Scoren op de klippen van Fuerteventura

Waar ga je heen voor een korte en betaalbare kitetrip, het liefst dicht bij huis, in de periode van mei tot juni? Dat vroegen Suzanne en Jalou zich ook af. ‘Eventjes’ twee weken serieus knallen van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, dat was slechts één van de vereisten. Daar hadden ze wind én golven voor nodig. Met een kleine wish-list vroegen ze hun vrienden om raad.

Tekst: Jalou Langeree & Suzanne Kuiper Beeld: Gilles Calvet, Othmanstudio & Justine Spierpinska

Een oog op de adviezen die via Facebook binnen druppelden, het andere op de voorspellingen en ondertussen hielden ze ook de prijzen van vliegtickets nauwlettend in de gaten. Pas drie dagen voor vertrek hadden ze een match. Goedkoop ticket, acceptabele auto, een grote villa. En golven en wind in de forecast. Hop hop, daar gingen ze!

De combinatie

Na slecht vier uurtjes vliegen bereikten we onze bestemming: Fuerteventura. Aan wind geen gebrek op dit eiland, bij het verlaten van het vliegtuig blies deze direct een warm welkom in ons gezicht. De vraag was meer of we het ook zouden treffen met de golfcondities, dat zou nog even spannend worden. Omdat we tegenwoordig niet alleen voor de wind gaan maar ook specifiek op zoek zijn naar goede golven hadden veel mensen ons afgeraden om voor Fuerte’ te kiezen in deze periode. Maar de tickets waren al geboekt en gezien de ligging van het eiland ten opzichte van de gangbare wind- en swellrichting waren we er toch van overtuigd dat we wel golven zouden gaan scoren.

We waren beiden al eens eerder op dit Canarische eiland geweest, alleen nog niet in deze periode. Suzanne trof het hier in de winter al eens met gigantische golven en Jalou heeft in haar freestyletijdperk alleen maar zand gehapt op de spot Sotavento, in hartje zomer. Enige voorkennis van de wavespots die werken in mei en april was dus ver te zoeken.

El Cotillo

Bij aankomst wilden we geen moment rust nemen, maar hebben we meteen de hele noordzijde van het eiland afgecrosst. We kwamen er helaas al snel achter dat de noordkust echt alleen werkt met de noordwestelijke winterswells. Met een grote omweg langs de vele spots eindigden we op El Cotillo, aan de westkant van het eiland. Deze spot heeft zware shore-breaks, rotsige stranden en een harde, vlagerige wind. Hier hadden we onze eerste sessie, maar echt enthousiast werden we hier niet van. Je mag niet klagen als het waait en er golven zijn, maar in deze condities zouden we geen vooruitgang gaan boeken. Licht gedesillusioneerd verlieten we het onvriendelijk scherpe strand met die gemene golven en pesterige wind. Zou dit onze spot worden voor de komende twee weken?

Vamos al este!

Het leek ons toch een goed idee om – voordat we de hoop op zouden geven – wat info op te doen bij LineUp, de locale surf shop in Correlejo. Hier kregen we te horen dat in de zomer niet alleen El Cotillo, maar ook de spots aan de oostkust met deze noordoostelijke trade winds goed zouden kunnen werken. Zonder de local uit te laten praten vertrokken we, met gierende banden, op naar de oostkust. De vele onverharde wegen leidden uiteindelijk naar Puerto Lajas. Een perfecte linkse pointbreak en de wind was goed voor onze Naish Park 9m en F-One Bandit 10m. We lachten elkaar toe in de ‘druk bezette’ line-up die uit niemand meer dan wij tweeën bestond. Drie waanzinnig goede uren op het water later zag de spot er bij laag water toch iets minder geweldig uit. Struikelend en klauterend over de scherpe gladde rotsen bereikten we met veel moeite veilig het strand. We gaven elkaar een dikke high five en wuifden een shaka naar de locals: deze dag kon niet meer stuk. Puerto Lajas werd later een van onze favoriete spots.

El Burro

In de loop van de week vonden we niet ver van onze villa een bijna gelijkwaardige spot, genaamd Glass beach ofwel El Burro. Ook dit is een linkse point break, maar dan met een zwaardere en kortere golf, die potentie heeft om te barrelen. Deze spot wordt bij harde wind vaak druk bezocht door diehard windsurfers, maar al snel wisten we ons zowel op de kant als in het water te mengen tussen al het mannelijke windsurfverkeer.

Het leuke van Fuerteventura is dat door de grote variatie aan spots en condities geen enkele kitesurfsessie hetzelfde hoeft te zijn. Zo bezochten we voor de afwisseling Majanicho: Een spot aan de noordkust met (in de zomer) schuin aanlandige wind. In de winter is deze reef-break de place to be met zijn lange rechtse golf en schuin aflandige wind. Alle spots aan de noordkust zijn behoorlijk rotsachtig, schoentjes zijn hier geen overbodige luxe.

Ook onze minder geliefde spot El Cotillo wilden we nog een tweede kans geven. Na een week met wind van links gekite te hebben is de wind van rechts in deze baai voor de afwisseling toch ook wel leuk. Zo kon Jalou voor de verandering aan haar backside techniek werken en kon Suzanne haar golven eindelijk frontside rijden. Vanaf de klif kun je over de spot uit kijken en we zagen zowaar mooie golven binnenrollen, tijd voor wat radicale ‘one hit wonder’-smash actie! Dit maal viel de spot niet tegen. De wind was constanter, of wij waren inmiddels gewend aan de condities, maar met deze sessie vergaven we El Cotillo voor onze slechte eerste kennismaking.

Nadat we ons twee weken lang helemaal suf gekite hadden trokken we ons de laatste avond terug in onze riante villa CasaZep. Vanuit een warme hot tub met uitzicht over Rocky Point evalueerden we deze trip. Fuerteventura biedt veel variatie omdat de verschillende stranden een wisselende ligging ten opzichte van de wind hebben. Maar de rotsige stranden en scherpe riffen maken het een flinke uitdaging om ongeschonden thuis te komen. Toch hebben we hier veel wind en hele mooie sessies gehad. Fuerte’ is naar onze mening een zeer geschikte plek als je wilt ontsnappen van de windstille en ‘platte’ zomerdagen in Nederland. Voor ons zal dit dan ook zeker niet de laatste keer op dit Canarische eiland zijn.

Dit artikel is afkomstig uit de Access #4 van 2014. Wil je niks meer missen op het gebied van Kitesurfen word dan abonnee!