Stufe 5 in Courmayeur
Lawinestufe vijf. Volgens de theorie betekent het dat een wakker wordende berggeit een lawine zo groot als het meer van Genève kan lostrappen en daarmee van het hele dorp in een klap een nieuw freeridegebied kan maken. En precies in zo’n dorp gingen wij een paar dagen de offpiste-mogelijkheden opzoeken. Met Lawinestufe vijf dus.
Tekst: Mirte van Dijk / Beeld: Ananda van Welij
Eigenlijk hadden we helemaal niet durven dromen van zoveel sneeuw. Vlak voordat we in Chamonix de Mont Blanc-tunnel inreden, lachten we iedereen met optimistische toeruitrusting vriendelijk toe. Een soort van ‘ik-hoop-dat-je-daarboven-de-vellen-onder-je- ski’s-wél-nodig-hebt’-glimlach. Toen het licht aan het einde van de tunnel uiteindelijk eerder op dat van een tl-lamp leek dan op het zonnige gloeilampeffect dat we normaliter gewend waren, werd ons duidelijk dat we op een muur van sneeuw inreden. In Courmayeur, de andere zijde van Europa’s hoogste berg.
Aosta, het dal waarin Courmayeur gelegen is, zorgt goed voor jou als toerist. Geef jezelf over aan de veelzijdige afdalingen die voor jou gereserveerd zijn, geniet op elk willekeurig punt van een fantastisch uitzicht en laat je overal wijn uit eigen streek serveren. Hoewel de kleine groepjes skitoeristen zich verborgen lijken te houden in warme pensionnetjes en op vertrouwde skipistes, zien we de eerste lokale gezichten met tekenen van een gezond buitenleven onderaan een van de oudste gondels van Italië, de Funivie Monte Bianco in La Palud.
Terwijl we wachten op het antwoord op de vraag of de ingesneeuwde liftpaal vandaag nog bevrijd gaat worden, zie ik op het vastgeplakte informatiebord een indrukwekkende tekening. Deze lift is al sinds 1948 voor publiek geopend en via Punta Helbronner (3462m) aan Italiaanse zijde en Aguille du Midi (3842m) op de Franse flanken helemaal met Chamonix verbonden. Het kleine kabelbaantje lijkt me iets te fragiel voor deze indrukwekkende afstand, maar er wordt zo te zien al gewerkt aan een grote vernieuwing. Helaas zullen we de veelbelovende en licht angstaanjagende afdaling ‘Vallée Blanche’ van maar liefst 24 kilometer lang dezer dagen niet kunnen maken vanwege het lawinegevaar, maar we komen nog terug om de liftrit naar Refugio Torino te maken. De gids Alberto heeft ons niet voor niets meegesleept naar deze gesloten attractie, nee, hier is goede koffie te krijgen; de belangrijkste Italiaanse warming-up.
Veilig skiën
Steeds meer locals komen het kleine houten koffiehuisje binnen en ik luister aandachtig naar de gebruinde toerskiërs die elkaar in het dialect toezingen. Het hele gebied blijkt aan deze kant afgesloten. En er wordt meer sneeuw verwacht. Er is geen reden om te twijfelen aan de kennis en ervaring van deze mannen, het zijn afstammelingen van wereldberoemde alpinisten en ze treden al generaties lang in hun voetsporen. Hierdoor zijn zij een van de weinigen die hier met hun ogen dicht nog de beste secret spots weten te vinden. Er blijven op dit moment echter een hoop vraagtekens in ons hoofd hangen, want wat valt er boven veilig te skiën als je beneden de daken als pistes kunt gebruiken?
De ‘Skitalianen’ zijn er in ieder geval van overtuigd dat het skigebied van Courmayeur, aan de overzijde van de Witte Berg, vanmiddag gedeeltelijk open zal zijn. Een alternatieve urban run is deze ochtend dus onderdeel van het programma. En hoewel iedereen na de afdaling door het Mikado-bos takjes in zijn haren heeft, blijkt dit een verrassende eerste kennismaking met de regio.
Wil je weten wat deze regio nog meer te bieden heeft? Check dan dit artikel van White Magazine #1 2013. Mocht je dit nummer gemist hebben dan kun je deze uiteraard nog bestellen in onze webshop. Je kunt voor het gemak ook abonnee worden zodat alle uitgaven voortaan op je deurmat belanden, zodat je geen nummer meer hoeft te missen.
