Zillertal Oostenrijk: Met de e-mtb naar de Wanglspitze

Of mountainbiken alleen is weggelegd voor afgetrainde atleten? Zeker niet. Dankzij de elektrische trapondersteuning, de betrouwbare schijfremmen en de stabiele rijeigenschappen van de moderne e-mountainbike kan nu iedereen genieten van het fietsen in de bergen. Dan moeten er natuurlijk wel geschikte routes zijn. In het Tiroolse Zillertal hoef je je daar geen zorgen over te maken: er ligt daar meer dan 1.300 kilometer aan bikeroutes. Zoals die naar de Wanglspitze.

De klim van Finkenberg naar de Penken is best pittig. Dat wil zeggen, op een gewone mountainbike. Maar dankzij de krachtige trapondersteuning van onze e-mountainbikes kost het overbruggen van de 1.200 hoogtemeters tot aan de Penken relatief weinig moeite. Bovendien houdt Stefan na een kleine 900 hoogtemeters even een korte pauze bij het Gschösswandhaus, een gezellige berghut waar ze niet alleen heerlijke appeltaart serveren, maar ook een schitterend uitzicht in de aanbieding hebben. En als je e-bike eveneens extra energie nodig heeft: er zijn opladers voor Bosch-accu’s aanwezig.

Na de koffiepauze rijden we verder omhoog. Eerst nog door de halfopen zone net onder de boomgrens, waar de bomen steeds meer plaatsmaken voor taai struikgewas. Nadat we de op 2.095 meter hoogte gelegen platte top van de Penken gepasseerd zijn, is het ook met de struiken gedaan; dit zijn de almen, het gedeelte van de berg waar alleen maar gras groeit. Geen levenloze monocultuur van Engels raaigras zoals in de Nederlandse polders, maar een mix van grassen, bloemen en kruiden: gentiaan, arnica, ooievaarsbek, blaassilene, vergeet-mij-nietjes… Die variatie aan bodembedekkers is niet alleen goed voor de biodiversiteit, maar tevens voor de smaak van de melk van de koeien die op deze almen grazen. Kun je dat proeven? Als je dat wilt ervaren, moet je de kaasmakerij beneden in het dal even met een bezoekje vereren. Je kunt daar niet alleen zien hoe de beroemde Zillertaler Graukäse gemaakt wordt, maar je kunt ’m ook proberen. En ja, dan proef je de berg.

Vrijwel de gehele afstand voert over goed toegankelijke grindwegen. Pas bij de Wanglalm, zo’n 275 meter onder de top van de Wanglspitze, treffen we de eerste lastige sectie: niet alleen is het pad hier ineens een stuk smaller, ook moeten we twee op elkaar gestapelde haarspeldbochten overwinnen. Dankzij onze ervaring met mountainbikes vormen deze bochten voor ons geen probleem, maar twee andere e-mountainbikers die dezelfde route rijden als wij moeten afstappen en een stukje omhoog lopen. Nou ja, ook dat is natuurlijk niet erg.

Onze dag e-mountainbiken begint in Finkenberg, een plaatsje halverwege de weg van Mayrhofen naar Hintertux. Daar hebben we bij e-mountainbikeverhuurder Diffrent afgesproken met bikegids Stefan Kröll. Tijdens een kennismakingskoffie blijkt Diffrent Stefans eigen zaak te zijn. “Ik ben vroeger professioneel snowboarder geweest,” vertelt hij, “maar vanwege chronische blessures moest ik daar een punt achter zetten. Om te revalideren ben ik gaan mountainbiken, en dat beviel me zo goed dat ik wedstrijden ben gaan rijden. Ook dat ligt ondertussen achter me. Nu ben ik vader en moet ik de zaken wat serieuzer aanpakken. Daarom run ik nu Diffrent en ga ik ’s zomers als bikegids de bergen in.”

“Daar gaan we straks heen,” wijst Stefan omhoog naar de Penken, de huisberg van Finkenberg. Skiërs kennen de Penken wel, het is ook het skigebied van het nabijgelegen Mayrhofen. “Maar wij gaan straks verder dan de Penken,” legt hij uit. “We rijden nog een paar honderd meter extra omhoog, naar de Wanglspitze. Echt de moeite waard, want vanaf daar heb je een prachtig uitzicht op het Tuxertal en de gletsjers van de Zillertaler Alpen.”

“Schitterend, we rijden nu net onder de top de Wanglspitze langs.”

Na de haarspeldbochten belanden we op een lange traverse. Het pad blijft relatief smal, maar we komen – op een kudde schapen na – geen andere obstakels tegen. Sterker nog, na een kleine twee kilometer traverseren sluiten we weer aan op een grindweg en slingeren we verder omhoog. Schitterend, we rijden nu net onder de toppen van de bergen langs. Nog hoger en er is alleen maar lucht.

Tien minuten later hebben we de top van de Wanglspitze bereikt. Wat een uitzicht! In het zuiden zien we het Tuxertal, de Zillertaler Alpen, de eeuwige sneeuw van de Hintertuxer Gletsjer, en de drieduizenders van de Alpenhoofdkam. We zoeken een plekje in het gras, pakken een broodje en een appeltje, en nemen de tijd om dit majestueuze landschap in ons op te nemen. Haast? Nee hoor, want vanaf hier gaat de weg alleen maar naar beneden…

Benieuwd naar meer leuke routes? Bekijk dan onze blogberichten hier! Volg ons ook op Instagram en Facebook om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes en up-dates.