Waan je in the middle of nowhere

Voorbij toeristisch Egypte.

Sinds begin 2010 is Jelle Hak internationaal teamrijder bij Blade. In de periode dat iedereen in de ban leek te zijn van het wereldkampioenschap voetbal, bezocht Jelle op uitnodiging van zijn team eveneens het Afrikaanse continent, zij het een ‘ietsje’ noordelijker. In Egypte probeerde hij met zijn mede-teamrijders alvast het 2011-materiaal van zijn sponsor uit. Jelle bracht Access een kort chronologisch verslag uit van zijn belevingen.

Tekst: Jelle Hak
Foto’s: Blade

De aankomst
Na een vlucht van zes uur, samen met de Nederlandse distributeurs Ron van der Staay en Sjoerd Santema, komen wij aan op de luchthaven van Sharm el-Sheikh. Bij het verlaten van het vliegtuig is het meteen duidelijk dat het hier zelfs ‘s avonds erg heet is. Wij nemen een taxi naar een van de vele hotels in Sharm el-Sheikh. Aldaar ontdekken wij een gezellig shisha-tentje, waar wij ons even kunnen ontspannen.

Op naar Dahab
Na een korte nacht ontmoeten wij Mark Shinn op het vliegveld, om vervolgens samen naar Dahab te reizen. In de rit van twee uur door de hete Sinaï-woestijn dacht ik veel zand tegen te komen. Het bleek in dit gedeelte vooral om bergen te gaan.

We komen aan in Hotel Coralia Club. De blauwe lagune valt meteen op. Helaas kunnen wij niet direct kiteboarden, we moeten wachten op de rest van het team. Dan maar snorkelen. Voor een paar Egyptische ponden huren we een set flippers en een duikbril. Je kunt het je bijna niet voorstellen dat nog maar één meter het water in de omgeving verandert van heet zand naar kleurrijke vissen en koraal.

‘s Avonds laat komt de rest van het team. We zijn compleet. Met vijftien mensen gaat dit ongetwijfeld een leuke tiendaagse trip worden.

Dahab, de lagune
De spot is blijkbaar al ontdekt door windsurfers, we zien er meer dan vijftig varen in de baai. Gelukkig is er een afgezonderde lagune die groter wordt bij hoog water en waar alleen maar kiteboarders mogen komen. Het valt op dat deze lagune nog niet echt ontdekt is door kiteboarders, want er zijn er maar twee aanwezig.

De lagune bestaat uit een klein diep stuk dat altijd vol blijft en een kniediep gedeelte dat bij hoog water vijf uur lang vaarbaar is. De vele zee-egels die wij tijdens het snorkelen zagen houden gelukkig niet van deze lagune. Er kan dus flink gecrasht worden op de schone bodem. De wind is aflandig en gaat eerst over de stad Dahab heen. Dit maakt de wind vlagerig, maar zorgt wel voor spiegelglad water. Doordat je bijna overal kan staan is dit een goede plaats om het kiteboarden te leren. Er is een kiteboardschool waar je les kan krijgen en het is een locatie waar je goedkoop kan verblijven, dit in tegenstelling tot het geval is bij de luxere appartementen van de Coralia Club.

Ras Abu Galloum
Bij een woestijn denk je niet meteen aan kiteboarden, toch biedt de Sinaï-woestijn veel mogelijkheden tot kiteboarden. Tijd voor verkenning. Na een twee uur durende reis over een asfaltweg stappen wij over op een 4×4. Hier beginnen wij aan een ruige rit door de bergen. De rit van Dahab naar Ras Abu Galloum duurt in totaal drie uur. Het is al middag als wij bij een tiental hutjes aankomen. Hier worden wij verwelkomd door de eigenaar van de hutjes. Meteen wordt er een authentieke Egyptisch lunch klaargemaakt: tehina (erwtenpap), sahlab (mysterieuze, warme pap), geitenkaas en lafa (dun brood). Het heerlijke eten, de strakke wind en de blauwe vlakke lagune doen ons de ruige autorit meteen vergeten.

