Wielerbaan Assen

Naast Amsterdam, Alkmaar en Apeldoorn heeft ook Assen een wielerdrome met vlakke asfaltbaan, BMX-parcours, veldrijterrein en een heuse houten wielerkombaan. In die laatste werken wegrenners aan hun souplesse en conditie, maar ook de minder snelle toerrijders kunnen de piste nu aan den lijve ondervinden.  Onder begeleiding van een gediplomeerde trainer op wielerbaan en tegen een prijs waar je nog geen kop koffie met appelgebak voor koopt.

Tekst en foto’s: Harry Linker

Met vijftig kilometer per uur hoog door de bocht achter de derny aan, jezelf naar beneden stortend om snelheid voor de eindsprint te maken. Dit alles op een doortrapper zonder remmen met een vast verzet. Dat is wat je in een wielerbaan kunt verwachten. Veel baanwielrenners koesteren de unieke ambiance van de houten piste. Wegrenners gebruiken de wielerbaan om te overwinteren en aan hun souplesse en snelheid te werken.

Zoals Tijmen Eissing (26) uit het Drentse Grolloo die door zijn training op de wielerbaan in de koers ook makkelijker op hoge snelheid meekan. Tijmen hoeft niet meer een uur in de auto naar Apeldoorn, maar kan nu in het nabij gelegen Wielerdrome van Assen terecht. Zoals op deze dinsdagavond wanneer Chris van der Vegt (47) trainingen geeft. De Elite-wedstrijdrijder die op zijn twintigste bij de Noordwesthoek fietste, ontdekte in zijn woonplaats de baansport. Tijmen: ‘Ik heb naast het wielrennen ook een trainersachtergrond. Ik zie dat veel trainingsvormen zoals interval, tempo- en snelheidstrainingen hetzelfde zijn als op de ijsbaan. We trainen hier van alles: kort en lange blokken, tempotraining, sprintjes, achter de derny. Maar ook spelvormen zoals de afvalrace, puntenkoers en wedstrijdjes over een bepaald aantal ronden.’ Zijn zoon Thijs-Willem is er nu voor de derde keer bij en ook al in de ban van de baan. ‘De techniek met de doortrapper moet je even leren. Belangrijk in de bochten is dat je druk houdt op je pedalen. Anders zak je naar beneden.’

Hetgeen beslist niet wil zeggen dat baanwielrennen alleen is weggelegd voor wedstrijdrijders. Er is in het Wielerdrome begeleiding voor wielrenners die nog niet eerder in een kombaan reden. Je begint dan eerst heel rustig onder in de baan. Jonge gastjes hebben het vaak al in een half uur onder de knie. Maar onbekend maakt ook in het noorden onbemind. Vooralsnog ontbreekt daar de baansportcultuur. Chris: ‘Logisch ook, want de jeugd gaat niet naar Apeldoorn om eens te kijken hoe het fietsen op een wielerbaan is. Het moet in de buurt zijn. Nu komt de interesse wel. Kijk maar naar de hoeveelheid jeugdrenners van wielervereniging De Meteoor die nu hiernaast op de asfaltbaan aan het trainen is.’

Op speciaal hout

Om een grote groep wielrenners in contact te laten komen met de baansport heeft Stichting Wielerdrome alle noordelijke toerclubs en wielrenclubs aangeschreven. Tegen een zeer gering bedrag kunnen die een splinternieuwe Ridley-baanfiets huren. De Wielerbond betaalt dan de baanhuur. Voor kinderen zijn er baanfietsen inclusief handschoenen en helm te huur. Het enige dat je dan nog moet doen is je pedalen meenemen. Je fietst dan op een baan conform de eisen van de ICU, ontworpen door Sander Douwma.

