Column: Gay Wedding

Onlangs bezocht ik een trouwerij van een surfmaat van me. Niks bijzonders, zou je op het eerste gezicht zeggen, er zijn tenslotte wel meer surfers die er, naast een innige relatie met hun grote passie, een wettige partner op nahouden. Toch was deze trouwerij niet alleen heel speciaal voor de beide geliefden, ook voor de aanwezige (surf)vrienden was het een unieke aangelegenheid. Het was namelijk onze eerste ‘gay wedding’.

Tekst: Frank van de Ruit
Foto: Jan Bijl

De ceremonie begon met speeches van de geliefden, waarin ze vertelden hoe ze elkaar hadden leren kennen. Mijn surfmaat sprak over hoe moeilijk het voor hem was geweest om uit de kast te komen. Na meer dan de helft van zijn leven zijn ware geaardheid te hebben verzwegen, verdraaid en verborgen te hebben gehouden, kwam het uiteindelijk uit door een surfcheck. Onderweg met de trein naar huis vanaf zijn lief werd hij gebeld met de vraag of hij toevallig wist hoe de golven waren. Terwijl hij zei op zijn werk te zitten, en aangaf dus niet te weten hoe de golven waren, klonk op de achtergrond de machinist die station Schiphol aankondigde. Die kleine leugen had grote gevolgen. Toen hem op de man af gevraagd werd of hij stiekem een nieuwe vriendin had, of misschien wel een vriend, heeft hij nog twee weken moed lopen verzamelen om uiteindelijk uit de befaamde kast te komen.

Tijdens zijn toespraak moest ik gelijk terugdenken aan al die trips en reizen die we met onze vriendengroep gemaakt hadden. Van windsurftrips in de jaren tachtig en snowboardreizen in de jaren negentig tot aan de vele surftrips naar toplocaties overal in de wereld. Geëmotioneerd besefte ik me dat hij zich al die tijd anders heeft moeten voordoen dan dat hij was. Altijd was er de angst om ontdekt, of niet geaccepteerd te worden. Door ons, zijn vrienden notabene!

Door al die jaren nietsvermoedend grappen te maken over bruinwerkers, buttcowboys of bodyboarders en elkaar bij uitdagende situaties uit te maken voor mietje, nicht of homo hadden wij het hem ook niet bepaald makkelijk gemaakt.

Om me heen kijkend naar mijn andere vrienden zag ik dat sommigen van hen zich hier ook terdege bewust van werden en des te blijer waren dat hij nu eindelijk wel gewoon zichzelf kon zijn. En hoe trotser ik op mijn maat werd dat hij uiteindelijk dan toch volledig gelukkig daar naast zijn geliefde stond, des te kritischer was ik op mijn eigen gedrag en op de macho surfcultuur die we met zijn allen bewust en onbewust in stand houden.