Na de lunch valt mysterieus de wind weg en dat terwijl er in deze rotsachtige omgeving moeilijk iets anders dan kiteboarden te doen valt. Gelukkig hebben wij de snorkels en flippers mee, zodat wij de ongerepte koraalriffen van deze spot kunnen verkennen. Door het blauwe water kijkend is duidelijk dat zee-egels hier graag verblijven. En dat betekent enigszins oppassen met het kiteboarden. Hoe dan ook, snorkelen is hier zeker een aanrader.

De eenvoud van deze locatie wordt meteen duidelijk als wij het zout willen afspoelen. De douche bestaat uit een jerrycan met water, maar voor ons geen probleem. Deze locatie is niet voor mensen die van luxe houden. Zo is de wc een gat in de grond, er is geen supermarkt en de stroom is maar één uur per dag te gebruiken.

Als de avond valt serveert onze gastheer ons een vis die wij tijdens het snorkelen zagen zwemmen. Na een paar flesjes Heineken vallen wij onder een heldere sterrenhemel buiten in slaap. Het voelt alsof je in de ‘middle of nowhere’ bent.

Ras Abu Galloum, de laguna
Na een nacht slapen op een dun matje op stenen en in een temperatuur van 37 graden Celsius, maakt het wakker worden op één meter van de lagune alles meteen goed. De wind is hard, zeven tot acht Beaufort en na het nemen van zoete Egyptische thee kan de dag niet beter beginnen. De wind is hier nog krachtiger en constanter dan in Dahab, aangezien deze van zee komt. In de zomer waait het hier gemiddeld elke dag rond de zes tot acht Beaufort en in de winter is de wind zachter, rond de drie tot vijf Beaufort. Merkwaardig is dat de wind dag en nacht uit dezelfde richting komt.

De stevige zeven à acht Beaufort zorgt voor een powersessie met de Blade Prime zeven vierkante meter (2011-model). Het is super om te zien hoe de teamrijders op elkaar reageren, de een wil nog hoger springen dan de ander. De 2011 Blade Prime is een open c-shape, dit zorgt voor een lekkere en stabiele pull tijdens de tricks.

Later op de dag, rond zes uur, neemt de wind af tot zes Beaufort. Erg goed voor een uurtje freestylen, het wordt inmiddels al donker en de wind neemt weer toe.

Kamelen
Gedurende de komende dagen blijft de wind dezelfde kracht houden en neemt hij rond zes uur een klein beetje af. Na vijf dagen hier te hebben gekiteboard vertrekken wij weer naar Dahab. De heenweg blijkt een enorme omweg te zijn geweest, ‘s nacht zie je Dahab op nog geen vijftien kilometer liggen. De enige manier om langs de smalle klifweg te gaan is met kamelen. Slimme beesten, je geeft ze een doos met schillen en ze beginnen eerst de doos op te eten. Toch blijken ze te werken, de kamelen kunnen met gemak al ons materiaal dragen en ze luisteren goed. Vlakbij Dahab kom je langs de Blue Hole, een bekende duikspot. Hier gaan wij de zee in om even af te koelen na een anderhalf uur durende tocht per kameel. Dit is zeker ook een aanrader, erg leuk om te doen en je bent ook nog sneller dan met de auto. Terug in Dahab in de Coralia Club is het dan ook al te fijn om weer een douche te nemen en het zachte matras te voelen.

Dahab-Centrum
Na het eten nemen wij de taxi en binnen tien minuten zijn we in het centrum van Dahab. Het centrum ligt direct aan het water. Er zijn een aantal restaurants, maar vooral veel kleine toeristische winkels. Vanwege het wk-voetbal gaan relatief weinig toeristen de straat op. De opdringerige verkopers moeten het nu met minder toeristen doen. Ben je van plan toch iets te kopen, bepaal dan zelf de prijs en kom vervolgens tot een overeenkomst. De wisselkoers is zeven Egyptische ponden voor één euro. De meeste producten kun je kopen voor de helft van de Nederlandse prijs. En let goed op dat twintig cent in Egypte een biljet is dat erg lijkt op dat van twintig Egyptische pond.

Sharm el-Sjeikh
Met een beetje tegenzin vertrekken wij uit Dahab en gaan we richting het toeristisch Sharm el-Sheikh. Na een lange dag zweten en snorkelen keren wij terug naar het vliegveld om richting Nederland te vliegen.