23-05-2023 - Mountainbiken, Leesvoer

Weissensee – Tropisch water op hoogte

Het is bijna twaalf uur tuffen naar het Zuid-Oostenrijkse Karinthië, onze bestemming is Techendorf, nabij de Italiaanse en Sloveense grens. Deze naam zal maar bij weinig mensen een belletje doen rinkelen, het meer waaraan het dorp is gelegen doet dat waarschijnlijk wel: de Weissensee. Dit flinke bergmeer is met zijn twaalf kilometer lengte – gelegen op een hoogte van 930 meter – een van de grootste natuurlijke bergmeren van Oostenrijk en dient al jaren als locatie van de alternatieve Elfstedentocht. Wij zijn hier echter in oktober en terwijl de bossen vuurrood kleuren is van ijs nog geen sprake. Dat worden geen schaatsrondjes. Er zit niets anders op, we moeten maar eens proberen een rondje te gaan mountainbiken.

Techendorf ligt aan de noordzijde van het meer en middels een brug bereik je het dorpje Weissensee aan de overzijde. Het ontbreken van hoogbouw valt direct op, je kijkt over het meer met een vrij uitzicht op de omringende bergen. Nog sterker, de bestaande gebouwen zijn subtiel opgezet met flinke ruimtes ertussen. Een projectontwikkelaar zou eurotekens in de ogen krijgen van de potentiële vrije bouwruimte, echter komt hij of zij bedrogen uit: de bewoners gaan prat op hun natuur en willen dit zo veel mogelijk behouden. Zo is hoogbouw verboden en wordt er amper nog bijgebouwd, zodat de dorpjes hun authentieke karakter behouden. Daarnaast is varen op het meer enkel toegestaan met fluisterstille elektromotoren; men doet er alles aan om op alle vlakken zo min mogelijk impact op de natuur te maken. Dit uit zich in groene almen, bebouwing met natuurlijke materialen en een knalblauw meer dat lokaal ook wel de naam de Cariben van Oostenrijk draagt. Maar dan zonder palmbomen.

Wij verblijven in Hotel Regitnigin Techendorf, een prachtig verblijf nabij de Weissensee. Hoewel wij in het hotel zelf overnachten is het ook mogelijk in een van de chalets direct aan het meer te verblijven. Met verbluffend uitzicht. De fietsen krijgen een mooie plek in een speciaal daarvoor bedoelde garage en ook in de lobby laten de MTB-magazines en routekaarten zien dat ze hier mountainbikers graag verwelkomen.

Na een goede nachtrust staat de volgende ochtend gids Oswald bij de receptie om een korte impressie van de regio te geven. De route volgt het meer waarbij stukken trail en weg elkaar afwisselen met continu uitzicht op het heldere water bij de Weissensee. De stukken trail zijn flowy en ook voor minder ervaren mountainbikers blijken ze leuk. Tussendoor vertelt Ozzie, zoals hij wordt genoemd, trots over zijn regio. Het kleinschalige karakter en het behoud van natuur gaat hem duidelijk aan het hart en blijkt ook geen fabeltje of marketing te zijn wanneer we zien dat hij zijn bidon direct in het meer vult. In de winter ligt hier een ijslaag van dertig tot wel zestig centimeter dik, wat samen met de oppervlakte van het meer de reden is dat hier zo veel schaatsers komen.

De MTB-route voert rondom het meer voornamelijk over gravelwegen welke hier en daar worden afgewisseld met stukjes trail die goed zijn te doen voor families of beginners. Maar ook voor de betere bikers is het simpelweg een zeer mooi rondje. Inclusief een fraai uitzicht op de omringende bergen en de Weissensee. De volgende bestemming is Alm Hinterm Brunn welke we vanaf de westelijke zijde van het meer aan fietsen. Vanaf de alm duiken we het bos in, waar diverse toffe trails liggen die open neer gaan. Officieel mag je hier niet fietsen, maar Ozzie vertelt dat wanneer we rekening houden met de wandelaars, stoppen en gedag zeggen, dit prima is. Na een uurtje spelen gaat de route omhoog en klimmen we over een breed grindpad naar boven, waarbij we continu uitzicht hebben op het steeds kleiner worden de Weissensee.

Eenmaal boven bij de Weissensee ontmoeten we diverse wandelaars bij het restaurant en smullen we van lokale gerechten. Met een volle maag heerst er wel enige teleurstelling, het blijkt dat vanaf dit punt geen officiële trails omlaag lopen en met pijn in het hart zien we het gravelpad onder de wielen omhoog gaan. Eenmaal terug in het hotel blijkt er echter nog tijd voor een rit in de namiddag. Komoot opent zich op de computer in de lobby en samen met de kaarten gaan we op zoek. Hoewel de meeste trails niet specifiek als mountainbikeroute staan aangeduid, nemen we de raad van onze gids ter harte en stappen we bij elke wandelaar die we tegenkomen af en groeten we deze hartelijk. Dit blijkt niet veel moeite, aangezien we er slechts eentje treffen.

