Trans-Holland: Dwars door Nederland

Max Bodifee (Go MTB) en Rob van Rheenen stippelden nauwkeurig een driedaagse route uit waarbij ze de mooiste stukjes en de vetste tracks van Nederland aaneenknoopten tot een serieuze Trans-Holland. Daar wilde UP/DOWN natuurlijk bij zijn! Het is de bedoeling deze route in een klein gezelschap te fietsen, zodat het niveauverschil niet te groot is. Een verslag van de pilot.

Dag 1: Een overvloed aan blubber en macaroni

Start: Breda / Finish: Best / Afstand: 95 km

Om kwart over zes in de ochtend leg ik mijn fiets achter in de auto en zet ik nog snel een koffie ‘to go’. Ik moet naar Nieuwegein waar ik met Max en Rob heb afgesproken om samen verder te rijden naar het startpunt van de Trans-Holland. Hier komen ook de andere twee deelnemers die zich hebben ingeschreven voor deze tocht. Na een korte briefing van het weekend maken we ons klaar voor de eerste rit. Het is goed geregeld: een volgauto kruist regelmatig onze route. Mochten er onderweg problemen zijn, dan is er altijd vervoer of een reserveonderdeel in de buurt.

Nadat alle banden zijn gecontroleerd en iedereen klaar is om te gaan, duiken we meteen bij Breda het Mastbos in. Het eerste ritje door het bos is lekker om even in te komen en om te kijken wat het niveau is. Na nog geen vijf minuten hebben we de eerste lekke band. Rob raakt met zijn achterwiel net de stoeprand en heeft een ‘snake bite’. Uiteraard hebben we een reserveband en zijn we binnen een paar minuten weer op pad.

Het heeft de afgelopen dagen veel geregend en een paar dagen terug zagen de vooruitzichten voor dit weekend er behoorlijk nat uit. Vooralsnog is het nu droog en zien we zelfs af en toe de zon. Maar de ondergrond is drassig en her en der proberen we grote plassen te ontwijken. Een voordeel van de vele regen is dat het lijkt alsof de hele wereld tot bloei is gekomen. Twee weken terug waren er nog geen blaadjes aan de bomen te bekennen. Nu is alles knalgroen en zie je door de bladeren het bos niet meer. De eerste dag is gevarieerd en af en toe veranderen de brede paden in korte singletracks waarbij we door het bos heen slingeren. De extra laagjes tegen de kou kunnen al snel uit, want een korte inspanning zorgt meteen voor zweet op de rug. Helaas is het van korte duur, de lucht betrekt en het begint toch een beetje te regenen. Echt nat worden we gelukkig niet en eigenlijk is het wel lekker verfrissend. Als we de eerste 27 kilometer gefietst hebben door aaneengesloten stukken bos komen we in Alphen uit. Een mooi dorp waar we bij een hotel aan het kerkplein een kop koffie drinken. Een moment om terug te blikken op de rit: het is bizar hoe je gelijk vanaf het begin zoveel kilometers door het bos kunt fietsen en bijna geen asfalt tegenkomt.

We willen niet te lang blijven zitten, want er staat een lunch voor ons klaar in Goirle. Hier kunnen we tegelijk een kijkje nemen in de plaatselijke Specialized Concept Store en ons vergapen aan nieuw speelgoed en innovaties. Wat een megawinkel is dit! Als je in de buurt bent zeker de moeite waard om eens rond te neuzen.

Na de lunch neemt Max de leiding over en vervolgen we onze route vanuit Goirle langs een veld het bos in. Onderweg pakken we verschillende tracks mee. Soms zijn ze speciaal aangelegd voor mountainbikers en af en toe zijn het paden waar veel crossmotors langs komen. De route wordt afgewisseld met kleine klimpartijen en bospaden. Op de langere rechte stukken merk ik dat ik moeite heb om de groep bij te houden en fiets ik achteraan. Maar op de kleine technische stukjes ben ik duidelijk in mijn voordeel. Dit is ook wat ik het leukst vind aan deze route. Des te meer van deze stukken des te beter. Als we 65 kilometer hebben gefietst, krijg ik behoorlijk last van mijn rechter knie. Ik had hier al eerder last van en hoopte dat het niet te veel op zou spelen. Ik besluit helaas het laatste stuk van vandaag mee te rijden in de bus.

Als we bij de boerderijcamping De Reuten aankomen worden we warm verwelkomd door de eigenaresse. Door de slechte weersvoorspellingen slapen we binnen in een droge slaapzaal, bij de ‘normale’ Trans-Holland wordt er in tenten geslapen. We hadden om veel macaroni gevraagd. Nou, die krijgen we. Ze wist ons vooraf met zekerheid te zeggen dat we die niet op zouden krijgen. Uiteindelijk is de bodem in zicht, maar helemaal op komt het zeker niet.

Dag 2: Eindeloze singletrack

Start: Best / Finish: Afferden / Afstand: 90 km

We kunnen onze ogen niet geloven. Het zonnetje schijnt en het is heerlijk weer. Met zestien graden ideaal weer om te mountainbiken. Omdat mijn knie nog niet helemaal meewerkt, rijd ik het eerste stuk mee in de bus. Omdat Rob een behoorlijke kennis heeft van het afstellen van fietsen loop ik mijn bike met hem na. Hier en daar verstellen we wat, schuiven we het zadel naar voren en zetten we de achtervering wat harder. Bij de eerste tussenstop haak ik aan en wonder boven wonder gaat het een stuk beter met mijn knie. Ik voel hem nog wel, maar erger wordt het niet.

