Gaelic Quest

Smaragd groene, holle zuigers scoren, dat is het plan. Grommet Tom Boelsma, Pascal van der Mast en Yannick de Jager reizen, vergezeld door filmer en fotograaf Tim Mizee af naar Ierland voor een SurfBenelux trainingstrip. De voorspelling is matig. De eerste dag(en) komt het goed binnen, maar daarna is het een aflopende zaak. Peper in de reet dus om zo snel mogelijk in het water te liggen.

16 oktober – Dag 1

08:15 Gimme Shelter van de Rolling Stones blert door de auto en het gaspedaal wordt ingedrukt richting Eindhoven Airport. Tom zit achterin tussen de boardbags gepropt zoals alleen een echte grommet achterin de auto kan zitten. De Youtube filmpjes van de spot Pampas staan op repeat, een heftige linkse barrel die als eerste op het programma staat. Als we de verhalen van een aantal dagen ervoor moeten geloven, kunnen we weleens belachelijke barrels gaan scoren. De voorspellingen zijn perfect, maar het getij en de tijd zijn tegen ons. Een race tegen de klok.

12:10 – Terwijl Tim de huurauto al gaat ophalen zijn wij op de bagage aan het wachten. Elke minuut telt nu. We hebben hoog tot mid tij nodig en dat is het nu. Volgens Google Maps hebben we anderhalf uur nodig. Volgens de Ieren in het vliegtuig zo’n twee uur. Terwijl Tom aan zijn enorme, door mamma klaargemaakte, voedselpakket begint en ons laat meegenieten komt er een Beagle aan Tom zijn tas ruiken. Geen bodyscanners en röntgen hier op Knock Airport, maar gewoon een hond. Aaibaar en eerlijk. De douane zag Tom en wist dat het boterhammen vol liefde en voedingsstoffen waren en geen spacecake. Fuck waar blijven die tassen nou…

13:04 – Volgens de navigatie is het nog maar 32 minuten rijden. We zitten nu alleen achter een vrachtwagen dus dat schiet niet op. Pascal, Tom en Tim zijn nog nooit eerder in Ierland geweest. Voor mij is het mijn derde expeditie naar dit pure landschap. Met wat advies van een paar Engelse vrienden die zich hebben ontwikkeld tot Ierse barrel experts weet ik zeker dat we koers zetten naar de juiste spots. Terwijl de kastelen langsrazen en we met bewondering naar de prachtige Ierse landschappen kijken, voelen we dat het los gaat. Barrels voor brunch.

13:31 – Ik probeer te herinneren waar we precies de half verlaten woonwijk in moeten om bij Pampas te komen. Ineens zie ik de totaal misplaatste ‘all you can eat chinees’ en kan ik ons richting de parkeerplaats bij Pampas dirigeren. Fuck, het gaat los! Lichte offshore, zon, niemand in het water en dikke lijnen. Het is niet zo groot als verwacht, maar waarom ligt er niemand in? Is iedereen uitgesurft? Is het ergens anders beter? We nemen niet de tijd om de surfbaarheid van een aantal sets te bekijken, maar gaan ons gelijk verkleden. Dit is onze enige kans op echte barrels. Terwijl we hectisch aan het omkleden zijn en de vinnen in ons board schroeven komt er een Australiër aangelopen die gelijk zegt: “You should have been here a few hours ago guys. We were getting barreled, but there is still a couple I reckon’. Terwijl hij dat zegt zien we een set binnenrollen. Liever met zijn drieën op deze golven dan in een volle line-up. Tom blijft even twijfelend staan als hij ziet hoe hol het is en hoe dicht het op de rotsen breekt, maar dat duurt niet lang. Out there.

13:52 – Terwijl we uitpeddelden zie ik in Tom zijn ogen gezonde spanning gemixt met een ‘volledig in het moment’ blik. Dit is de sessie waar we de afgelopen dagen naartoe hebben geleefd. Pascal twijfelt geen moment en wil gebarreled worden. De jongens peddelen richting een nieuwe beleving, met allebei hun eigen benadering. Ook al zie je de golven van de kant, het beeld en het gevoel dat je van de golf krijgt als je je takeoff maakt en een lijn zet, is altijd weer een nieuwe dimensie als je een spot voor het eerst surft. Tom peddelt iets weg van de peak en neemt plaats op de schouder. Terwijl we even de tijd hebben om de groene omgeving, het heerlijke frisse water en de set-up van het rif in ons op te nemen begint de horizon omhoog te komen. Pascal pakt de eerste en ik de tweede. Ik verwacht een holle zuiger, maar hij blijft dik en raakt het rif niet lekker. Ook Pascal is niet voldaan met zijn eerste golf. Pampas raakt de ledge van het rif niet echt meer. Shit. Dit is de sessie waar iedereen op in had gezet. Het tij wordt steeds lager en alleen de kleine golven breken nog op de legde, die inmiddels bijna droog trekt. Tom pakt een paar grotere sets op de schouder en maakt een paar lekkere turns voordat hij snel uitkickt op de droge eindsectie. Na een aantal sets is duidelijk dat het gewoon niet is zoals Pampas hoort te zijn. De barrels closen uit en het breekt gewoon niet lekker. Nadat ik op een insider op het rif rij en bijna mijn vinnen verlies, besluiten we eruit te gaan om wat te snacken en onze pijlen te richten op de avondsessie. Volgens onze Ierse connectie zou The Peak in Bundoran onze ‘best bet’ zijn.

