A whisky tale: Roadtrippen op de Schotse manier

Wie aan een actieve vakantie in Schotland denkt, denkt er misschien niet direct aan om zijn fiets mee te nemen. Wandelen ligt dan meer voor de hand. Het diverse landschap van Schotland biedt echter verrassend veel mogelijkheden om eens flink op de fiets los te gaan.

Tekst en foto’s: George Deswijzen

Onze roadtrip begint in de haven van IJmuiden. Voor ons ligt de Princess Seaways. Een van de twee schepen die DFDS Seaways inzet tussen IJmuiden-Newcastle. Het inschepen verloopt voorspoedig. We schrikken even van de scheepshoorn en al snel klinkt het Anchors Aweigh uit de speakers. De Princess komt in beweging. Tijdens de overtocht worden we heerlijk in de watten gelegd. Het dinerbuffet is meer dan de moeite waard en de Newcastle Browne Ale smaakt snel naar meer. Het is een goed begin van onze heenreis. En die is nog niet afgelopen, want vanaf Newcastle wacht ons nog een verplaatsing van 200 kilometer naar Edinburgh.

Om onze road trip zo aangenaam mogelijk te maken krijgen we van de Jaguar dealer de beschikking over some serious fast wheels. Onze Jaguar XF Sportbreak lijkt gemaakt om over de Schotse wegen te cruisen. Aan luxe en rijplezier geen gebrek. De eerste zin van ACDC’s You shook me all night long schalt uit de speakers: ‘She was a fast machine’. Toepasselijk.

In minder twee uurtjes arriveren we in Edinburgh. De navigatie van de Jaguar vindt een parkeerplek aan de voet van Edinburgh Castle. Onze eerste stop is de Scotch Whisky Experience. Als liefhebbers van Schotse delicatessen kunnen we deze plek natuurlijk niet overslaan. In Edinburgh kun je dagen vertoeven zonder je te hoeven vervelen. Het is een bruisende stad met veel bezienswaardigheden en uitgaansgelegenheden. Helaas hebben wij daar deze keer de tijd niet voor, want morgen staat een flinke rit voor de boeg. We kunnen even bijkomen in het Holiday Inn.

Berwick-upon-Tweed
De route die we de eerste dag rijden is meteen een flinke lus. Het betreft een ronde die net buiten Edinburgh start. Het dorpje Gifford is ons startpunt. De fietsen worden geprepareerd tegenover het dorpshuis terwijl inwoners naar ons staren als ze op zaterdagmorgen de Daily Telegraph ophalen. We negeren het gestaar, vullen de bidons en hoppen op de fiets richting Berwick-upon-Tweed.

De wegen in Schotland zijn over het algemeen van goede kwaliteit. Wij kiezen deze dag met name voor B-wegen of voor wegen die helemaal geen letter hebben. Het landelijke karakter van dit deel van Schotland is prachtig. We rijden de eerste 20 kilometers over glooiend terrein. Vergelijkbaar met Zuid-Limburg, maar dan alleen met veel minder verkeer. Hier en daar passeert een Landrover ons. Je kent ze wel, die oude modellen, die haast helemaal opgaan in het landschap.

Tot aan Preston volgen we de B6355 een zogenaamde scenic route. En dat laatste is een understatement. Het landschap is prachtig en weids. We kunnen kilometers ver kijken over de heide en moerassen die de Lammermuir Hills zo kenmerken. Het hoogste punt is 525 meter. Niet heel hoog, maar het uitzicht is er niet minder om. De Scottish border region laat zich hier van zijn beste kant zien. Wij rijden met wijdopen ogen door het landschap. De grootste obstakels op de weg zijn toch echt wel de schapen. In een afdaling kunnen we een paar zwarte exemplaren, maar net ontwijken.

Eerder dan verwacht bereiken we Berwick-upon-Tweed. Zonder dat we het echt in de gaten hebben zijn we de grens met Engeland overgestoken.

Berwick-upon-Tweed
Berwick is een eeuwenoud Engels kustplaatsje met een rijke geschiedenis. De imposant ogende stadsmuur die het hele stadje omringt, maakt grote indruk. In deze contreien is het door de eeuwen lang politiek onrustig geweest. Gelukkig is het er nu ontspannen, alhoewel er een risico bestaat dat de Russen kunnen binnenvallen. Berwick is officieel nog steeds in oorlog met Rusland. Blijkbaar is iemand in de 19^e eeuw vergeten de handtekening onder een vredesverdrag te zetten. Als we richting Noordzee kijken, kunnen we de Russische invasievloot niet spotten. Alles is kalm op zee.

