Single fin Tripping – Classic Longboard surftrip Cantabria

Er is na al die jaren rondzwerven maar één plek buiten Nederland waar ik mezelf over een jaar of tien nog wel zie zitten met een huisje, een boompje en een beestje. Een plek waar je, als je een cappuccino besteld, de barvrouw je nog aankijkt met een blik van ‘waar heeft ze het over’ en daarna zegt “Ooh je bedoelt koffie met melk?” (om over Wi-Fi maar te zwijgen) en je wakker word van het geluid van koeienbellen. Een plek waar de tijd nog even heeft stil gestaan. Nee, ik doel niet op een secret spot in de rimboe hier heel ver hier vandaan. Gewoon Europa, Cantabria om precies te zijn. Een bestemming die een plekje in mijn hart heeft gestolen en de directe aanleiding was om Single Fin in het leven te roepen. Elk jaar in mei deel ik deze plek met alle liefde met een groepje gelijkgestemden. Mensen die hart voor het surfen hebben en dan met name longboarden.

Tekst: Nienke Duinmeijer Beeld: Meike Reijerman & Jelle Mul

Afgelopen mei was het weer zover, de tweede editie van Single Fin in Cantabria. Met 14 enthousiaste surfers vertrokken we naar Noord-Spanje. De meesten met een vlucht, sommigen met een Opel Astra uit 1993 om vervolgens de eerste nacht romantisch door te brengen op een autokerkhof bij Bordeaux (maar daar wel enorm gelachen hebben). Als über stoked kaaskoppen die de afgelopen tijd alleen nog maar konden dromen van een cleane golf, dook iedereen bij aankomst vol enthousiasme het heldere water in. Er liep een prachtige rechtse met een mooi steil, maar tegelijkertijd mellow wandje. Kortom, de ideale longboard golf. De hele week zou deze golf ‘aan’ zijn met een perfecte hoogte voor een longboard en halverwege de week een piek in de swell. Een veelbelovende forecast dus. Ook de weersvoorspellingen waren goed, wat niet altijd vanzelfsprekend is in Noord Spanje. Niet voor niets wordt deze kust ‘Costa Verde’ genoemd; de groene kust… Heel mooi, dat dan weer wel.

Niet alleen de groene, glooiende heuvels zijn typerend voor deze streek, waar tijdens de eerste sessie de mond van iedereen vooral van open viel was het uitzicht vanaf de line-up op de sneeuw van de Picos de Europa, een jong gebergte dat zich uitstrekt langs de kust van Cantabria tot Asturias. Een onbetaalbaar uitzicht. Buiten de prachtige natuur en cultuur in Cantabrië, biedt deze streek veel spots binnen handbereik. De meeste deel je met slechts een handjevol andere surfers. En als je geluk hebt, of even verder zoekt dan waar een ander stopt, kan je hier nog alleen genieten van de surf. De accommodatie waar we de week doorbrachten is een gezellig guesthouse gelegen op de heuvels tussen de schapen en koeien op loopafstand van de break, één van de beste longboard spots van Spanje die ook nog eens erg consistent is. Pina is hier de gastvrouw (niet te verwarren met piña, want dat betekent ananas). Samen met haar familie runt ze het guesthouse en houden ze kippen, schapen en hebben ze een grote moestuin. Een paar keer per week komt een groenteboer langs gereden om het assortiment aan te vullen en is er elke zaterdag markt met allerlei lokale (biologische) producten die uiteraard ook bij ons goed in de smaak vielen.

