Unshore: ‘the making of’
Jasper de Kloet is student aan de Dutch Filmers Academy. Aan het eind van ieder studiejaar wordt hij geacht een film te produceren. Lang hoefde hij er niet over na te denken, hij wilde zijn twee passies combineren: films maken en surfen. Het eindresultaat is Unshore, een film over shaper Julian van Vliet.
Tekst: Jasper de Kloet / Beeld: Denni van Huis
Aan de start van het project stond ik voor de keuze: op een kleinschalige manier een korte surffilm maken in Nederland, of een film maken die een verschil gaat maken, een verhaal met een boodschap. Ik wilde me volledig storten op het hoogst mogelijke doel, mensen inspireren tot ver buiten de landsgrenzen en de surffilmwereld binnen komen met een knaller.
De eerste vraag was, welke format te kiezen? Ga ik voor een documentaire format, vol voor de actie, of juist voor een meer abstracte vorm? Ik zie zelf een hoop surffilms die me onwijs inspireren. Bij surffilms draait het veelal om de actie, maar vaak mis ik er dan een inspirerend verhaal bij. Actie op zich kan heel inspirerend zijn, maar ik besloot dat ik ook een goed verhaal wilde vertellen.
Nu ik wist wat ik wilde gaan maken, kon ik starten met het zoeken van een team. Een team dat zich kan verplaatsen in mijn visie en die samen met mij de uitdaging aan wilde gaan. Ik kwam terecht bij Hugo Happel, Denni van Huis en Yannick de Jager. Denni en Hugo werken al bijna tien jaar samen met hun eigen reclamebureau 11AM. Ook zijn zij mede-eigenaren en oprichters van sokkenmerk Alfredo Gonzales. Yannick is naast long-time friend van Hugo en Denni, buurman van het kantoor van 11AM in Scheveningen. De afgelopen jaren is Yannick naast het fulltime surfen ook veel met eigen filmprojecten bezig geweest, de grootste daarvan het KLM-surfproject wat grotendeels zijn concept is. Het bleek een team waarmee ik goed kon samenwerken en waar ik blind op vertrouwen kon. Plus Denni, Hugo en Yannick zijn alle drie surfers, kennen de branche uitermate goed en hebben veel contacten in de internationale surfwereld. Als regisseurs gingen Yannick en ik het werkproces in. Mijn vertrouwen op de visie van Yannick is groot, het is belangrijk om te kunnen sparren met elkaar over hoe we dingen aan gingen aanpakken en dit haalde dan ook het beste uit ons omhoog!
Met z’n vieren is het script verder uitgegroeid en kwamen we tot het verhaal van Julian van Vliet. Julian is een vakman, kunstenaar, uitvinder, surfboard shaper en leeft voor het surfen. Dit doet hij allemaal vanuit zijn werkruimte verstopt in de duinen van Den Haag. Unshore is het verhaal over hoe zijn hobby, zijn nieuwsgierigheid, zijn dromen, zijn streven naar perfectie en het vinden van alternatieven zijn hele leven overnam. Het verhaal van een ‘maker’ die zijn passie volgt.
Strevend naar de hoogst mogelijke kwaliteit wilde ik de hele film in 4K opnemen. Voor mij is het van belang dat de productie op gebied van verhaal, camera en montage op de meest kwalitatieve manier wordt neergezet. Dit bracht me bij productiebedrijf Deep Thought Productions in Amsterdam, een bedrijf met een reputatie als het om kwaliteitsproducties gaat. Met het team compleet, een uitgewerkt script en de data geprikt kwam het moment om een partner te vinden die met ons wilde samenwerken om dit project te verwezenlijken. Na gesproken te hebben met diverse merken en partijen kwamen we uiteindelijk terecht bij investeerder Brendan Bank. Brendan gaf ons de vrijheid om te creëren wat wij in gedachten hadden, een visie die niet gelimiteerd word door een partij of merk met een doelgroep.
Op de eerste draaidag zou het grootste deel van het verhaal verteld worden. De dag begon vroeg in Scheveningen met het opzetten van licht, camera en geluid. De crew was er klaar voor. Na een uitgebreide briefing konden we van start. Het verhaal van Julian is het verhaal van zijn streven naar de productie van sustainable surfboards. Over het moment dat hij ziet dat zijn oorspronkelijke techniek niet werkt, maar de volgende poging precies goed uitpakt. Het verhaal van zijn zoektocht naar perfectie.
