Twan Verseput

Daar stond hij dan op het podium afgelopen zomer, Twan Verseput uit Groningen. naast Björn Dunkerbeck, met één vinger in de lucht en een lach op zijn gezicht. Hij had alle reden tot lachen: hij was zojuist gekroond tot wereldkampioen speedsurfen. Hoe anders was het tweeënhalf jaar eerder, toen een knieblessure een streep zette door zijn carrière als professioneel volleyballer. Hij kon wel janken. windsurfen gaf hem het plezierin sporten terug, al had hij toen nog niet kunnen vermoeden dat hij een paar jaar later zijn surf idool naar de kroon zou steken.

Woord: Mart Kuperij // Beeld: Eric Bellande

Twan Verseput (24) kwam pas laat met windsurfen in aanraking. Zijn eerste rakjes maakte hij rond zijn 15de, op de oude Mistral Malibu van zijn moeder op het Nannewijd bij Heerenveen. Zoals zo vaak bleek de eerste keer half planeren voldoende om ‘hooked’ te raken en al snel werd er een nieuw surfsetje aangeschaft. Vanwege zijn andere passie volleybal – hij speelde in de Eredivisie en kwam uit voor Jong Oranje – was windsurfen lang niet meer dan een hobby. Tot die knieblessure

Je lijkt uit het niets op dat podium geland. Hebben wij zitten slapen? ‘Nou, ik was vorig jaar natuurlijk al eerste op het WK speed binnen mijn leeftijdsklasse, maar ik had niet verwacht dat ik nu al de overalltitel zou pakken. Ik heb hiervoor alleen recreatief wat gevaren, volleybal stond duidelijk op één. Ik trainde twee keer per dag en had een contract met een club wat betekende dat alles hierop gericht was en ik weinig tijd had voor andere dingen. Het plan was om in volleybal verder te gaan, ik wilde graag in het buitenland spelen.’

En toen ging het mis. ‘Ja, ik kreeg een zware peesblessure aan mijn knie? Dat was een enorme klap. Gelukkig mocht ik wel windsurfen wat mij toen positieve afleiding en energie gaf. Vooral speedsurfen ging me redelijk af waardoor ik besloot me daarop te gaan focussen. Het heeft heel positief uitgepakt en ervoor gezorgd dat ik nu weer vol energie op hoog niveau sport kan doen.’

Dat brengt me terug bij mijn eerste vraag: ineens sta je op het wereldpodium. Hoe heb je dat zo snel geflikt? ‘Naast het nodige talent, heb ik vooral ook heel veel uren gemaakt om beter te worden. Ik wil met sporten altijd het uiterste uit mezelf halen en heb een ontzettende hekel aan verliezen. Daarnaast heb ik met mijn twee meter en 103 kilo ook wel een ideale bouw voor speedsurfen. Ik denk verder dat de ervaring uit het volleybal me veel heeft geholpen. Weten wat je moet doen en ook moet laten om beter te worden, steeds haalbare doelen stellen, veel tijd investeren en vooral heel hard werken!’

Neem ons even mee naar afgelopen zomer. ‘De Dunkerbeck GPS Speed Challenge is het officiële WK speed en werd gehouden op Fuerteventura, begin juli. Ze hebben daar een echte 250-meterbaan: je hebt een startlijn en een finishlijn en de tijd die jij er over doet bepaalt je gemiddelde snelheid over 250 meter. De snelheid werd gemeten met een gps geleverd door de organisatie. Speedsurfen zoals ook op het kanaal in Lüderitz wordt gedaan dus, zonder mogelijkheid tot slingshotten of ineens ruim gaan. Elke heat duurde een uur waarin je zoveel mogelijk runs probeerde te varen, gemiddelde voer ik rond de 20 tot 25 runs per heat. ‘Ik wist dat ik kans maakte, maar dat het zó goed zou gaan, had ik nooit verwacht. Doordat de wedstrijden verdeeld waren over zes dagen, moest ik continu gefocust blijven. Na drie wedstrijddagen had ik een aardige voorsprong op de rest, maar dat zegt nog niks. Twee keer een fout maken en je bent je koppositie kwijt.’

Wat waren de mooiste momenten die week? ‘De eerste twee dagen waarin ik in high wind, waar ik keihard voor heb getraind om beter te worden, Björn direct twee keer versloeg. En de laatste dag, toen ik eigenlijk niet eens meer hoefde te varen omdat ik een twee keer een tweede plaats kon wegstrepen, en eindelijk kon relaxen en genieten van de winst!’

Hoe was het om Björn Dunkerbeck te verslaan? ‘Dat voelde heel erg lekker! Helemaal omdat hij mijn grote idool is en ik sinds vorig jaar al veel van hem heb mogen leren; hem dan verslaan in een direct duel is dan wel heel erg gaaf.’

‘Björn is niet de jongste meer, had je het idee dat hij er nog wel vol voor ging?‘ Jazeker, hij wisselde tijdens heats soms meerdere malen van board of zeil om maar te proberen nog wat sneller te gaan. Daarnaast maakte hij in tegenstelling tot vorig jaar nu ook het hele uur runs.’

Hoe vatte hij zijn nederlaag op? ‘Hij baalde heel erg en heeft me meerdere malen verteld dat hij alles gedaan heeft om mij van de eerste plek te stoten. Toch vond ik het heel erg leuk om van hem te horen dat hij het mij enorm gunde, omdat hij wist hoeveel energie en tijd ik erin heb gestoken om mezelf te verbeteren ten opzichte van vorig jaar.’

