De drielandenroute is een fietstocht over de Nederlandse grenzen in de Belgische voerstreek en het land van Herve. Een aaneenrijging van hoogte- en dieptepunten. Honderd kilometer lang.

Drielandenroute

Valkenburg, de gastheer van deze drielandenroute, heeft meer wielergeschiedenis dan welk dorp ook in Nederland. De Amstel Gold Race, het WK wielrennen, zelfs de Vuelta en de Tour de France maakten gebruik van de gastvrijheid van dit mergelstadje. Het café Amstel Gold Race Xperience fungeert vandaag als startpunt van deze tocht over de landsgrenzen. De behaaglijke warmte van de gashaard en een warme cappuccino zorgen voor enige vertraging tijdens de start van deze drielandenroute.

Enkel nog gehijg Via Oud-Valkenburg zetten we koers richting Schin op Geul. Bij het lezen van het plaatsnaambord gaat er bij elke wielerliefhebber een belletje rinkelen. Het kerkdorp wordt vaak in één adem genoemd met de Keutenberg. Vandaag kiezen we echter voor een andere helling om bovenop het plateau te geraken. Vlak voor het binnenfietsen van Wijlre slaan we rechtsaf en fietsen we tussen weilanden over een singletrack van asfalt, in de richting van Stokhem. Deze sluiproute brengt ons naar de voet van een helling genaamd Doodeman. Er doen de sterkste verhalen de ronde over de oorsprong van de naam van deze angstaanjagend steile helling. “Wie verzint zo’n naam?” Vraagt mijn fietsmaat zich hardop af. Hijgend probeer ik mijn verklaring zo kort mogelijk te houden. Tussen snelle ademhalingen door vertel ik over een boer en een fatale afdaling met paard en kar. Bij de piek van 18% klinkt enkel nog gehijg. De omringende weilanden zijn wit van sneeuw en ijs. De steile hellingspercentages van deze kuitenbijter zorgen echter voor voldoende warmte in mijn lichaam.

Ingber, Reijmerstok en Hoogcruts begeleiden ons in de richting van de Belgische grens. In het grensoverschrijdende gehucht Ulvend dalen we af naar de Belgische Voerstreek. In volle vaart naderen we Sint-Martens-Voeren. Dit typische Voerdorp maakt deel uit vanzes dorpen die samen de gemeente Voeren vormen. Over deze Voerstreek is de afgelopen 40 jaar veel te doen geweest vanwege een Nederlands-Franse taalclash. De streek die oorspronkelijk tot de provincie Luik behoorde werd in 1963 overgeheveld naar de provincie Limburg. Het vaststellen van de nieuwe taalgrens resulteerde in politieke rellen die in 1987 tot de val van de federale regering leidde.

Behalve deze Nederlands-Franse taalstrijd is er in deze regio ook een online strijd gaande onder duizenden fietsers. Het gebied lijkt een grote verzameling van zogenaamde segmenten waar fietsers via hun smartphone of fietscomputer een snelste tijd kunnen neerzetten. De voor- en nadelen van het online wedstrijdgebeuren houdt ons al vanaf de start bezig.

Vanuit Sint-Pieters-Voeren naderen we de tweede serieuze beklimming van vandaag. Het zicht op dit steile stuk asfalt boezemt enige angst in. We schudden de benen los en onze discussie over Strava verstilt. Bij het naderen van de voet van de beklimming Rullen- Brabant klinkt enkel het geluid van schakelende derailleurs.

Lijdensweg

Ongemerkt wordt het asfalt smaller en neemt het hellingspercentage toe. Naarmate de lijdensweg tussen de weilanden vordert, lopen mijn benen vol. Vechtend tegen verzuring laat ik mijn tanden zien aan een boer die me vriendelijk, maar onverstaanbaar moed lijkt in te spreken. Ik schat zijn leeftijd boven de zestig jaar. Het zou me verbazen als hij zou weten dat er een Strava-segment naast zijn weiland ligt. Hij lacht zijn vergeelde tanden bloot en roept me na. Met tien kilometer per uur onderga ik een martelgang naar de top van de helling.

