Stoumont mooi parcours maar, werk aan de winkel
In Stoumont zag het er lange tijd naar uit dat Jef Beyens met de zege aaan de haal zou gaan in de funklasse A. Een niet geheel fitte Beyens werd in de slotronde, na een dipje en een valpartij, echter nog voorbij gegaan door Michiel Van Aelbroeck (Waasland MTB Team) die zo in extremis met de zege aan de haal ging in de openingsmanche van de Belgacom Belgian MTB Grand Prix.
“Vorig jaar werd de eerste editie van de Belgacom Cup in Stoumont op een prachtig parcours gereden dat ik er dit jaar absoluut opnieuw van start wou gaan. Toen ik er echter een weekje voor de race in de gietende regen op een trainingsrit vanuit Theux passeerde, zag ik dat het er niet zo goed uit zag. Enkele mooie passages van vorig jaar lagen door omgevallen bomen niet vrij. Er waren wel prachtige nieuwe trails gebouwd in bikepark stijl, maar bij de minste regenval werden deze spekglad. Natte leisteen in combinatie met erg modderige banden: een echte glijbaan, waar het zelfs te voet niet evident was om recht te blijven. Het parcours van een jaar geleden was loodzwaar, misschien iets minder spectaculair, maar veel minder regen gevoelig…
De nieuwelingen, dames jeugd en funklasse A stonden om 11u30 geprogrammeerd en door de hevige regenval van de nacht voordien, lag het parcours er erg glibberig bij. De eerste steile afdaling kon door enkelen gefietst worden, op de afdaling achterin het bos, moest zo goed als iedereen lopen. Ik had geen tijd om ze even te verkennen en zag iedereen daar tegen de grond gaan dus dat stukje deed ik te voet. Tot hier het gespreksonderwerp van de dag, het parcours. Want er moest nog gekoerst worden natuurlijk…
Omdat ik nog geen Flanders of Wallonia Cup races gereden had, moest ik helemaal achterin plaatsnemen. Ik laadde me op voor een snelle start want na de kleine kilometer asfalt, was het niet evident om nog veel plaatsen ineens goed te maken. Na een paar honderd meters had ik wat ruimte en kwam ik helemaal vooraan. In het wiel van ex-ploegmaat Eli Smeyers ging ik naar de eerste bocht, vervolgens trokken we de bossen in en nam ik over. Deze start had krachten gekost, ik nam de verkeerde lijn op de eerste klim en dus moest ik een paar keer voet aan grond zetten. Maar ik zat vooraan, dat was het belangrijkste.
We haalden daar al de eerste nieuwelingen en dames jeugd in, deze waren drie minuten voor ons vertrokken. Dit samenrijden van meerdere categorieën is een ander moeilijk punt, dat echt wel op te lossen is zodat het voor iedereen een stuk plezanter zou worden. Maar de XC-wereld is een harde ‘koers’ wereld en daar gaat het niet alleen om het plezier van het biken, dat zal ik moeten leren aanvaarden. Ik ging als vijfde de eerste afdaling in, maar kon meteen opschuiven naar de koppositie voor het steile gladde stuk naar de materiaalzone. Samen met Jef Beyens had ik een kloofje geslagen. Op de lange klim erna was Jef erg sterk, maar ik kon in zijn spoor blijven.
In de daarop volgende afdalingen kon ik even herstellen tot we de Nederlands kampioene dames jeugd moesten inhalen. Ze reed zich vast, Jef glipte er nog net langs, maar bij het passeren haakte mijn fiets vast in die van haar. Prutsen om die los te maken, toch rustig blijven en zo snel mogelijk op pad. Maar Jef had meteen een kloof van een twintig tal seconden. Hij was sterk en mijn achterstand schommelde tussen de 20 en de 40 seconden. In de finale kreeg Jef een klopje, ik kon hem inhalen en voorbij gaan in de lange klim na de materiaalzone. In de afdaling daarna sloeg ik een kloofje van een handvol seconden. Vervolgens kwam Jef nog ten val zodat ik nog meer dan een minuut kon wegfietsen.
Na net geen 1u19’ kwam ik als eerste over de finishlijn. Het parcours was zo extreem dat de gemiddelde snelheid net geen 13 km/u bedroeg en de tijdsverschillen erg groot waren. De Nederelander Agtenbecht finishte op net geen twee minuten als derde. Het podium werd uitgesteld naar later in de namiddag en dan toch weer iets vervroegd, waardoor ik er bijna te laat aankwam. Ik was namelijk nog wat gaan fietsen in de prachtige Lienne vallei.
De locatie in Stoumont biedt zo veel mogelijkheden voor een uniek parcours met hier en daar wat ‘chicken-way’ paden zodat het in alle omstandigheden voor iedereen de mooiste XC van het jaar is, misschien zelfs een prachtig permanent parcours om de jeugd de nodige technische skills bij te brengen. Maar er is werk aan de winkel, want nu gaan de meeste jongeren en amateurs (de toppers bij de jeugd reden een prachtige race!) ontmoedigd en met heel wat blutsen naar huis… Er zal met meer mensen over een langere periode moeten gewerkt worden. Ik heb een paar goede ideeën en als iemand zich er tijdig in wil vastbijten voor volgend jaar, wil die zeker delen”, aldus Van Aelbroecks analyse.