In een lekker licht verzet kom ik makkelijk mee in het tempo. We fietsen langs beekjes en komen op plekken waar waarschijnlijk nog nooit een mountainbiker is geweest. Lopend over de stenen die in het water liggen proberen we met droge voeten aan de overkant te komen. Met de zendmast van Milschot op de achtergrond vinden we een afgelegen plek om te lunchen in het weiland. Daarna pakken we het tempo snel weer op en duiken we wat bossen in. Met af en toe een korte klim gevolgd door een afdaling komen we uiteindelijk op de Nederheide.

Plotseling zie ik Rob versnellen en voor ik het weet vliegen we door de bochten. Pompend rollen we van de ene bocht in de andere en er lijkt maar geen eind aan te komen. Een mooie harde ondergrond zorgt ervoor dat je goed je snelheid kunt houden en er zit een mooie flow in de track. Dit is absoluut het hoogtepunt, ik heb nog nooit zo’n mooie singletrack in Nederland gezien! Aan het einde heb ik een ‘big smile’ op mijn gezicht. En die knie? Die voel ik niet meer.

Helemaal stoked na deze rit kunnen we even bijkomen in een klein theehuis in de gemeente Gemert-Bakel. Een huisje met een lange geschiedenis. Zo was het in 1913 een schaftkeet voor de landarbeiders die daar de gronden ontgonnen. Later werd het bewoond door verschillende families en in de Tweede Wereldoorlog diende het als noodwoning. In 2005 wilde de gemeente het huisje afbreken, maar het kreeg op het laatste moment een nieuwe functie. Het werd in zijn geheel verplaatst naar de andere kant van De Rips ongeveer zes kilometer verderop. Hier dient het nu als theehuis en je kunt er genieten van overheerlijke appeltaart volgens grootmoeders recept. Na het laatste stuk fietsen steken we met de pont de Oude Maas over. We komen bij de camping voor de tweede overnachting in Afferden. Voordat we het bed in onze knusse trekkershut induiken, genieten we van een heerlijke biefstuk met asperges, iets wat in deze streek en rond deze tijd van het jaar natuurlijk niet mag ontbreken. De lentebok maakt het uiteindelijk helemaal af.

Dag 3: Echt klimmen in Nederland?

Start: Afferden / Finish: Nijmegen / Afstand: 65 km

Dit is de laatste dag en omdat iedereen na de rit ook weer naar huis moet, willen we niet al te laat van start gaan. Vandaag leggen we in afstand de minste kilometers af, maar er zal ook het meest geklommen moeten worden. Iets waar enkelen van ons, met de kilometers van afgelopen dagen in de benen, toch stiekem tegenop kijken. Nadat we genoeg energie verzameld hebben beginnen we met een klein stuk langs de weg waarna we het Reichswald induiken. We smokkelen een stukje en kijken heel even bij onze oosterburen, aangezien hier toch wel wat serieuze hoogtemeters zijn te vinden en het niet zo veel van onze route afwijkt. Het tempo ligt duidelijk lager dan de voorgaande dagen en door de natte ondergrond moeten we af en toe stukken afstappen omdat we wegslippen. Tijdens de afdalingen is het uitkijken voor de plassen die zich beneden in de dalletjes vormen. Pas bij Milsbeek komen we het Reichswald weer uit en moeten we naar beneden over een technische en  steile mountainbikeroute. Een uitdagende afsluiter zo vlak voor de lunch en niet voor iedereen weggelegd. Ik vond de track zo lekker dat ik een paar keer naar boven ben geklommen om hem nog eens te doen.

Helaas regent het tijdens de lunch, we maken er daarom maar niet een te lange pauze van. Bovendien hebben we nog een leuke 25 kilometer te gaan met een gevarieerde route tot aan Nijmegen. De route begint langs een veldweg maar wordt al gauw smaller. Sommige stukken zijn onderdeel van officiële mountainbikeroutes en omdat het weekend is komen we dan ook regelmatig andere bikers tegen. De paden zijn nat en de meeste plassen zijn niet te ontwijken. Bovendien zitten we al behoorlijk onder de blubber en heeft iedereen dikke zwarte sproeten op zijn gezicht, dus wat maakt het nog uit. Ik heb het gevoel dat bij elke trapbeweging die ik zet mijn tandwielen zichtbaar slijten. Alles kraakt en schuurt en ik weet nu al dat het een grondige schoonmaakbeurt gaat worden. De tracks zijn echter zo leuk dat we het er allemaal honderd procent voor over hebben. De afdalingen zijn voor Nederlandse begrippen best lang en bieden veel snelheid. Sommige stukken hebben om de vijftig meter een vluchtheuveltje, op volle snelheid word je lekker gelanceerd.

De finish is bij Heilig Landstichting vlak onder Nijmegen, waar we letterlijk uit het bos over de eindstreep komen. Iedereen is gaar maar met een voldaan gevoel kijken we terug naar de afgelopen drie dagen. Soms was het afzien, over het algemeen was het puur genieten op de mooie en diverse tracks in Nederland. Voor fanatieke mountainbikers die eens wat anders willen dan hun eigen standaard rondje een dikke aanrader.

Meer informatie

Wil je dit avontuur zelf ervaren? De volgende Trans-Holland staat gepland op 30 augustus tot en met 1 september. Groepen kunnen de Trans-Holland (of een deel daarvan) in overleg op een andere datum boeken. Meer info kun je terug vinden op de website.