traject een stoel gereserveerd en kan ik de resterende 1,5 uur comfortabel zitten lezen terwijl ik glooiende graslanden en akkers vol graan en maïs voorbij zie trekken. Mijn boardbag houd ik met een schuin oog in de gaten, hoewel ik mij per traject minder zorgen om m’n kitegear maak. Er zit een cijferslotje aan de rits. Daarnaast is zo’n tas natuurlijk dusdanig onhandig en zwaar, dat je er ook niet zomaar mee weg loopt.

Met de trein naar Fehmarn- een zero footprint kitesurfvakantie

Geen fiets en geen bus

Op station Puttgarden aangekomen rol ik mijn boardbag achter mij aan het perron af het fietspad op. Ik wandel in zo’n 20 minuten naar het dorpje. Het is nog vroeg (15:00) en daarom kan ik nog niet inchecken in mijn huisje. Balen, want het waait al lekker en het liefst wil ik wat van mijn bagage droppen en direct door naar de kitespot Gold. Ik heb gelezen dat deze spot goed werkt met zuidwestenwind en dat het water er relatief ondiep is en supervlak.

Omdat Puttgarden niet meer blijkt te zijn dan drie straten en een camping plus fietsverhuur (die pas ’s avonds open gaat!) besluit ik naar Burg te gaan. Het hoofdstadje van Fehmarn ligt zo’n 6,5 kilometer verderop waarvan ik de eerste 1,5 loop. Wanneer ik een bushalte passeer, check ik de bustijden. It just might be my lucky day after all, want over 5 minuten gaat de eerstvolgende bus naar Burg. Hier hoop ik een fiets te kunnen huren. Bij voorkeur een elektrische met een karretje erachter, zodat ik mij goed kan verplaatsen op het eiland met kitegear.

Met de trein naar Fehmarn- een zero footprint kitesurfvakantie

Zoektocht naar een fiets

Ik ga op zoek naar de fietsverhuur. Deze blijkt aan de andere kant van het stadje te liggen, weer een kilometertje lopen. Daar aangekomen krijg ik slecht nieuws: ‘Sorry, we hebben geen fietsen meer.’ Geen elektrische fiets, okay, begrijpelijk. Geen aanhangwagentje, okay, dat is jammer. Maar geen enkele fíets? ‘Omdat het hoogseizoen is’, is de uitleg die ik krijg voordat de man snel verdergaat met het helpen van de andere mensen, achter mij in de rij.

 

Omdat ik het niet kan geloven dat ik geen fiets kan huren in Burg, loop ik naar de Duitse versie van het VVV-kantoor zo’n 2 kilometer verderop. Daar ziet de vrouw achter de balie dat het huilen mij nader dan het lachen staat. Na mijn korte Engels-Duitse uitleg pakt ze een flyer met daarop een lijst die grotendeels bestaat uit contactgegevens van vakantiewoningen op Fehmarn. ‘Ich rufe meine Menschen an, vielleicht haben die nog ein Fahrrad.’ Terwijl ik mijn vingers kruis, krijg ik al vrij snel door dat er een fiets is. Wel pas beschikbaar vanaf morgenochtend. Omdat er geen andere verhuurder is in Burg, tenminste niet waarvan ik weet, besluit ik de fiets te nemen. Fijn, want morgenochtend staat er een zuidwestenwind volgens de voorspelling. Genoeg voor mijn 13m PLKB Escape.

De laatste hoop op een kitesessie

Als laatste hoop op een kitesessie op deze eerste, vermoeiende, dag loop ik naar de Surfshop in Burg. Wellicht hebben zij advies over hoe ik nu naar Gold kan geraken. Wanneer ik hier ook bot vang (‘Een taxi, zo’n 25 euro enkele reis, en terug kun je wellicht liften’) besluit ik dat het voor vandaag even genoeg is. Het is leuk om te pionieren, maar wanneer je na drie uurtjes slaap, een dag reizen en kilometers lopen niet kan kiten, is dat behoorlijk balen. Gelukkig is er een leuke biologische supermarkt met café waar ik vegan paprika-crèmesoep bestel en een grote cappuccino met havermelk. Hierna drink ik nog een wijntje op het terras in het centrum om kort na zonsondergang de bus te pakken terug naar Puttgarden.

Wanneer ik terugdenk aan de ervaring die dan volgt, lijkt het bijna een horrorvakantie voor een kitesurfer: de laatste bus, komt niet opdagen. Daar sta je dan met je boardbag na een gemiste kitesessie. Na toch nog een extra vijf minuten gewacht te hebben, wil ik de hoop opgeven. Ik begin aan mezelf te twijfelen; heb ik de bustijden niet goed begrepen? Of is het een feestdag waarvan ik het bestaan niet wist?