Is er wat veranderd in je dagelijks leven sinds je wereldkampioen bent geworden? ‘Het is een officiële wereldtitel dus mensen en vooral sponsoren nemen je nu veel serieuzer. Dit is erg fijn want dit geeft ook mij meer ruimte om te gaan doorgroeien. Verder is er niet zoveel veranderd, ik ben nu alweer bezig met Lüderitz.’

Wat verwacht je van dat evenement? ‘Mijn doel is om 50 knopen over 500 meter te halen, daar heb ik vier weken de tijd voor. Daarnaast wil ik vooral heel veel ervaring opdoen; hopelijk kan ik het de toppers flink moeilijk maken.’

Is het breken van die magische 50-knopengrens realistisch? ‘Ja, dat denk ik wel. Er zijn daar meerdere goede maar niet per se bijzonder goede speedsurfers dicht bij de 50 knopen geweest in de juiste omstandigheden.’

Een evenement als Lüderitz, waar gevaren wordt op een speciaal gegraven kanaal, vraagt om specialistische spullen. ‘Ik heb een paar nieuwe boards en zeilen, waaronder een Starboard custom van 42 centimeter breed en een 5,5 Reflex van Severne. Daarnaast gaat Sonntag Fins zorgen voor custom speed vinnen, speciaal gemaakt voor het kanaal.’

In de gps-rankings ben je nog niet echt hoog terug te vinden, ben je daar wel mee bezig? ‘Omdat ik denk ik nog relatief kort aan competitie speedsurfen doe, heb ik ook nog weinig echt grote dagen op de Brace of andere spots in Nederland kunnen varen. Daar komt hopelijk dit jaar verandering in.’

Hoe verhoud je voor jouw gevoel tot de gps-toppers? ‘Dat vind ik moeilijk om te zeggen, ik heb nog heel veel te leren. Ik heb het afgelopen jaar al een paar keer Nederlandse toppers zoals Jurjen van der Noord verslagen in een direct duel op dezelfde spot. Maar eerlijk gezegd ben ik hier niet echt mee bezig; uiteraard wil ik graag winnen, maar ik denk dat het belangrijkste en leukste van gps-speedsurfen is dat je telkens probeert je eigen grenzen en speeds te verbreken. Van mannen als Björn Dunkerbeck en Hans Kreisel die zo gecontroleerd in 50+ knopen kunnen varen kan ik nog heel veel van leren. Zij liggen met name in de big storms qua ervaring nog een stapje voor.’

Heb je eigenlijk nog contact met Dunkerbeck? ‘Ja, ik heb samen met hem wat zeilen getest voor Severne op Gran Canaria en mag blij zijn dat hij mij onder zijn hoede neemt. Hij weet dat ik nog student ben en dat ik daardoor financieel niet heel veel speelruimte heb, afgelopen WK hoefde ik bijvoorbeeld alleen mijn vlucht te betalen. Samen met Jack van der Laan van Surfcenter.nl is hij ook de voornaamste reden geweest om mij te pushen om mee te doen aan de recordpoging in Lüderitz.’

Hoe ziet je dagelijks leven er nu uit in aanloop naar die recordpoging? ‘Op de dagen dat het niet waait werk ik of ga ik naar school. Afhankelijk van de wind ga ik in de namiddag naar de sportschool of sta ik op het water. Ik zit in mijn laatste jaar fysiotherapie, maar heb vanwege het WK en de aanloop naar Lüderitz even een pauze ingelast. Gelukkig heb ik de mogelijkheid om bij mijn sponsor Fieber te werken als accountmanager en mijn eigen uren in te delen. Ideaal omdat ik als het waait dus weg kan om te gaan trainen en daarnaast dus mijn krachtprogramma ook volledig kan blijven draaien richting Lüderitz!’

Vaar je eigenlijk alleen maar hard rechtdoor of doe je ook nog andere disciplines? ‘Naast speedsurfen doe ik ook aan slalom en ben ik zo nu en dan in de golven te vinden. Maar de enorme adrenalinerush die je krijgt als je met meer dan tachtig kilometer per uur over het water vliegt is met weinig te vergelijken.’

Hoe kijk je, met de wereldtitel speedsurfen op zak, terug op die knieblessure die alles op z’n kop zette? ‘Het was een enorme klap en het heeft best even geduurd voordat ik er overheen kon stappen. Volleybal heeft lang een leidende lijn gehad in mijn leven. Ik denk niet dat specifiek de titel veel veranderd heeft maar vooral windsurfen in het algemeen en het plezier dat ik opnieuw mijn ei kwijt kan in een sport. Dat maakt dat ik volleybal volledig aan de kant heb kunnen zetten en het plezier in sport weer heb teruggekregen. Daarin dan vrij snel een wereldtitel halen is natuurlijk wel heel erg gaaf en een hele mooie beloning voor hard werken en herstellen van een zware blessure. Inmiddels kan ik me geen leven zonder windsurfen meer voorstellen

Dit artikel komt uit Motion #3 2017, nabestellen dit magazine, kan in de onze Soul Webshop. Natuurlijk kan je ook abonnee worden van ons magazine. Tevens kan je Motion volgen op Facebook en Instagram.