Bovenop de top maken we de balans op. Ondanks dat het nog vroeg in het seizoen is en we niet helemaal fit zijn, zitten we er nog redelijk fris bij. We fietsen in de richting van Neufchâteau en dalen zwierig af naar het land van Herve. De rivier Berwinne heeft hier een prachtig landschap gecreëerd. Het uitzicht over het besneeuwde dal leidt dan ook af van het asfalt dat met hoge snelheid onder mijn wielen door raast. We fietsen naast de rivier in de richting van de Abdij van Val-Dieu waar sinds de 13e eeuw bier wordt gebrouwen. Aangezien we nog niet op de helft van de route zijn, is het nog te vroeg voor een abdijbier. Ook in het gezellige centrum van Aubel weten we de verleiding van het Bourgondische leven te weerstaan.

We naderen de ‘hel’ van La Clouse, maar die laten we links liggen vandaag. In plaats van deze verschrikkelijke beklimming (19%) kiezen we voor de langere helling Birven. ‘Er ligt hier een segment van 900 meter’, klinkt het droog naast me. ‘Het record staat op 2 minuten en 17 seconden, gekkenwerk!’ Het is duidelijk datdat er een kenner naast me fietst. Het hellingspercentage loopt geleidelijk op en terwijl het asfalt naar links buigt openbaart zich een weids uitzicht over het besneeuwde dal van de rivier de Berwinne.

Limburgse historie

langs de weg Op de Rue du Mémorial Américain slaan we linksaf langs de Amerikaanse militaire begraafplaats waar bijna 8000 militairen worden herdacht die gesneuveld zijn tijdens het Ardennenoffensief. De kou is draaglijk en de vaart zit er goed in als we wiel aan wiel een rotonde naderen. Even later dalen we af in de richting van Remersdael waar we ons opmaken voor een beklimming over een afgesloten stuk weg door het Beusdalbos. Behendig manoeuvreren we langs het hekwerk dat deze weg afsluit voor overig verkeer. Aangekoekte bladeren, sneeuw en ijs zetten de toon als de beklimming door het Beusdalbos ons trakteert op de eerste hoogtemeters. Haarspeldbochten geven deze helling de uitstraling van een heuse Alpenweg. In de afdaling die volgt, passeren we Kasteel Beusdael dat tijdens bijzondere gelegenheden gedeeltelijk nog steeds voor publiek wordt opengesteld.

In het gehucht Klein-Kuttingen heet grenspaal 11 ons welkom op Nederlands grondgebied. Via de gehuchten Terziet en Terpoorten naderen we het gehucht Camerig waar we worden geconfronteerd met het steilste gedeelte van de gelijknamige helling. De beklimming is een van de mooiste in het Limburgse Heuvelland. Op het eerste steile stuk na, loopt het asfalt niet al te steil door het Vijlenerbos. Het 650 hectare grote bos grenst over een lengte van vijf kilometer aan België en over een lengte van een kilometer aan Duitsland. Deze Camerig zit steevast in het parcours van de Amstel Gold Race. De profs beginnen al vroeg in de wedstrijd aan dit pareltje waardoor dit gedeelte van het parcours nooit in beeld wordt gebracht. De helling geniet veel bekendheid en dat zie je terug in de hoeveelheid Strava-segmenten. Bijna 750 fi etsers strijden hier om de snelste tijd. Vanaf de start in Valkenburg heb ik de benen proberen te sparen om hier een snelle tijd neer te zetten. Vanaf de ijsboer, bij de voet van de helling, begin ik het spel te spelen.