16:00 – Na een aantal bananen en grote stukken pure chocola checken we eerst nog een rechtse slab. Er liggen 20 bodyboarders en het duurt eeuwig voordat er een kleine set doorkomt. Verder naar Bundoran.

16:30 – De zon begint al te zakken als we voor het eerst een glimps van The Peak krijgen. Dikke, perfecte, a-frame peelers. Een mooi gouden avondlicht en een droogtrekkend rif dat schittert in de gloed van de ondergaande zon. Tom weet niet hoe snel hij zijn pak moet aankrijgen en over het eindeloze, met kokkels en mossels beklede rif moet rennen. De stoke van een grommet werkt verdomde aanstekelijk. Heerlijk om op dat herkenbare gevoel aan te haken en volmondig mee te doen. De peak breekt perfect, zowel links als rechts. Een lange linkse met heerlijke secties en een kortere, hollere rechtse. Ook al is het enigszins crowded, golven zijn er genoeg. Pascal transformeert tot een backside pocket rocket en klokt een paar seconden barreltijd. Tom zet sprays die hij nog nooit eerder gooide. De lichte teleurstelling van de vorige sessie is snel vergeten.

20:10 – De sleutels van onze kamer in het Holyrood hotel worden overhandigd. Het sjieke, netjes onderhouden, maar eeuwenoude hotel dat recht voor The Peak in Bundoran staat. Een oud echtpaar loopt langs en kijkt gek op, we brengen de gemiddelde leeftijd in het hotel flink naar beneden. Nadat we de spullen in de kamers gedropt hebben, is het eindelijk tijd voor fish ‘n chips en een eerste pint Guinness.

17 Oktober – Dag 2

06:20 – De wekker gaat. Het is nog volledig donker buiten, maar dat is ook het plan. Uitpeddelen met het eerste licht. Alles uit de swell halen. Toen we een paar honderd meter over het scherpe rif liepen waren we wakker, de zenuwbanen in onze voeten flink geprikkeld door de mosselen op het rif. Het is een stuk kleiner dan gisteren, maar nog steeds heerlijk rippable. We raken al snel in gesprek met een aantal locals en die weten te vertellen dat de spot Easkey waarschijnlijk een stukje groter zal zijn met deze swell richting.

08:45 – Het dampende Irish breakfast, wat niet heel veel verschilt van de ‘full English’ variant, staat voor ons op tafel. Na zo’n surfsessie gaan de baked beans en scrambled eggs er goed in. De bacon en mushrooms houden we allen voor gezien. Zelfs na een flinke surfsessie is dat iets too much voor onze Hollandse maagjes.

09:15 – Ierse muziek knalt door de speakers van de Volkswagen Transporter terwijl we nog even stoppen om de boards goed te leggen. We proberen zo snel als we kunnen in Easkey te komen.

10:10 – Als een stel jonge geiten springen we over het rif om de laatste restjes van de swell te benutten. Rechtse lijntjes wikkelen zich af over het mooie rif van Easkey Right, maar we merken dat de swell aan het uitdoven is. Gelukkig komt er nog steeds af en toe een heerlijke set die ons de mogelijkheid geeft met onze Nederlandse fietsbenen wat water de lucht in te sturen.

12:50 – Tom pakt voor de 4de keer zijn laatste golf terwijl wij op het rif in het zonnetje liggen te kijken. Hij weet zichzelf in een kleine waterkamer te wurmen en eindigt met een close-out turn recht op een rots. Zijn rechtervin geeft hij terug aan de zee.

14:30 – Met onze magen gevuld vol snacks uit de lokale supermarkt duiken we er nog een laatste keer in bij Easkey Right. De laatste restjes van golven breken nu wel heel dicht op het rif, maar door de lichte onshore is er af en toe toch nog een leuke sectie te spotten. We surfen tot er niks meer in de tank zit en de Atlantische Oceaan het voor gezien houdt.

19:00 – Het zwarte goud van Ierland staat per halve liter voor onze neus. Tom doet ook mee, maar krijgt een ’glass’ in plaats van een ’pint’. We kunnen niet veel meer uitbrengen. Sinds we uit Nederland vertrokken zijn stond elke minuut in het teken van zoeken, rijden naar en scoren van golven. De gevoelens zijn gemixt. Alhoewel we onze tijd in het water hebben gemaximaliseerd, hebben we niet de Ierse tunnels gescoord waar we voor kwamen. En we gaan die ook niet meer krijgen, bevestigt Magicseaweed nogmaals. En dus proosten we nog maar eens op dit ‘kutleven’.

