Ice ice baby
Windsurfprofs reizen gewoonlijk constant de zomer achterna. Zo niet Balz Müller. Zoals een goed Zwitser betaamt ging hij afgelopen winter op skivakantie, al kon hij de verleiding toch nog even aan de giek te hangen niet weerstaan.
Afgelopen winter was ik twee weken in de bergen voor het X Project, een groot filmproject met onder andere Levi Siver, een kiteboarder, een snowboarder en speedrider Ueli Kestenholz. Het doel was om windsurfen met wintersport te verbinden, en te laten zien dat het gebied rond Silvaplana hiervoor de perfecte speelplaats is. Er was een filmcrew, er waren helikopters, en wij als riders die elkaar kruisend de berg af raceten, waarbij Ueli met zijn ski’s en miniparachute om en over ons heen cirkelde. Het was fantastisch om deel van uit te maken van dit circus, maar heel eerlijk: als ik twee weken niet op het water kom draai ik door.
Normaal is de Silvaplaner See tot ver in de lente bevroren; het ijs is er tot wel dertig centimeter dik. Maar tot mijn grote vreugde ontdekte ik tijdens de eerste gondelrit naar de Corvatsch, de lokale berg van Silvaplana, dat er in het bevroren meer door toedoen van een wild stromend bergbeekje een klein poeltje was ontstaan. Hoewel deze opening hoogstens 100 bij 50 meter was, fantaseerde ik er tijdens de afdaling op mijn snowboard over te windsurfen op dit kleine stukje ijswater. Het voelde onvermijdelijk dat ik een dezer dagen mijn snowboard zou wisselen voor mijn foilsetje, dat ik gelukkig beneden in het dal in mijn bus had liggen.
Een paar dagen later zorgde een noorderstorm met vlagen tot 120 kilometer per uur ervoor dat de gondels gestopt werden, het was simpelweg te gevaarlijk om de berg op te gaan. Terwijl de wintersporters afdropen naar hun (après)skihutten wist ik dat dit het moment was om het water op te gaan.
De natuur rond het meer was mystiek en prachtig mooi. Van de stormachtige wind aan de top van de Corvatsch was in het dal nog hoogstens de helft over, een soort offshore valwind die fluctueerde tussen de 0 en de 60 kilometer per uur. Het water was rond het vriespunt, net niet bevroren vanwege het bergmeertje dat non-stop smeltwater in het meer loosde. De buitentemperatuur was met min 8 graden ook al niet bepaald hoog, en door de wind lag de gevoelstemperatuur rond de min 16.
Echt goed voorbereid was ik niet, ik had alleen mijn normale 5/3 winterpak bij me. Om toch nog enigszins warm te blijven trok ik ook mijn shorty aan, die ik nog in de bus had liggen van het indoor foilen op boot Düsseldorf in januari. Deze outfit topte ik af met een stoffen nekwarmer, mijn helm en een paar neopreen wanten. Lange wollen skisokken dienden als extra isolatie voor in mijn surfschoentjes.
Als een soort Michelinmannetje rende ik naar het meer, waar ik enthousiast mijn spullen optuigde. Al na een paar seconden op het ijskoude water realiseerde ik me dat dit geen gemakkelijke onderneming zou gaan worden. Het water op de giek bevroor onmiddellijk, waardoor hij constant uit mijn handen gleed. De dubbele laag neopreen verstijfde bij al die kou; het rubber kraakte en piepte bij elke beweging. Het zeil werd een stijve, zware lap zonder profiel en was bijna niet te pompen. Bovendien was het op het bevroren meer zo goed als onmogelijk om de vlagen te zien aankomen. Windstoten kondigden zichzelf aan door een wervelend hoopje sneeuw, en ik lag soms al in het water voordat ik doorhad dat er überhaupt een vlaag was.
Tot dan toe had ik nooit gedacht dat het ooit te koud zou worden voor een windsurfsessie. Op mijn lokale meer had ik regelmatig zonder problemen de extremen opgezocht, maar dit was anders. Het was zo koud en de lucht was zo ijl en zwaar dat mijn longen brandden bij het pompen. Ik moest me inhouden om na elk rakje mijn longen vol te zuigen, zo erg beet de lucht.
Niet alleen de omstandigheden waren extreem, ook het uitzicht. De gigantische besneeuwde bergtoppen van drie- tot vierduizend meter hoog rondom het meer zorgden voor een griezelig en zelfs ietwat bedrukkend gevoel. Het was prachtig en indrukwekkend tegelijk, en het idee dat de sneeuw in de verte de oorsprong was van het water waarop ik me bevond maakte het extra bijzonder.
Tegen het einde van de sessie haalde een van de vlagen me zo abrupt uit mijn glijvlucht dat ik op de nabijgelegen sneeuwvlakte gekatapulteerd werd. Mijn trapeze brak mijn val en ik vond mezelf terug onder het ijs, met mijn zeil daar nog boven. Ik moest een paar meter onder het ijs doorzwemmen voordat ik weer boven kon komen – voer voor nachtmerries, zeker met de gedachte dat er eerder dit jaar al drie sneeuwschoenlopers verongelukt waren op het meer.
Met ijspegels bungelend aan mijn snor stapte ik terug op mijn board. Mijn enthousiasme was groter dan de dreiging van de kou en ik wist niet van ophouden – ik wilde telkens nog één laatste vlaag pakken, nog één move doen. Als mijn vriendin me niet van het water had gehaald was ik denk ik door bevriezing om het leven gekomen. Met blauwe wangen en zonder gevoel in mijn voeten won mijn verstand het uiteindelijk van mijn geest, die niet had willen waarnemen hoe koud het daadwerkelijk was.
Pas in de douche in het hotel kwam het echte besef. Na drie kwartier varen waren mijn voeten blauw, mijn handen waren twee rigide stukken vlees die in slow motion voor mijn gezicht bewogen. Elke wintersurfer kent het gevoel van terugkerend bloed in koude handen. Dit keer was het van een andere orde. Niet zozeer pijnlijker, vooral langer. Ik zat bijna twintig minuten onder een koude douche om te zorgen dat de overgang niet te heftig was. Gehurkt onder het stromende water zag ik hoe mijn tenen van blauw naar rood naar enigszins normaal gingen. Na het douchen was ik zo kapot dat ik gelijk naar bed ben gegaan en tien uur heb geslapen.
Alle ontbering ten spijt had ik de volgende dag alweer zin om met mijn foil het water op te gaan. Ik heb nog zoveel ideeën, zoveel dingen om uit te proberen… Al hebben deze temperaturen ver onder het vriespunt me laten zien dat je op een gegeven moment niet meer verder kunt – tenzij je een verwarmde giek hebt!
Woord Balz Müller
Beeld Fabian Gattlen, Chris Czadilek
Losse uitgaven van Motion zijn nu ook extra voordelig verkrijgbaar in de SOUL Webshop. Bestel Motion #1, 2, 3, 4 2019 en #1 2020 voor slechts € 7,95 in plaats van € 9,95 via onderstaande button en ontvang maar liefst 20% korting via deze link.