Hijgend probeer ik mijn fietsmaat op te jutten. Ik schakel zwaarder en plaats een schijn demarrage. Hij hapt. Tot hotel Buitenlust probeer ik zijn wiel te houden. Na het vlakke stuk bij het hotel Buitenlust sprint hij het tweede gedeelte van de helling omhoog. Tot mijn verbazing kan ik volgen. De route door het bos lijkt te veranderen in een wedstrijdparcours. De Camerig draait gracieus naar de top van het Vijlenerbos. Mijn hartslag bereikt zijn maximale capaciteit. Deze segmenten strijd heeft me volledig in zijn greep. Vlak voordat we linksaf slaan naderen we met luid piepende hartslagmeters de virtuele finish. Verzuring en kramp hebben mijn benen overgenomen. Is dit waar ze bij Strava voor waarschuwen? ‘Have fun, but keep it save’. Het is niet voor niks dat de segmenten die bergaf liggen van de site worden gehaald.

Vlak voor Kasteel Vaalsbroek verlaten we de Epenerbaan in de richting van het gehucht Wolfhaag. Na het passeren van grenspaal nummer 3 dalen we af naar Gemmenich. Voordat we het dorp binnenfietsen draaien we links een B-weg op. Na het passeren van een spoorwegtunnel openbaart zich een prachtige beklimming naast de spoorlijn die Antwerpen met Aken verbindt. Recht onder het Drielandenpunt verdwijnt het spoor in de Gemmenichertunnel. Het uitzicht leidt af van het asfalt dat zich als een slang naar boven kronkelt. Naarmate we de top naderen wordt het drukker om ons heen. Het Drielandenpunt-monument is nog steeds erg populair bij de toeristen. Drie grenspalen symboliseren het samenkomen van de drie landsgrenzen Nederland, Duitsland en België. Tot 1919 was het drielandenpunt een vierlandenpunt met Neutraal Moresnet als vierde land.

Koffie, Limburgse vlaai en bier

Opnieuw staat er een sluiproute op het programma. Na het passeren van een slagboom fietsen we een stukje onverhard door het bos. Het pad is slecht begaanbaar en spekglad door de aangevroren sneeuw. Vanaf 322,5 meter boven NAP dalen we voorzichtig af over Duits grondgebied naar het centrum van Vaals. Al snel verlaten we het drukke verkeer op de Maastrichterlaan om via de Schneeberg richting het Duitse Orsbach te fietsen. Een karakteristieke hoeve in het dorp Bocholtz vormt na 83 kilometer de perfecte pleisterplaats.

Koffie en Limburgse vlaai hebben de snelheid uit de tocht gehaald. Op ons gemak fietsen we door het kerkdorp Simpelveld. Na de beklimming van de Klingeleberg naderen we via Eyserheide een relatief onbekende helling van deze route. Na een snelle afdaling door een holle weg kiezen de meeste wielerliefhebbers voor de beklimming van de Fromberg. Beneden aan de Vrakelbergerweg gaan we echter rechtsaf en praten elkaar moed in voor de steilere Kruishoeveweg. Het asfalt slingert omhoog tussen omringende weilanden. Even moeten we uit het zadel om de steilte van de helling te overwinnen.

Tijdens de afdaling naar Ransdaal bevestigt een blik op mijn fietscomputer het vermoeden. We naderen de thuishaven van deze Drielandenroute. Termaar, Klimmen, Heek. Kleine gehuchten wisselen elkaar af onder de rook van het levendige Valkenburg waar we opnieuw plaatsnemen bij de gashaard van dit wielercafé. De benen zijn stram en de geest is voldaan. Het online wedstrijd gebeuren verhuist al snel naar de achtergrond. Tijd voor een welverdiend pilsje.

De drielandenroute komt uit  Wielrenblad #1 2013 . Voor meer tips, reviews, en reisverslagen kijk dan even op verder op onze website van Wielrenblad. Ook staan hier nog meer routes. Wil je op de hoogte blijven van het laatste wielernieuws en wil je graag het magazine op de deurmat ontvangen? Abonneer je dan op Wielrenblad magazine en volg ons op Facebook en Instagram!

Wil je de drielandenroute zelf fietsen? Download hier het GPX bestand van de drielandenroute.