Gravelroute rond Sankt Vigil: Op zoek naar het Dolomieten gevoel
Sinds 2009 staan de Dolomieten op de UNESCO-lijst van werelderfgoed. Het gebied staat bekend om prachtige bergpassen, zoals de Würzjoch of de Sellajoch, een waar paradijs voor wielrenners. Op de berg Kronplatz bevindt zich een uitgebreid skigebied dat ook veel mogelijkheden voor mountainbikers biedt. Het gravelen in de omgeving is echter minder bekend. Hoog tijd om dat eens te gaan ontdekken. Op naar Sankt Vigil, Zuid-Tirol.
Gravelroute rond Sankt Vigil of is het Yosemite?
De fietsen worden geprepareerd voor de gravelroute rond Sankt Vigil, evenals wijzelf. Met zijn drieën rijden we het dorp uit, op zoek naar het Dolomieten-gevoel. We rijden vandaag eerst een gedeelte van de route Fanes-Sennes. De gravelroute rond Sankt Vigil is zo’n vijftig kilometer als je deze vanuit het hotel rijdt. De fietsroute is populair onder mountainbikers en wandelaars. De eerste gravelstrook, of eigenlijk zijn het stroken, is al gelijk een knaller. Dit twaalf kilometer lange pad is een gedeeld wandel- en fietspad, dat over verschillende parallel lopende, heerlijk slingerende gravelstroken naar de hoger gelegen Pederü Hütte leidt. Volop herkenning voor mij, want ik heb vorig jaar dit deel al eens op de mountainbike gereden tijdens een Transalp. De grijns op onze gezichten wordt groter, hier gaat het landschap steeds meer op de echte Dolomieten lijken.
We rollen langs de prachtige, door weer en wind geërodeerde rotsen die ons, en vooral fotograaf Gijs, regelmatig doen stoppen voor een fotoshoot. Deze omgeving is zo fotogeniek dat je om de tien meter wel een foto wil maken! Chase schreeuwt allerlei Amerikaanse termen van geluk. De omgeving die te zien is tijdens de gravelroute rond Sankt Vigil doet hem denken aan het Yosemite National Park in Californië, daar waar zijn roots liggen. We komen aan bij de Pederü Hütte. Deze berghut op 1548 meter hoogte is zeker geen kleintje. Het is meer een berghotel, met zijn luxe kamers en een à-la-carterestaurant. Wij willen hier lunchen, maar merken dat het hotel ook erg in trek is bij dagjesmensen die vandaag komen wandelen en fietsen. We besluiten daarom nog een paar mooie platen op hoogte te schieten alvorens we met lege magen over het asfalt terug naar Sankt Vigil afdalen.
Stoempen tijdens de gravelroute
Terug in het dorp is het nog niet makkelijk om een pizzatent te vinden die bereid is om na lunchtijd nog iets te serveren. Een enthousiaste pizzabakker zorgt er uiteindelijk voor dat we met een goede bodem de gravelroute rond Sankt Vigil richting de Kronplatz kunnen doorzetten. En dat die goede pizza in onze magen nodig is, blijkt al na de eerste kilometers. Onze gravelbikes zonder bergverzet moeten goed in gang worden gehouden. Stoempen is het devies! Met veel gehijg en gepuf bereiken we de Furcia-pas. We kiezen ervoor wat te drinken bij een uitgestorven hotel in plaats van bij een tent waar een wel erg jolig feest aan de gang is. Het valse gezang van de coverkoning aldaar galmt ver door de pas en doet onze tenen krommen. Zijn fans jodelen lekker mee en wij twijfelen. Moeten we niet ook aan het bier? Een blik op de stafkaart verraadt het hoogteprofiel naar de Kronplatz die onderdeel uitmaakt van onze gravelroute rond Sankt Vigil. Dit is ons doel en een vroegtijdig biertje zou niet verstandig zijn, gezien de hoogtemeters die we nog moeten klimmen. We stappen weer op de fiets en stoempen verder. Dit tweede deel van de klim is een stuk steiler dan het eerste. Gelukkig moeten er foto’s worden gemaakt en kan de hartslag weer even omlaag. Via een mooi open gravelpad tussen de skipistes door bereiken we piepend en krakend de top van de Kronplatz. Wat een uitzicht! Op deze mooie dag hebben wij rondom een uitzicht dat vele kilometers rijkt en alle toppen uit de omgeving laat zien!
