Tiroler roadtrip Deel 1: sharing is caring

Drie weken lang. Twee verschillende teams. En een camper formaatje Bizztravel-bus. Het startpunt is het boerse Fieberbrunn in het oosten van Tirol. Eindpunt: de sjieke aprés-ski van Sankt Anton aan de andere kant van hetzelfde Bundesland.

Tekst: Mirte van Dijk
Beeld: Bart Martens – Magenta Films

We staan met z’n vieren naast elkaar in vredige stilte naar het rijdende vijfsterren hotel recht voor ons te staren. Dion Janse, Steffen van der Land, Bart Martens en ik. Dit is ons onderkomen de komende dagen, een Friese camper die van alle gemakken is voorzien. We gaan op avontuur in Tirol en die reis start bij het interieur van de camper.

Er zijn vier en een halve wooneenheden in de camper. Je komt binnen in een ruime woonkamer met een tafel, vier zitplekken en een loungebank. Sla je links af dan loop je via de keuken door naar het eerste slaapgedeelte. Onderweg kom je langs de badkamer, die daarmee dus centraal in de woning gelegen is. Aan de rechterzijde is tevens een zolder, beschikbaar als extra slaapplek of als opslagplek. Of beide, in ons geval. Wanneer je met z’n vieren in de woonkamer staat is het een soort Twister als je een broodje wilt smeren, een trui uit je tas wilt pakken of je telefoon in de oplader wilt hangen. Het kost ons dan ook ongeveer drie dagen voordat we een ritme en systeem gevonden hebben en een beetje handig op elkaar ingespeeld zijn. Het duurt echter tot aan het einde van de roadtrip voordat we precies weten waar alle knopjes voor zijn en waarom er geen water uit de kraan komt. Al met al lukt het ons om alle snowboardspullen een plek te geven en de camper over de bevroren weggetjes van Tirol te manoeuvreren. Let’s get this party started.

WC-rol
‘Getverderrie wat is het koud, is dit de knop voor de verwarming?’ Dion draait aan een willekeurige knop. We horen een klik en een lading frisse wind blaast door de camper. ‘Oh, dit is dus de airco.’ concludeert hij. Het is zeven uur in de ochtend. En het is koud. IJskoud. ‘Eh, help?’ roept Dion ‘Weet iemand hoe de airco weer uit moet?’ Ik ga recht op in mijn bed zitten. Bonk. Oja, plafond. Mijn voeten moet ik onder mijn tas met kleren loswurmen voordat ik mijn slaapzak uit kan komen. Het is even wennen, zo’n camper. Maar gelukkig ligt er een mooie handleiding in de magnetron. Ik frisbee hem naar Dion, zodat het na tien minuten lukt de airco uit te zetten. De thermometer in de camper geeft twee graden boven nul aan. ‘Ik geloof dat ik eerst een half uur onder de hete douche wil staan.’ zegt Steffen met een zielig stemmetje vanonder zijn snowboardjas, die hij vannacht als extra deken heeft gebruikt. Ja. Dat is een goed idee.

We zijn in Fieberbrunn. Een klein, vredig skigebied wat aan de grens van oost Tirol ligt. De camping waarop we staan, ligt onder aan de skipiste. Alleen het sanitairgebouw scheidt ons nog van de funslopes in dit gebied. De koude nacht zijn we al snel vergeten als we met onze snowboardspullen vanuit het sanitairgebouw regelrecht naar de piste lopen. ‘Zal ik die maar in mijn rugzak stoppen?’ Dion knikt en geeft me snel de rol wc-papier die nog in zijn jaszak zit. Er ligt weinig sneeuw in Fieberbrunn. Jammer, want je kunt op de omliggende flanken goede freeridemogelijkheden ontdekken. Maar dat mag de pret niet drukken. We cruisen wat rond en stuiten op een paar leuke kommetjes, sidehits en pisterandjes. Steffen en Dion zijn absoluut de masters in creatief jibben. Als dat een onderdeel was op de Winterspelen, stonden zij op het podium. We zijn benieuwd hoe het gebied er bij ligt met een flink pak poeder, maar aangezien we elke dag een ander gebied willen bezoeken, moeten we hier nog maar een keer terug komen. Er is hier genoeg te ontdekken in ieder geval.

De volgende stop is een wereld van verschil met het kleine boerse Fieberbrunn. Het door BMW, Audi én Mercedes gesponsorde Kitzbühel. Op de camping mogen we in de eerste instantie alleen op de geasfalteerde parkeerplaats staan, maar als we laten blijken dat we echte natuurliefhebbers zijn is de groene strook achter de receptie voor ons. Zomer of winter, je wilt verdorie net als Jut en Jul een mooie campingplaats! We starten de dag met een flauwe grap over de slogan van het gebied: ‘KitzSki ruft!’ Ok, toegegeven, het was meer dan één grap. Terwijl we daar van nagenieten, stappen we in de vliegensvlugge gondel die ons naar een random spot in het skigebied brengt. Steffen heeft een pistekaart op zak, maar ‘Die hebben we toch niet nodig! Laten we lekker op avontuur gaan!’ Het gebied is enorm uitgestrekt en voorzien van – werkelijk waar – álle mogelijkheden. Het is vreemd dat je er een dagpas kan kopen, want het lukt je echt niet om alles in een keer te ontdekken. Het weer slaat om tijdens onze cruisetocht, dus zoeken we de rails op in het funpark waar het zicht nog het beste is. Er is sneeuw op komst. Dat betekent dat we spannende tijden tegemoet gaan, want we hebben geen van allen ooit een camper-slipcursus gevolgd. Sidehits en pisterandjes zijn zonder sneeuw ook prima te doen.

Campinglife
Op wintersport met zo’n enorme camper vergt wel wat nadenkwerk. Je moet bijvoorbeeld rekening houden met je natte spullen. De boards kunnen onder in de camper, onze boots staan in de wc – daar stinkt het toch al – en de kleding, ja, die ligt overal. Op een gegeven moment stel je jezelf niet meer de vraag waar je spullen in de camper liggen, maar of je ze überhaupt mee naar binnen hebt genomen. Ook boodschappen doen is een leuke bezigheid. Welke supermarkt heeft er nou parkeerruimte voor een camper? Juist. Geen. Hetzelfde geldt trouwens voor skigebieden. Los daarvan is het overnachten op de wintercamping alleen al de moeite waard om een keer te doen.

Benieuwd naar de rest van deze trip? Dit artikel is afkomstig uit Taste snowboard magazine 2014 # 1. Mocht je dit magazine gemist hebben dan kun je deze bestellen in onze webshop. Voor het gemak kun je ook abonnee worden zodat je geen nummer meer hoeft te missen!