Douwma is een van de drie baanbouwers in de wereld met een twintigtal pistes op zijn naam waaronder die van Alkmaar en Apeldoorn. Bijzonderheid in Assen is wel dat het wegens beperkte financiële middelen zonder overkapping moet. De gemeenteraad schroefde het oorspronkelijke budget van 4.8 miljoen terug naar 2,8 miljoen euro. Dat het regionale trainingscentrum er überhaupt staat is al een wonder. Een dikke twintig jaar terug begon Max Bruins als voorzitter JeugdTour Assen en raadslid al met het project. Hij kocht de houten wielerbaan van Ahoy en liet dat met trailers naar Assen vervoeren. In plaats van het houtwerk te verleggen bleef het in de opslagloods liggen. Om tenslotte in de kachel haar eindbestemming te vinden. Des te groter is nu de trots van de commissie dat de wielerbaan met de gemeente alsnog is gerealiseerd. De bouw zonder dak vroeg wel om veertig kilometer speciaal hout. Akoya-hout dat ook in banen in Rusland en Mallorca is gebruikt. Onder de kap gestoomd, onder hoge druk gedroogd en vervolgens met azijn geïnjecteerd. Nadat het azijn er weer is uitgezogen, is dit hout beter bestand tegen vocht en temperatuurschommelingen.

Het dak eraf

De wielerbaan voldoet qua afmetingen aan de eisen van de internationale wielerbond ICU. Zo is er een vaste maat voor de afstand van de bochten. Voor langere banen bedraagt de hellingshoek van de bochten 44 graden. Voor de Assense baanlengte van tweehonderd meter is gekozen voor een hellingshoek van 46 graden. De baanbreedte van iets meer dan zes meter valt binnen de gestelde spanne van zes tot acht meter. Dit maakt het mogelijk om in de toekomst wedstrijden voor het Nederlands kampioenschap te organiseren. Het ontbreken van een overkapping heeft, naast het unieke vrije gevoel dat je in de buitenlucht rijdt, ook beperkingen.

Chris: ‘Het probleem is dat je in de winter, wanneer wegrenners de baan juist willen gebruiken om te overwinteren, de baan ook zonder regen vaak te vochtig zal zijn en je door gladheid niet kunt rijden. Dat betekent dat de baan van november tot maart niet of minder gebruikt zal worden. In september kan de afkoeling na 20.00 uur zelfs al dauwvorming geven. De blauwe rand onderaan de baan is dan glad. Als de baan overkapt zou zijn, dan zou het aantal leden veel sneller stijgen.’

En ook de wind kan irriteren. Je moet toch snelheid houden om bovenin te zitten. Chris: ‘Met wind rijdt het minder lekker. Je bent op een rondje steeds aan het aanzetten om voldoende snelheid te houden en op de andere kant heb je juist weer rust.’ Allemaal redenen om met de gemeente alsnog eens naar een dak te kijken. Al lijkt dat op deze zonnige trainingsavond in juni voor een wielrenner als Erwin Paping (44) ver weg.

Erwin: ‘In mijn grijze verleden heb ik een keer op de wielerbaan in Alkmaar gereden. Sinds Assen open is ben ik er echt bij. Vorig jaar reed ik voor het eerst over de blauwe lijn bovenin. Kijk je dan naar beneden, dan lijkt het best heel steil. Als ze hier een baan hadden gehad toen ik nog een jochie was, dan was ik waarschijnlijk baanrenner geworden. Het is echt te gek.’

Wie weet wat er in de toekomst nog voor talent uit de baan van Assen komt. Renners die zeer explosief zijn en een goede sprint hebben. Of iemand die vijf kilometer heel hard kan fietsen en dus goed achter de derny past. Maar net zo aantrekkelijk als voor serieuze renners is het complex voor bedrijvensportdagen, vrijgezellenfeesten en schooluitjes, en voor de toerrijder die op een heel andere manier aan zijn conditie wil werken of de sensatie van het rijden op de piste wil voelen. De baan is in meerdere opzichten een grote aanwinst voor de regio.

Dit artikel is afkomstig uit het Wielrenblad nummer 3 van 2017, Deze kun je nabestellen in de webshop. Maar natuurlijk kun je het best abonnee worden, zodat je geen fietsverhalen meer hoeft te missen. Digitale uitgaven zijn ook altijd verkrijgbaar in onze Soul Kiosk App.