Na de eerste draaidag hadden we de helft van de film erop zitten. Met een goed gevoel gingen we dan ook naar onze tweede locatie: Portugal. Zelf was ik nog nooit in Portugal geweest, maar Hugo en Yannick wisten dat dit de perfecte locatie zou zijn om het vervolg van de film te schieten. En niks was minder waar, een prachtige locatie met heel veel mogelijkheden. Was het niet de ene baai waar je kon surfen, dan reed je dertig minuten verder om de perfecte break te vinden. Het reizen met de hele crew en alle camera gear ging verbazend goed. Dit kwam waarschijnlijk ook omdat we vaker samen hebben gewerkt aan verschillende videoproducties, het liep als een geoliede machine.
In totaal waren we vijf dagen in Portugal wat ons een strak tijdbestek gaf om alles te filmen. De eerste dag zijn we gaan verkennen, waar kunnen we het beste heen? Op basis van die verkenning maakten we een planning voor de overige dagen. Die planning werd goeddeels ingegeven door de swell forecast. Voor de laatste dag werd een overhead swell voorspelt wat ons deed besluiten de eerste drie dagen vooral te gebruiken om sfeer en travel shots te schieten. Voor de echte actie moesten we vertrouwen op die laatste dag.
Iedere ochtend ging de wekker om 5:45. Snel een bakkie en een pastel de nata en op pad om de eerste spots te checken. De ochtendzon en de geur van de eucalyptusbomen zal ik nooit vergeten. We reden over dirtroad na dirtroad om hoog vanaf de kliffen de surf te checken. De eindeloze kustlijn in de ochtendmist is één van de mooiste dingen die ik ben tegengekomen tijdens deze trip. Na snel de laatste zaken doorgesproken te hebben met de crew –wie staat waar en filmt wat en hoe– was het tijd voor actie. Met een beetje mazzel lagen we om 7:00 uur in het water om de zon over de kliffen te zien komen.
Vaak eindigde zo’n sessie om 11:00 uur, om vervolgens snel huiswaarts te keren. In de middag was de zon te fel voor het beeld waar ik naar zocht, dus mikten we voornamelijk op ochtend- en avondsessies. Rond een uur of vier was het tijd voor de volgende spot en sessie. Na drie van zulke dagen hadden we alles wel zo’n beetje gezien, van schaapsherders tot kampvuren op een afgelegen strand. De avond voor de grote dag was aangebroken. De voorspellingen werden uitvoerig geanalyseerd. Welke spot moest het worden en wanneer? Julian was door een local getipt en wist waar we moesten zijn.
De volgende morgen om half zes checkten we de surf bij het eerste licht. We gingen scoren! In alle vroegte zat de zon nog achter de kliffen waardoor we het met een duistere shorebreak moesten doen. Met het inkomende tij werden de golven hoger en holler. Eenmaal op zijn hoogst, kwam de zon tevoorschijn en werd het een waar barrelfeest met prachtig licht. Julian, Yannick en Hugo pakten golf na golf. Julian ruilde boards met Yannick zodat Yannick het nieuwe board kon testen. Even later zag ik Julian één van de grootste golven van een set pakken. De drop was steil en bijna onhaalbaar, Julian werd gegrepen en viel zeker twee meter naar beneden. Niet veel later zag ik hem richting mij rennen, ik keek nog een keer goed en zag dat de neus van Yannick zijn board eraf lag. Misschien wel het bewijs dat dit de dag was waar we op hoopten!
Na de legendarische ochtendsessie gingen we snel door richting de volgende spot, eentje die goed loopt bij afgaand tij. Hoewel we normaal niet in de volle middagzon wilden filmen, maakten we deze keer een uitzondering. Het was tenslotte de laatste dag. Toch wat vermoeid van de eerste sessie leefden de mannen zich uit op een lange rechtse break langs de rotsen van een hoge klif. Met een berg aan materiaal liep de dag en daarmee de trip alweer op zijn einde. Tijd om alle zooi in te pakken, richting Faro te knallen voor de terugvlucht en ons op te maken voor de montage.
Dit is een artikel uit het eerste 6|Surf magazine van 2015. Je kan het magazine in de webshop kopen of word voor het gemak abonnee, zodat je alle uitgaves van 6|Surf als eerste thuis bezorgd krijgt.