Het wordt langzaam tijd voor een lunch met uitzicht op zee. Het blijkt een perfect dagje om een lange rit te maken. Weinig wind, een aangename temperatuur en goed zicht hebben ons een fantastische eerste indruk gegeven. Na de lunch rijden we richting de eindbestemming van de dag, Peebles. De route om uit de stad te komen is qua verkeer iets drukker. Dat verandert gelukkig al snel als we de A698 verlaten en we onze metgezel voor de rest van de rit ontmoeten. De rivier Tweed.

De Tweed laat ons de komende uren niet meer los. De weg kronkelt net zo veel als de rivier. De Tweed valley cycle route die langs de rivier loopt blijkt heel populair. Dat is verklaarbaar omdat de route vriendelijk en vergevingsgezind is. Er zijn geen noemenswaardige hoogteverschillen en je kunt er een mooi en constant tempo onderhouden.

Na een lekkere glooiende passage worden we opeens tegengehouden door iemand in een reflecterend hesje met de tekst Jim Clark Rally. Klaarblijkelijk kruist onze route zich met een rally. We besluiten te wachten op de passage van de laatste wagens. Even wordt het idee geopperd om met de fietsen in de hand langs de weg te lopen. Maar goed dat de steward ons dat ten stelligst ontraadt. De volgende dag blijkt namelijk dat een coureur de macht over het stuur is kwijtgeraakt en drie mensen heeft doodgereden.

Fietsen door de kasteeltuin
Na een tijdje wachten duurt het heel erg lang voor de volgende wagen passeert. We koelen te snel af en besluiten alsnog met behulp van de steward een alternatieve route te zoeken. Omdat er zo weinig wegen in Schotland zijn is dat bepaald geen sinecure. Na een tijdje zoeken, vinden we een alternatief.

Rond drie uur in de middag vliegen we door Kelso. Zonde. We hadden in dit fraaie plaatsje eigenlijk even willen stoppen. Het prachtige Floors kasteel is het hoogtepunt van de streek. Nu rest ons alleen nog de passage door de tuinen van dit kasteel. Bijzonder gaaf om in de kasteeltuin een fietspad aan te leggen. Hulde aan de lokale VVV om dit te bedenken en mogelijk te maken. In no time zijn we goed op weg richting St. Boswells en Selkirk.

Het landschap wordt met de minuut mooier. De vergezichten zijn indrukwekkend. We moeten wel blijven drinken en eten. Het is en blijft een stevige rit die in alle opzichten energie van ons vraagt. We zitten al op drie bidons. Tussen St. Boswells en Selkirk loopt de weg langzaam omhoog. Het is er stil, we horen zelfs onze kettingen haast niet. Vlak voor Selkirk zien we een schitterend panorama voor ons opdoemen. De flora en fauna van de border region in volle pracht. De inspanning die we hebben geleverd wordt beloond met een straffe afdaling tot in Selkirk. Het zijn mooie lange bochten over heerlijk asfalt. We genieten ten volle.

Niet vee later ligt het dorpje Selkirk alweer achter ons. Onze zinnen zijn nu gezet op de finale van deze route. De passage door de Tweed Valley. De weg slingert en gaat op en neer. Het valt ons lastig om in dit laatste stuk het ritme te houden en moeten veel schakelen. De vallei tussen Selkirk en onze eindbestemming Peebles blijkt het meest bezochte bosgebied van Schotland te zijn. Wij begrijpen waarom. Het is er wonderschoon. Dit is een stuk Schotland waar je je als actieve toerist helemaal te buiten kunt gaan. Ook mountainbiken is er zeer populair. Single tracks tot in de oneindigheid. Het berggebied is verder haast uitgestorven, en het is geen wonder dat de Tweed Valley Mountain-rescue – die vriendelijk vanuit hun 4×4 naar ons zwaaien – hier actief patrouilleert.

‘They ride a bike before they can walk’
Op een recht stuk weg worden we ingehaald door iemand op een zwarte Specialized Roubaix pro disc. Wat een geweld. Rick, onze beste renner probeert aan te haken, met succes. De wielrenner kletst wat met Rick. De biker, Alistair genaamd, is op weg naar zijn werk. Hij is kok in een restaurant. Elke dag rijdt hij 40 kilometer van en naar zijn werk. Net voor Peebles moet hij rechtsaf. Op de valreep nodigt hij ons uit om wat bij hem te komen eten. Komt dat even goed uit. Het enige wat we nog hebben gehoord van de wegsnellende Alistair is de naam van zijn werkplek, the Horseshoe, of iets in die trant.

Het artikel is afkomstig uit Wielrenblad #4 2014. Wil je het gehele magazine op je gemak kunnen doorlezen, dan kun je deze bestellen via onze webshop. Of download het magazine online via onze Soul Kiosk App. Daarnaast kun je natuurlijk altijd voor het gemak abonnee worden, klik dan op de onderstaande banner en ontvang voortaan elk magazine thuis op je deurmat.