The 1000 Surfboard Graveyard
Wat er op het eerste oog uitziet als een begraafplaats voor surfers, is een kunst installatie van de Australische grafisch artiest Chris Anderson. Met deze kunst installatie wil Anderson meer bewustzijn creëren voor de toxiciteit van de surfboard productie en de maatschappelijke kerkhoven voor materiaal afval. Door dit te doen hoopt Anderson nieuwe discussies op te brengen over ‘hoe beter om te gaan met afval’
Anderson is twee jaar bezig geweest met het verzamelen van boards van vrienden en vreemden. De boards heeft hij begraven als grafstenen op Garie Beach in Illawarra, Australië. Aan de foet van elk ‘graf’ werd een kaarsje geplaatst om de boards te verlichten naarmate het donkerder werd. De installatie werd de volgende ochtend opgeruimd. De boards zijn verscheept naar verschillende locaties om daar hergebruikt te worden. Sommige boards werden voor gebruikt door Anderson zelf, andere gingen naar een designer in Sydney en tweehonderd andere boards gingen naar de Surf Art Exhibition in Wollongong Gallery’s Green Cathedral.
In 2005, werd het totaal aantal surfers wereldwijd geschat op 17 – 23 miljoen. Onderzoek door Decarbonated Sports schat dat een surfer over zo’n 2,75 surfboards beschikt. Dit betekend dat er een geschatte 47 – 63 surfboards op deze aarbol rond zwerven. De meeste van deze surfboards eindigen op een stortplaats nadat ze zijn afgetuigd door de gebruiker en de zee. Dit is een gigantische hoeveelheid van de meest giftige stoffen ter wereld die rechtstreeks de grond intrekt in onze bodem en ons grondwater.
Surfen in het algemeen ondergaat een ‘Green Ranaissance’ de afgelopen jaren. Vooral nu invloedrijke surf merken zoals Volcom, Billabong en Quiksilver milieu verantwoordelijke manieren hebben gevonden om hun surfwear te produceren. Boardshorts worden uitsluitend gemaakt van gerecylede plastic flesjes en t-shirts worden geproduceerd met 100% organisch katoen.
Er zijn echter nog geen grootschalige oplossingen voor het recyclen van surfboards. Dus als surfers zijnde moeten we met ons alle denken over meer verantwoorden manieren om onze ouwe rakkers te hergebruiken en/of recyclen. Anderson’s project heeft veel aandacht gevestigd op dit probleem binnen Australië. Hopelijk inspireerd hij nog meer mensen buiten Australië om na te denken over dit probleem.
Zie hier hoe Chirs Anderson al zijn boards bij elkaar verzamelde voor dit prachtige project.
