wedstrijdje met charlotte van gils

Charlotte van Gils draait – heel letterlijk – al een tijdje mee als pro van Nederlandse bodem. We waren benieuwd of ze er nog steeds plezier in heeft, wat er afgelopen seizoen allemaal gebeurd is en wat haar plannen zijn voor komende winter.

Tekst: Mirte van Dijk / Beeld: Ananda van Welij

Tientallen wedstrijden, honderden features en ontelbare trainingen maken deel uit van een seizoen als pro snowboarder. Charlotte van Gils heeft er al heel wat achter de rug en nu de hectiek omtrent de Winterspelen achter de rug is en haar enkel na een ellendige blessure weer het label ‘ok’ heeft gekregen, is het tijd voor een update.

Hoe gaat het met je? We zagen dat je punten hebt gescoord in Australië!
Dat is een mooi begin van je seizoen!
‘Het gaat goed! En het snowboarden gaat super goed, ik vind het leuker dan ooit. Ik heb meegedaan aan de Mile High en 28 Stairs Rail Jam tijdens de Stylewars, beide wedstrijden van de Australian Slopestyle Tour. Het was de eerste keer dat er vrouwen meededen aan de 28 Stairs. Het seizoen is goed begonnen! M’n enkel voelde ok en het snowboarden ging lekker. Het was daarom echt leuk, een van de leukste, beste trips van mijn leven. En dat vertaalde zich in resultaten: vierde bij de Milehigh en eerste bij 28 Stairs Rail Jam.’

Hoe is het nu eigenlijk met je enkelblessure? Dat was wel even heftig.
‘Ik ben niet 100% procent aangesterkt en het zal helaas nog vaker een issue zijn. Er zullen momenten komen waarop ik niet kan rijden door die enkel. Dit klinkt misschien gek, maar doordat ik lang geblesseerd ben geweest heb ik een andere kijk gekregen op het snowboarden. Ik heb veel geleerd van die enkelblessure en van het missen van de Olympische Spelen. Ik was voor die blessure ontzettend gefocust op resultaten, op prestaties en ik had een duidelijk doel voor ogen: de Olympische Spelen, een podium op de X-Games, de beste ter wereld zijn. En toen brak ik mijn enkel. Niet een, maar twee keer. Maar ik had helemaal geen tijd voor herstel, want ik moest me in dezelfde periode kwalificeren voor de Winterspelen. En dus kwam ik in tijdsnood.

Mijn enkel werkte niet echt mee, maar ik móest en zóu snowboarden want ik móest me kwalificeren. Ik reed door met pijn, er stond redelijk wat druk op me. Snowboarden was echt niet zo leuk op dat moment. Toen ik eenmaal wist dat ik me niet had gekwalificeerd voor Sochi en toen ik later de Olympische slopestyle finale om twee uur ‘s nachts thuis op de bank zat te kijken, kwam ik er achter dat het eigenlijk niemand echt uitmaakte dat ik niet aan de start verscheen. De enige die er echt mee zat, was ik zelf.’

Wat veranderde dat inzicht voor je?
‘De dagen nadat ik de finale van de slopestyle tijdens de Winterspelen had gezien, ging ik de berg op om te snowboarden voor mezelf. Het werd zoveel leuker! En daardoor ging het ook beter. Ik realiseerde me dat ik al langere tijd algemene snowboardruns aan het leren was om resultaten te halen in plaats van tricks te leren die ik zelf wilde kunnen. Toen de Olympische Spelen voorbij waren mocht ik van mezelf weer luisteren naar mijn lijf. Ik kon stoppen als ik pijn had. Daardoor ging het ook steeds beter met mijn enkel en had ik de tijd om aan te sterken. Ik probeer nu mijn eigen tricks te leren, zonder die van iemand ander te willen kopiëren. En in Australië heb ik weer gemerkt dat me dat het meeste plezier oplevert.’

Benieuwd naar wat Charlotte verder te vertellen heeft? Dit artikel is afkomstig uit Taste snowboard magazine 2014 # 1. Mocht je dit magazine gemist hebben dan kun je deze bestellen in onze webshop. Voor het gemak kun je ook abonnee worden zodat je geen nummer meer hoeft te missen!