Surfen in Hong Kong
Surfen is inmiddels echt een wereldwijd fenomeen. Zelfs op de minst voor de hand liggende plekken blijkt er ineens gesurft te worden. Het lijkt haast of ieder land met iets van een kustlijn een surfscene heeft. Ischa van der Kooij belandde tussen de wolkenkrabbers van Hong Kong, een van de dichtst bevolkte gebieden op aarde. Tot zijn grote verbazing bracht hij menig weekend wildkamperend op het strand door, met verrassend goede surf.
Tekst en beeld: Ischa van der Kooij
Voor mijn studie bedrijfskunde nam ik afgelopen herfst deel aan een internationaal uitwisselingsprogramma. Ik werd naar de Chinese University of Hong Kong gestuurd. Niet echt de surfbestemming waar ik op gehoopt had. Lichtelijk teleurgesteld, maar tegelijkertijd verrast belde ik een surfmaat: “Hé Thom, weet jij of je kan surfen in Hong Kong?” Even later belde hij terug: “Het lijkt er niet op. Op het internet is er in elk geval weinig over te vinden.” Internet gaf inderdaad geen veelbelovende informatie. Een nabij gelegen baai genaamd ‘Big Wave Bay’ leek zijn naam niet waar te maken.
Op YouTube vond ik beelden van heuphoge golven met meer mensen in het water dan op een zondagmiddag op de Noord. Eind van de zomer pakte ik dus mijn koffers. Voor de zekerheid inclusief wetsuit en leash, je weet tenslotte nooit of er niet stiekem wat te surfen valt. Eenmaal aangekomen op de Chinese Universiteit van Hong Kong voelde ik me als een kip in een legbatterij: wat een drukte. Als je hier al kunt surfen, hoe neem je dan in godsnaam je board mee in het stampvolle openbaar vervoer. Op de vraag: “Weet je toevallig of je hier ergens kunt surfen?”, werd ik toegelachen met de opmerking: “Het zal lastig voor je worden tijd te vinden om überhaupt uit het drukke Chinese leven te ontsnappen om naar het strand te gaan, hier studeren we de klok rond.” Het leek erop dat dit vooral een serieuze uitwisseling ging worden.
Vlak na een tyfoon besloot ik toch mijn geluk te beproeven in Big Wave Bay. Wat ik aantrof was een chaotische line-up waar iedereen druk peddelend door het plastic, een heuphoge golf probeerde te surfen. De locals raadden me aan na het surfen mijn oren, ogen en jonge heer een goede wasbeurt te geven. Onvermijdelijk kwam ik terug met uitslag! Heerlijk, een dag surfen in Hong Kong. Hier kwam ik dus niet meer terug. Na wat meer research en rondvragen, had ik het surfen in Hong Kong bijna opgegeven. Totdat ik een les volgde over de Chinese geschiedenis.
Het blijkt dat China nooit heeft kunnen koloniseren, vanwege de windpatronen. In de winter waait de moesson continu over de Zuid-Chinese zee vanuit het noordoosten. Chinese schepen konden daarom alleen naar het zuiden varen en pas terugkomen als de windrichting in de zomer keerde. Hé dacht ik, als de wind de hele winter uit dezelfde richting over de redelijk grote Zuid-Chinese zee waait, dan moeten er toch golven zijn. We hebben hier immers een groot wateroppervlak en een redelijk sterke, langdurige wind.
Later die week begon ik samen met een vriend aan een wandelen kampeertocht in de New Teritories: Sai Kung National Park. Een prachtig ongerept gebied zonder torenhoge wolkenkrabbers en een mooi moment om aan de drukte te ontsnappen. Ik wist dat we langs een aantal afgelegen stranden zouden wandelen, dus ook een nieuwe kans om de surfbaarheid van Hong Kong te testen. Een flink aantal uren later kwamen we aan in het acht huizen tellende kustdorp Tai Wai. De zee: spiegelglad, jammer genoeg. Een lekkere portie Japanse fried noodles met Terriyaki en een San Miguel later, viel mijn oog echter op een schuurtje met surfboards. Jawel! Ze verhuurden hier surfboards, er moest in de omgeving dus wel gesurft worden. De eigenaar van het restaurant vertelde me dat op een half uur lopen, een ongerept strand lag met goede golven. Dit leek er meer op.