18 Oktober – Dag 3

10:01 – “Tom als je 3 turns doet op 1 golf peddelen wij ook uit!’’ We kijken naar de perfecte miniatuur lijntjes die kleine wedges vormen door de refractie van de clif waarop we staan bij Tullan Strand. Tom gaat ervoor, maar hij moet 3 volledige ’top to bottom turns’ maken waarbij zijn board in ieder geval richting verticaal gaat. Bij zijn laatste turn zakt hij telkens weg. Uiteindelijk pakt hij 1 golf die het zeker waard is voor Tim om op het randje van de clif te balanceren met zijn camera.

11:20 – Stoked over die ene golf staat Tom nu te trappelen om bij de lokale viswinkel een hengel te scoren en op makrelen en zeebaarzen te vissen vanaf de clif en bij Tullan.

12:40 – Pascal hangt uit het raam om een foto te maken van de totaal verlaten, spookachtige huizen. We zijn het binnenland ingereden om wat meer te zien dan de Atlantische Oceaan en de vele baaien waarop we zo makkelijk verliefd worden. Zodra de golfmachine uit staat wordt het een heel stuk makkelijker om de oogkleppen af te zetten en te genieten van al het moois dat Ierland te bieden heeft. Tim heeft een aantal shots nodig dus maken we van de gelegenheid gebruik om een hike te maken in het rauwe, agrarische en groene Ierse landschap.

15:20 – ’’Yes, beet!’’ Tim trekt als eerste een flinke makreel uit het water en laat vervolgens zien hoe je hem uit zijn lijden verlost. We staan al een half uur op de cli en van Bundoran, de prachtige, rimpelloze zee te bewonderen en ondertussen lekker te werpen.

16:10 – ’’Hahaha…’’ We komen niet meer bij van de slappe lach, die deels ontstaat uit medeleven.Tom slaat de tweede makreel van formaat met zijn hoofd op de rotsen met een veel te zachte klap. We barsten in lachen uit, terwijl Tom het arme beest dan nu echt uit zijn lijden verlost. Bij elkaar hebben we al zo’n 20 te kleine, jonge makrelen uit het water getrokken, merendeels door de kunsten van Tom, die natuurlijk allemaal netjes werden teruggegooid.

18:00 – Een skate ramp van hout in de achtertuin, dat blijft een droom. Een lokale ripper heeft ons uitgenodigd om de makrelen te komen bakken en aan te haken op een backyard skate sessie. Eigen gevangen makreel eten en skaten. Genoeg te doen als het fl at is in Ierland.

19:40 – Tijdens het bekijken van de footage van de afgelopen dagen wordt nogmaals duidelijk dat we niet de gewenste condities hebben gescoord, maar dat we wel degelijk een aantal leuke sessies erop hebben zitten. Bij het analyseren van alle golven ziet Tom opnieuw dat hij meer tijd kan nemen voor grotere bewegingen, er is nog veel ruimte om explosievere turns te maken, zonder dat het zou inboeten aan een mooie flow. Bij Pascal kan je duidelijk zien dat hij af en toe nog iets te gestrekt staat, hij kan nog veel meer uit zijn turns halen als hij nog dieper zou surfen en meer door de knieën zou gaan, ook tijdens het uitstrekken van bepaalde turns. Bij mezelf merk ik op dat al die feestjes deze zomer hebben gezorgd voor een gezellig buikje. Ik maak gelijk plannen om die, samen met de zomer, vaarwel te zeggen.

21:00 – The Bridge Bar Burger wordt voor onze neus gezet. Een guilty pleasure. Pleasure in de zin van een vette hap en guilty in de zin van een tekort aan vitamines. De pubs in Ierland bekommeren zich niet zo om vitamines.. en terecht.

22:00 – Een roodharige Ier begint te rammen op zijn harp, waarna een hele tafel met lokale helden begint met een jam sessie op z’n Iers. Één iemand begint te spelen op zijn instrument en de rest haakt aan. Van vrolijke liederen tot trieste nummers en jubelende solo’s. Een Iers koppel vraagt aan ons: “How old is that boy”, wijzend naar Tom? “16, so that is the only Guinness he will drink tonight’’ zeggen we als verdediging. Op de deur stond dat de minimale leeftijd 23 is, maar de Ierse man begint te lachen: ’’Don’t worry lads, when I was that age I drank at least 20 pints of Guinness a day!”

19 Oktober – Dag 4

08:20 – De parkeerplaats van het hotel ligt bezaaid met boards en vinnen. De zoveelste regenboog laat zich zien. Het is tijd om in te laden en weer huiswaarts te keren. Al met al was het een productief tripje, misschien niet met de gewenste pot met goud in de vorm van de barrels die we voor ogen hadden, maar wel met een voldaan gevoel. Meer surf uren die zich hebben opgeslagen in het geheugen van de spieren en het verlangen naar meer. Naar hoger en naar holler. We vertrekken met een goede reden om terug te komen.

Het artikel is afkomstig uit 6 Surf #3 2014. Wil je het gehele verhaal op je gemak kunnen teruglezen, dan kun je deze bestellen via onze webshop. Of download het magazine online via onze Soul Kiosk App. Daarnaast kun je natuurlijk altijd voor het gemak abonnee worden, klik dan op de onderstaande banner en ontvang voortaan elk magazine thuis op je deurmat.