Rondje Texel – Een fotogeniek waddeneiland

Met een oppervlakte van 170 vierkante kilometer is Texel het grootste Waddeneiland. In de zeven dorpen aldaar wonen tezamen ongeveer net zo veel mensen als dat er schapen op het eiland grazen, zo’n veertienduizend. Niet verwonderlijk dat Texel ook bekend staat om haar schapen. En laten we daarnaast de vele vakantieparken niet vergeten. Of die eeuwige wind. Al ben je als fietser mogelijk geen liefhebber van dat laatste, het is beslist de moeite om Texel eens per fiets te bezoeken. Al is het voor een rondje langs de kust.

Ik heb het koud en ben zeiknat. Wat een tocht was dit, ik zag letterlijk sterretjes onderweg. De harde wind en de regen maakten het zwaar. Helemaal leeggereden naderde ik het eindpunt en nu bevind ik mij op een bankje in de restauratie van de veerboot, waar ik snel een tweede Mars naar binnen werk om me weer enigszins levend te kunnen voelen.

Deze herinnering is ondertussen ruim twintig jaar oud, destijds had ik per mountainbike een toertocht op het eiland Texel gefietst. Toen wist ik al zeker dat ik ondanks de zware tocht een keer terug zou komen. En vandaag is het eindelijk zover. De mountainbike is inmiddels ingeruild voor de racefiets, maar ik kan niet wachten om weer op het eiland te rijden.

Weerbericht

Al dagen houd ik het weerbericht nauwlettend in de gaten. Meestal boeit het me niet zo, maar wetende dat de Waddeneilanden bekend staan vanwege het grillige weer houdt het me nu meer bezig dan normaal. Ik heb met mijn drie vaste fietsvrienden Jeroen, Sebastiaan en Maks afgesproken het grootste Waddeneiland van Nederland rond te fietsen. We ontmoeten elkaar vandaag bij de parkeerplaats van de veerboot Teso. Onderweg beukte er een stevige zuidwestelijke wind en de harde regenbuien lieten de ruitenwissers flink hun best doen. Dit beloofde op voorhand niet veel goeds.

Gelukkig is de heftige regen eindelijk gestopt als we eenmaal compleet zijn. Ik help Maks even haar voorwiel in haar racefiets te zetten, zodat zij zich kan omkleden. De veerboot is inmiddels terug en zal om halftien weer vertrekken. “Jullie hebben nog één minuut om op de bootte komen”, meldt de dame in het loket ons; net op tijd dus. Door de lange gang van de veerboot zoeken we een plek. Terwijl ik naar het bovendek loop om wat foto’s te maken blijft de rest beneden bij de fietsen. Vanaf de achtersteven heb je een mooi uitzicht over de havens van Den Helder. Het krioelt van de meeuwen die met de veerboot meevliegen. Volgens een local doen ze dat uit gewoonte. Sommige keren weer snel terug naar het vasteland, andere vliegen mee tot aan Texel om daar op zoek te gaan naar eten.

Wind in de rug

De veerboot doet er ongeveer twintig minuten over. We pakken onze fietsen en rijden de kade van Texel op. Bovenaan een van de vele dijken bekijken we het routenetwerkbord, voor vandaag hebben we geen vaste route. We besluiten met de harde zuidwestenwind in de rug eerst langs de oostkant van het Waddeneiland te fietsen. Om dan bij De Cocksdorp, waar de karakteristieke vuurtoren van Texel staat, een koffiestop te houden. Vanaf daar willen we via de beschutting van het bos en duin nabij de De Koog terugkeren naar de veerboot. Een rondje Texel in grofweg zestig kilometer.

Met de wind in de rug knallen we met 35 kilometer per uur over de dijk richting Oudeschild. Daar huisvest zich de nog overgebleven Texelse vissersvloot. Het eerste deel is een mooi glooiend fietspad bovenop een duin. Lang duurt dit niet, het fietspad stuurt ons naar beneden de dijk weer af. Met rechts van ons de Waddenzee en links van ons een hoge grasdijk met grazende schapen krijgen we een heerlijk minimalistisch en fotogeniek beeld voorgeschoteld. Vanaf Oudeschild tot aan de Cocksdorp fiets je het ene moment aan de rand van de Waddenzee, even later bevind je je aan de andere kant van de dijken rij je over de hoofdweg langs vele weilanden en slootjes. Een vrachtwagen zoeft ons voorbij, er wordt hier door medeweggebruikers niet bepaald zacht gereden.

Het opspattende water van de weg laat een spoor van smurrie achterop onze ruggen. Onze ogen speurende horizon af op zoek naar dat ene iconische beeld. Even verderop rijden we langs een waterplas met daarachter een pittoresk huis en Hollandse watermolen. Typisch Nederlands. Mooi moment om op beeld vast te leggen.

Eierlandse duinen

Links van ons zien we een dreigende wolkenformatie onze kant op komen. Gelukkig zijn we al bijna bij de uiterste punt van Texel, De Cocksdorp. De plek waar de vuurtoren van Texel staat. Op de top van een duin met uitzicht op de vuurtoren vinden we een strandtent voor koffie en appeltaart. Net op tijd: het begint te gieten. De fietsen zetten we tegen het hek buiten het strandhuis. Eenmaal lekker warm binnen kijken we naar buiten en zien we de regen van de ramen afgutsen. Met zicht op de vele doorweekte wandelaars die langs de ramen lopen drinken wij onze koffie.

Helaas, ook wij zullen aan een nat pak moeten geloven. De harde zuidwestelijke wind is er niet minder op geworden. De regenjasjes worden aangetrokken en de tocht terug wordt ingezet. Een mooi open duinpad leidt ons door de mooie Eierlandse Duinen. Helaas duurt dit niet lang. De route stuurt ons de duinen uit, welke nu rechts van ons liggen. Dit stuk doet denken aan één van de bekende ritten op het vasteland, van Hoek van Holland naar Den Helder.

Voorkennis

Onderweg maken Jeroen en Sebastiaan er een sport van korte sprintjes te trekken bij bijna elk verkeersbord dat ze zien. Maks en ik kijken rustig toe wie deze keer weer aan het langste eind trekt. Een ritje met deze groep is nooit saai.

Door wat thuis opgedane voorkennis wist ik dat we bij het dorpje De Koog het bos in zouden gaan. Dat zal de nodige beschutting geven tegen de wind. Alle bomen zijn hier prachtig gekleurd en het fietspad neemt ons mee door het Nationaal park Duinen van Texel. Dit nationaal park heeft zijn officiële status in het voorjaar van 2002 gekregen en is een prachtig gebied. Eenmaal het bos weer uit is er kort overleg. Om de veerboot van half drie te halen moeten we de onderste punt van Texel overslaan. De keuze is snel gemaakt, waarna we binnendoor gaan en via Den Hoorn onze bestemming Het Horntje bereiken.

We fietsen de steile helling van de veerboot weer op, de lange gangpaden door. Onze fietsen stallen we tegen de daarvoor bestemde rekken. Voldaan gaan we op de klapstoelen in het gangpad zitten en worden er vele foto’s en video’s gedeeld. We hebben er weer een toffe rit op zitten en mooie nieuwe herinneringen gemaakt. Het eiland Texel heeft een uniek karakter. De veerbootreis en de afwisselende omgeving van het eiland maken het tot een plek om zeker eens per fiets te bezoeken.

Laat je inspireren en check onderstaande video.

Foto’s & tekst: Ronald van der Boon

Voor meer wielernieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk op Ridersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van SOUL en volg ons op Facebook en Instagram!