Een wandeling over een bospaadje naar de andere kant van de heuvel leidde ons naar een prachtig strand. En jawel, de deining werd hier voor de verandering eens niet geblokt door de vele omliggende eilandjes. Prachtige headhigh surf zonder wind, wat een verassing! Die avond zat mijn eerste surfsessie in Tai Long Wan erop. Om eindelijk gesurft te hebben in zo’n omgeving gaf me een overweldigend goed gevoel, het smaakte naar meer. Later op de avond sprak ik met een lokale surfer. Hij vertelde mij dat de Noordoost moesson de swell genereert, volgens hem was het hier in de winter daarom bijna nooit flat. Het strand Tai Long Wan, ligt zodanig dat de swell het goed kan bereiken, en de wind meestal aflandig is. Dat klonk natuurlijk te mooi om waar te zijn, maar het bleek wel degelijk het geval.
De weken na mijn eerste bezoek ben ik ieder weekend naar Tai Long Wan gegaan. Er bleek een boot rechtstreeks vanaf mijn universiteit naar de Chek Keng-pier te vertrekken. Een twee uur durende boottocht waarbij je een aantal mooie dorpjes passeert. Vanaf daar is het een uur wandelen naar Tai Long Wan. Vanwege de lange afstand besloot ik voortaan een tent mee te nemen en op het strand te kamperen voor het weekend. Een uitstekende keus, en wat een ontsnapping aan het dichtbevolkte Hong Kong. De eerste ochtend werd ik wederom beloond met headhigh golven en aflandige wind. Ik had op de universiteit al gemerkt dat de Chinezen een apart slaappatroon hebben. Dat kwam goed uit voor die vroege ochtendsessies. Resultaat: niemand in het water tot lunchtijd. Ik kon mijn geluk niet op.
Kamperen in Tai Long Wan is een unieke ervaring. Terwijl Hong Kong erg strikt is, kan je toch overal je tent opzetten, iets wat in bijvoorbeeld Frankrijk niet mag! Doordeweeks ben je meestal de enige die op het strand kampeert. Ieder weekend heb ik golven gesurft die niet onderdoen voor vele van mijn eerdere bekendere surfbestemmingen. Haast geen mensen in het heldere, warme water en een prachtige berglandschap als uitzicht.
Nog geen 20 kilometer van mijn eenzame tent op dit strand ligt een van de meest druk bevolkte stadsdelen ter wereld; Kowloon een stadsdeel van Hong Kong. Na drukke weken in Hong Kong was het heerlijk om de kalmte van Tai Long Wan te ervaren. Al moet ik wel zeggen dat het na een paar nachten, met duisternis rond 18.00 uur, een beetje eenzaam werd om alleen bij het kampvuur een biertje te drinken. En het delen van een ochtendsessie is ook niet verkeerd. Helemaal alleen bleek ik overigens niet. Tot drie keer toe werd mijn oer-Hollandse ontbijt van brood met pindakaas, door zwerfhonden uit mijn tent gejat.
Ook zonder surf was het goed toeven op het strand. Prachtige wandelroutes lopen het Sai Kung National Park in. Vooral de heuvels, tot wel achthonderd meter hoog, zijn een echte aanrader. Na een stevige klim rondom de Ma-O-Shan word je beloond met een schitterend uitzicht over de voorsteden van Hong Kong. De terugweg naar de universiteit was ook altijd een flinke tocht. Een dik uur wandelen met een volle rugzak en zware benen van het vele surfen viel niet mee. In het enige restaurant van Tai Wai scoorde ik meestal nog een flesje bier voor tijdens het wachten op de pier en de twee uur durende boottocht. Voor omgerekend twee euro was ik weer thuis.
Mocht je ooit willen gaan surfen in Hong Kong, dan doe je er goed aan, naast een 3/2 wetsuit, een dun capje mee te nemen. Het water is op zich lekker warm, maar de kille off shore vroeg in de morgen, kan erg koud aanvoelen. Er is een hutje waar je een (oud)board kunt huren, maar liever zorg je voor eigen spullen. Vinnen, wax en leashes zijn er sowieso niet te krijgen.
Dit is een artikel uit het tweede 6|Surf magazine van 2012. Word voor het gemak abonnee, zodat je alle uitgaves van 6|Surf als eerste thuis bezorgd krijgt.
