WIND EN DE ALBLASSERWAARD

In den beginne was de aarde woest en ledig en over hoe het daarna verder ging, zijn de meningen verdeeld. In de Alblasserwaard schrijven veel mensen het bestaan van de aarde toe aan de hand van God. Maar los van die discussie staat het buiten kijf dat er ook voldoende mensenhanden aan te pas gekomen zijn om dit gebied bewoonbaar te maken. Het begon echter met de wind die in de periode na de laatste ijstijd het gebied met zand bedekte en een fundament legde voor wat uiteindelijk de Alblasserwaard zou vormen. Een ontwikkeling van duizenden jaren met een laaggelegen veenweidegebied vol koeien, weilanden, molens, boerderijen en dorpen als resultaat. Eén element is in die duizenden jaren echter altijd gebleven: de wind.

Tekst: Joost-Jan Kool / Beeld: Wouter Roosenboom

Mijn ouders hebben me altijd geleerd dat je niet alles voor jezelf moet houden, maar een ander ook wat moet gunnen. Een mooi gebied om te fietsen bijvoorbeeld. Want dat is wat ik met dit stuk ga doen; u deelgenoot maken van de streek waar ik al zo vaak heb gefietst, maar waar ik telkens weer word verrast. Gewoon omdat het hier zo vreselijk mooi is en het gebied zoveel verschillende gezichten kent. Tuurlijk, u kent de Alblasserwaard vast van de Molentocht en anders wel als vast onderdeel van de zogenaamde Bible belt. Maar alleen daarmee wordt de Alblasserwaard tekort gedaan. Het is namelijk een heerlijk gebied om te fietsen. En ook nog eens 100% stoplichtvrij. Een laag gemiddelde is hier alleen te wijten aan de vorm van de dag. Of aan de wind die de benen verzuurt en het lichaam sloopt.

Samen met een collega-wielrenner vertrek ik vanuit Lexmond, een dorp helemaal in het oosten van de Alblasserwaard. En terwijl we weg fietsen en naar de hemel staren, weten we dat het zo’n dag gaat worden waarop de jongens van de mannen gescheiden gaan worden. Een straffe wind uit het westen, flarden regen en af en toe een zonnestraal die door het loodgrijze wolkendek heen weet te prikken. Een decor als van een voorjaarskoers in Vlaanderen. Dokkeren, stoempen en vechten tegen de elementen. Alleen staan we niet op de Grote Markt in Brugge, maar bij het toeristisch overstappunt (TOP) op een verlaten parkeerplaats in Lexmond. Om onszelf nog enigszins te sparen, besluiten we het eerste deel van de route, waar we wind tegen zullen hebben, niet langs rivier De Lek af te leggen, maar door de iets meer beschutte zuidkant van de streek. Zelfkastijding heeft tenslotte zijn grenzen.

Weg
Napoleon deed meer dan oorlog voeren alleen. Een wegennetwerk aanleggen bijvoorbeeld waarmee de grote plaatsen uit die periode met elkaar werden verbonden. Ze vormden de snelwegen van de 19e eeuw. Over zo’n weg, Lakerveld, gaat het eerste deel van onze route. Ooit was ze onderdeel van de oude verbindingsweg Parijs-Amsterdam. Nu verbindt ze Lexmond en Meerkerk, het dorp waar de eerder genoemde Napoleon volgens de overlevering een nacht doorgebracht zou hebben. We zijn duidelijk nog aan de rand van de Alblasserwaard. Het landschap is hier nog niet zo weids, de A27 snijdt als een lelijke streep door het land en grotere plaatsen als Gorinchem en Vianen liggen binnen handbereik. Pas als we net buiten Meerkerk de A27 oversteken, strekken de polders zich groen en weids voor ons uit.

We fietsen richting het dorpje Noordeloos. Een streep is een streep zou je zeggen. Dat is slechts ten dele waar. Neem bijvoorbeeld de streep die midden in Noordeloos recht voor café ‘t Zwarte Paard over de weg is getrokken. Het is een streep met een diepere lading, omdat ze symbool staat voor de liefde van de Alblasserwaard voor de wielersport. Een keer per jaar denderen hier de renners door de straten, strijdend voor de winst, de bloemen en een ereronde in een cabrio. En dan is er ook nog eens de Arno Wallaard Memorial, een klassieker vernoemt naar de veel te jong overleden Noordelose profwielrenner Arno Wallaard. Bijna 200 kilometer polderkoers. Waaiers, stoempen, afzien en een klein peloton dat afgedraaid de finish bereikt. Geïnspireerd door deze liefde, uitgedrukt in een eenvoudige witte streep voor het café, fietsen we verder.

Benieuwd wat deze route nog meer te bieden heeft? Dit artikel is afkomstig uit Wielrenblad Magazine 2014 #1. Mocht je dit magazine gemist hebben dan kun je deze bestellen in onze webshop. Voor het gemak kun je ook abonnee worden zodat je geen nummer meer hoeft te missen! Wil je de route zelf fietsen? Je kunt het GPX-bestand van deze route op onze website vinden!