De klim bij de Weissensee blijkt een smal pad dat zich omhoog slingert en uiteindelijk wordt het zodanig steil dat we met de bikes in de hand omhoog moeten klauteren. Uiteindelijk leidt dit naar een top dat blijkt te zijn omringd door weilanden. Het eerste deel van de afdaling gaat over een alm met allerlei vreemdsoortige kuilen die we met een beetje vaart springen, net als een gazelle. De lol is echter van korte duur, want we komen direct uit op de gravelweg omhoog, echter nu weten we dat er een bijna rechte lijn terug naar Techendorf loopt. Dit is ook het punt waar we die genoemde wandelaar tegenkomen, die aangeeft dat we hier prima omlaag kunnen rijden, echter wel met de waarschuwing dat het nog wel eens pittig kan zijn.

Een blik over de rand bij de Weissensee laat inderdaad een technisch uitdagend pad zien. Steil, maar niet onmogelijk. Onze minder ervaren fotograaf ziet dit met 10K aan materiaal op zijn rug niet zitten, dus twee van ons wagen het erop. Via losse keien, een uitgesleten en bochtige trail, een zeer technische uitdaging – met uitingen als ‘Pfieuw’ en ‘Dat ging maar net goed’ – werken we ons een weg omlaag. Voor wie van steil en technisch houdt een fantastische trail, maar zorg dat je over voldoende skills beschikt. De fotograaf kruist ons continu via de gravelweg en terwijl de ondergaande zon het meer roze doet kleuren rollen we zo de achtertuin van het hotel in, net op tijd voor een uitgebreid diner. Zij begrijpen waar wij behoefte aan hebben en schuiven gang na gang op onze fraai gedekte tafel.

Na een goede nachtrust en het ontbijt meldt Ozzie zich de volgende ochtend om ons het nabijgelegen bikepark te laten zien. Wanneer je in het hotel verblijft krijg je een gratis liftpas waarmee je omhoog kan. Het is buiten het seizoen allesbehalve druk, we komen slechts drie andere bikers tegen. Tien minuten in de stoeltjeslift over de gemaaide grashellingen brengt ons en onze bikes naar boven, waar we keus hebben uit drie verschillende trails bij de Weissensee. Twee hiervan hebben een gemixt karakter en een heeft overduidelijk een flow-karakter, zeer geschikt voor elk niveau. Allemaal voeren ze nagenoeg continu door het bos, dat tijdens ons bezoek in het najaar knalrood kleurt. Alle tracks zijn keurig onderhouden en zijn zeer natuurlijk aangelegd, wat Ozzie ook beaamt. Veel handwerk en gebruikmaken van de natuurlijke vormen van de berg. ‘Kein Autobahn’, aldus Ozzie.

De trails kronkelen alle kanten op bij de Weissensee, dit maakt het lastig om de eerste keer voluit te gaan, maar nieuwepogingen gaan vloeiender. Er is opvallend slim gebruikgemaakt van het natuurlijke terrein en hoewel de trails op langzaam tempo goed zijn te rijden, worden ze op hogere snelheid steeds uitdagender. Er blijkt daarnaast flink wat lijnkeuze te zijn. Het maakt de ritten enkel maar leuker.

Het bewuste, natuurlijke karakter van de regio zie je terugkomen in het bikepark. De biketrails zijn compleet gescheiden van de wandelpaden bij de Weissensee, de kans dat je een wandelaar treft op de trails is zodoende bijzonder klein. Zelfs de bredere 4×4-paden door het bos blijken niet voor ongeautoriseerd motorverkeer toegankelijk, dus op het geluid van rollende banden na is het fluisterstil.

Gevorderde rijders houden het hier makkelijk een volle dag uit, de wat minder goden of families met beginnende kids kunnen zich hier prima meerdere dagen vermaken. Onderaan bevinden zich nog een restaurant en een pumptrack met MTB-oefenparcours met obstakels.

Terwijl de avond langzaam invalt verruilen wij onze stoffige MTB-kit voor een badjas waarmee we ons begeven naar de sauna direct aan het meer. Eigenaar Michael blijkt van alle markten thuis en demonstreert hoe je moet opgieten, waarna het afkoelen is in het helderblauwe meer, dat trouwens niet Caribisch warm is. In dit geval wel zo lekker.

Wij verbleven in Hotel Regitnig, waar je naast een hotelkamer ook een chalet aan het meer kunt huren bij de Weissensee. Het hotel is prima voor bikers, met sleutelruimte en opslag. De nabijgelegen plaatsen Nassfelden Lesachtal bieden eveneens diverse trails en vormen gezamenlijk een mooie bestemming om aan te doen.

In Oostenrijk is het niet toegestaan buiten de officieel aangegeven MTB-trails te mountainbiken. Hieronder valt ook de route die wij op de eerste dag hebben gereden, zelfs met gids. Raadpleeg altijd de lokale VVV of informeer bij een bikeshop hoe het in de regio die je bezoekt geregeld is, zodat je niet voor verrassingen komt te staan.

Meer informatie vind je op:
Info & Servicecenter Nassfeld – Pressegger See
Association Tourism Lesachtal
Weissensee Information
See-Aktivhotel Regitnig – Hotel & Chalets
Mountainbike Holidays


Voor meer Mountainbike nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk op Ridersguide.nl.  Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Up/Down en volg ons op Facebook en Instagram

 van