Er komen twee meiden aangelopen met hondjes. Ik spreek ze aan en leg in mijn meest beleefde, beste Duits de situatie uit. Ik blijk gelukkig niet gek te zijn maar de bus, die komt dus waarschijnlijk gewoon echt niet meer… De meiden vragen of ik nog vijf minuten kan wachten. Niet op de bus, maar zodat ze hun auto’s kunnen halen en me naar Puttgarden kunnen brengen! Zo mooi kan reizen dus ook zijn; je komt in aanraking met de goedheid van mensen die compleet belangeloos, iets voor een vreemde toerist doen.

Met de trein naar Fehmarn- een zero footprint kitesurfvakantie

Frisse energie

De volgende dag gaat alles een stuk soepeler. De bus rijdt en om iets na 8 uur fiets ik op een van de gehuurde gewone vijfversnelling-fietsen (6,50 euro per fiets, per dag, geen borg) nog even snel naar de ‘Bioladen’ waar ik snacks en koffie scoor. Vanaf Burg is het iets meer dan 7 kilometer fietsen naar de kitespot Gold. Mits je in een keer goed fietst. Ik blijk mijn Google maps op auto te hebben gezet en wanneer ik erachter kom, zet ik deze op voetganger. Blijkbaar een wereld van verschil, ook voor die laatste, waardoor ik een prachtige, maar slopende (want tegenwind) route fiets over een grindpaadje op de dijk. Na de ingecalculeerde 7 kilometer plus zo’n 3 bonus-kilometers fietsen, kom ik eindelijk aan op de spot. Het waait, de zon schijnt en het is er nog rustig.

Ik verken de spot en zie meer dan honderd meter knie- tot heupdiep water met een paar lessers en een strakke zuidwestenwind van zo’n 15 knopen. Ik vraag een van de locals (een grijze, bebaarde oude man) of er nog dingen zijn waar ik rekening mee houden moet. ‘Steinen, aber nur da und da.’ Hij wijst twee plekken aan in het water. De rest van de bodem bestaat gewoon uit zand en waterplantjes.

Met de trein naar Fehmarn- een zero footprint kitesurfvakantie

Genieten in Gold

Meer dan een uur lang geniet ik met 200 procent op het water van Gold. Zon, stabiele wind en veel ruimte. Dan zakt de wind in, zoals al in de voorspelling zichtbaar was. Gelukkig staat er voor morgen weer wat wind voorspeld. De terugtocht op de fiets is prima te doen. Met mijn kitetas op mijn rug, mijn board eraan vast-gestrapt heb ik een soort extra windvanger. Dat is met meewind natuurlijk top.

Binnen no time ben ik dan ook weer in Burg, waar ik bij een van de grotere supermarkten boodschappen doe voor het avondeten. Hierna fiets ik nog 6 kilometer door naar mijn vakantiehuisje. Ik maak een salade en na het eten loop ik nog even naar de kitespot bij Puttgarden, op zo’n 10 minuten van mijn huisje. Helaas werkt deze spot alleen met noord- tot noordoostenwind en wordt het morgen westenwind. Wel ziet het er goed uit; een (klein) wit zandstrandje om op te laten, en door de zandbanken vermoed ik dat als het hier waait, het hier evengoed redelijk vlak is.

Met de trein naar Fehmarn- een zero footprint kitesurfvakantie

De laatste kitespot die ik bezoek, is de spot bij Burg (haven). Ook hier vlak water en slechts enkele lessers. Een van de verschillen met Gold is dat hier veel windsurfers zijn, heel veel windsurfers. Mede daarom heeft Gold mijn voorkeur en hoop ik hier snel nog eens te gaan kiten.

De laatste dag ben ik een uur van tevoren op het station. Ik had bij aankomst namelijk gezien dat hier een restaurant zit met uitzicht op de veerboten naar Denemarken en Scandinavië. Perfect om nog een een bakkie te doen voor vertrek. De terugweg gaat over hetzelfde traject als de heenweg. Nu is de overstaptijd op Osnabrück lang: ruim een uur. Ik gebruik dit uurtje om in het zonnetje te genieten op het terras voor het station. De tijd vliegt voorbij en voor ik het weet zit ik in de laatste anderhalf uur van mijn mini-kitesurfvakantie. Want ja: in de trein heb ik ook vakantie. Ontspannen muziek luisteren, naar buiten kijken, met mijn man bellen en een beetje Netflixen. Écht vakantie en ook nog eens met een zeer kleine footprint. Een aanrader voor iedereen die weleens buiten de gebaande paden wil en duurzaam reizen op zijn bucketlist heeft staan.

Met de trein naar Fehmarn- een zero footprint kitesurfvakantie

 

Tekst: Eva Krul

Beeld: Cora Krul & Eva Krul

Dit artikel komt uit Access #4 van 2019. Voor meer kitesurf nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk op Ridersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Access en volg ons op Facebook en Instagram!