Na een eerste geslaagde sessie op de homebreak was het tijd voor een cerveza en een bord verse, lokale paëlla. Niet lang daarna kwam er al een gitaar tevoorschijn en was de sfeer op en top. De volgende dag arriveerden ook de laatste drie gasten, waaronder de grootste ‘kook’ van de week: Jelle, en was de groep compleet. Het gezelschap bestond uit longboarders van elk niveau die allemaal even stoked waren en er elke dag bij het eerste licht in lagen. In het water werden ze gecoacht door het team van het Spaanse Cece surfboards; Ruben Fuente en ikzelf. Voor sommigen betekende dat leren down the line surfen en voor anderen hun cross steps of drop-knee turn perfectioneren. Op een relaxte manier kreeg iedereen die wilde wat tips in het water en steeg het niveau met de dag. Ruben Fuente is een lokale gids en surf- coach. Een prachtig mens die z’n hart op de goede plek heeft en ook nog eens de sterren van de hemel surft. Naast tips in het water verzorgt hij een theorie clinic over belangrijke aspecten van het shapen & surfen van boards. Hij houdt alleen van klassieke 50/50 rails longboards, dus over mijn performance longboard was hij gauw uitgepraat. ‘Bery Bery bad for me…’ zei hij op z’n beste Engels met een zwaar Spaans accent. Een oude bekende van me uit Nederland, Meike Reijerman woont tegenwoordig met muzikant en soulsurfer Pablo in Cantabria. Gedurende de week zorgde zij voor professionele surffoto’s van iedereen. Pablo en Meike schoven net als Ruben elke dag aan en zo ontstond er een mengeling van locals en Nederlanders die ’s avonds tijdens het eten de mooiste verhalen uitwisselden. Chef Jelle zorgde dagelijks voor lokaal, gezond eten en was tegelijkertijd de gangmaker van de week. Die kan je er dus goed bij hebben.

Elke dag werden er meerdere sessies gedaan. De meeste vonden plaats bij de mellow rechtse en voor een aantal sessies gingen we op roadtrip. Eén daarvan was in Rodiles, een linkse bij een rivermouth die als het hoger is dan 1,5 meter vol ligt met locals, maar als het kleiner is dan dat een perfecte longboard golf vormt. De setting is ook schitterend. Om er te komen wandel je door een bos vol eucalyptusbomen om vervolgens in een baai uit te komen met aan beide kanten hoge kliffen en, in ons geval, een verlaten strand én zee. Een memorabele sessie was het gevolg. Tussen de sessies door hebben we nog een middagje de Picos bezocht, het gebergte dat slechts een uur rijden van ons vandaan ligt. Voor hoogtevrees was geen plaats, want de ‘Via Ferrata’ stond op het programma. Een term uit het alpinisme die ‘ijzeren weg’ betekent en daarmee al gelijk een goede definitie van het begrip geeft. Via Ferrata is een met staalkabels en hangbruggen uitgezet parcours tussen bergtoppen en langs steile rotswanden. Een hele bijzondere en adrenaline verhogende manier om de bergen te bezoeken.

De laatste dag van de week stond in het teken van een internationale longboard wedstrijd –en festival in Cantabria; King of the Longboard. Een mellow funwedstrijd waarbij longboarders uit Spanje, Baskenland, Italië, Duitsland en dit keer dus ook Nederland het tegen elkaar opnemen. Een mooie afsluiter van een fantastische week. Mobin was onze troef bij de heren, met slechts een paar weken surfervaring trok hij een wedstrijdlycra over z’n hoofd. Wij namen de wedstrijd dan ook met een korreltje zout en heel veel lol. Mobin behaalde dan wel de minste punten tegen de beste longboarders van Spanje, maar hij kreeg wel de grootste aanmoediging langs de waterlijn. Iedereen stond te juichen en na zijn heat werd hij op de schouders van Jelle en mij richting de contest area gedragen. De Spanjaarden waren vol lof over ons enthousiasme en we ontvingen dan ook de aanmoedigingsprijs als groep. Bij de dames waren Corinne, Marjolein, Rosan en ik ingeschreven. Onze heat was vooral heel gezellig…

Als afsluiter van de week zorgde kok Jelle voor een barbecue met als hoogtepunt de ondertussen beroemde re-spekjes; spekjes die persoonlijk werden uitgedeeld om iedereen te bedanken en iets te vertellen over hetgeen waar zij een ‘respekje’ voor hadden verdiend gedurende de week. Zo werden er respekjes uitgedeeld voor het overwinnen van hoogtevrees, het meedoen aan een surfwedstrijd, kinderen redden uit een mui, een eerste hang five, een eerste keer écht down the line en stijl hebben in én uit het water. Misschien wel het mooiste ‘respekje’.

Dit artikel komt uit 6|Surf magazine #2 2015. Het hele magazine op je gemak doorbladeren? Bestel hem hier. Wil je niks meer missen? Neem dan een abonnement op 6|Surf magazine en krijg elk nummer bij jou op de deurmat bezorgd.