Barbara
Enkele macho Instagramposts over verzet, hoogtemeters en uitzichten later beginnen we aan de afdaling van de gravelroute rond Sankt Vigil. Lekker naar beneden knallen en proberen om op tijd bij het diner aan te schuiven, ons nieuwe doel! Aerodynamisch hangend in de dropbars op de rechte stukken, druk op het voorwiel en met de hakken naar beneden door de bocht. In elke bocht moeten we grip zien te vinden met onze veertig millimeter slick-bandjes. Ja, op deze gravelpaden kan je naast een fatsoenlijk bergverzet ook zeker knobby bandjes gebruiken! Heerlijk zoeven we naar beneden en via de prachtig kronkelende gravelwegen komen we in no-time aan in het Sporthotel. Barbara, de vrouw van Roman, wacht ons bij binnenkomst al op en zegt streng: ‘You guys are always so late!’ Wij krijgen het gevoel dat wij al maanden een kamer bij een lief-strenge hospita huren, maar tegelijk illustreert dit het persoonlijke gevoel wat dit hotel uitstraalt. We voelen ons echt thuis. Na een snelle douche om de gravelroute rond Sankt Vigil uit te wassen, genieten we van een heerlijk avondmaal. In het kleine barretje drinken we nog een koffie met grappa en de barman verzoekt ons het licht uit te doen als we naar bed gaan. We pakken de laptop erbij en bekijken de prachtige foto’s die Gijs heeft geschoten en genieten na. Ja, gravelen kan je zeker in de Dolomieten!
Tips over de gravelroute rond Sankt Vigil
Wij hebben de ronde Fanes-Sennes niet helemaal gereden, hier heb je minimaal vier uur voor nodig. Echter is deze een must-do voor als je in de buurt bent! De natuur, de meren, de berghutten, eigenlijk alles in de Sellajoch is overrompelend mooi. De gravelpaden zijn, op enkele steile secties na, zeker te doen voor de ervaren gravelaar. Zorg wel voor een goed bergverzet en minstens 38 millimeter bandjes met voldoende profiel. En natuurlijk voor een goede pizza in je maag. De Sellajoch is populair bij wandelaars, dus ga bij voorkeur op een doordeweekse dag. Gelukkig zijn fietsers welkom op al de paden, dus als je iedereen groet en je grootste glimlach opzet gaat het prima. Dat laatste gaat in ieder geval vanzelf. Tip: rij de route tegen de klok in, bij de Pederü Hütte is de klim dan een stuk milder en later op de route klim je een gedeelte over asfalt in plaats van dat je het afdaalt. De Komoot route vind je hieronder, of klik hier.
De gravelpaden naar de Kronplatz zijn ook zeker de moeite en de omgeving heeft met zijn open velden een heel ander karakter dan het Fanes-Sennes-Prags Nature Park. Ook hier heb je een goed bergverzet en brede, grippy bandjes nodig. Roman vertelde ons nog een leuk weetje: in 2008 en 2010 is er een klimtijdrit van de Giro d’Italia op deze gravelpaden verreden. De paden hadden ze destijds goed aangestampt zodat Contador en Wiggins in respectievelijk 2008 en 2010 op hun veel smallere bandjes hun zeges konden vieren op de Kronplatz. De Komoot route vind je hieronder, of klik hier.
Sporthotel Exclusive
Het hotel heeft vier sterren en is klein van opzet. Hierdoor krijg je veel persoonlijke aandacht en voel je je bij binnenkomst al helemaal thuis. Het hotel ligt centraal in het gezellige dorp, dus alle voorzieningen vind je er op loopafstand. Er zijn goede faciliteiten aanwezig, zoals een wellness- én fitnessruimte. Aandacht voor het fietsmateriaal is er ook: een fietswerkplaats met al het mogelijke gereedschap, je kan je fiets afspuiten en er is een gratis wasservice voor al je kleding. Het eten is erg goed, met een uitgebreid ontbijt en een heerlijk avondmaal. Er worden wielren- en mountainbiketochten aangeboden in samenwerking met Bikeschule Sankt Vigil.
Deze reis werd ons aangeboden door Roadbike Holidays. Meer informatie over het Sport Hotel? Klik dan hier!
Tekst: Bas Kwaaitaal
Beeld: Gijs Ferkranus
De nieuwste uitgave van Wielrenblad kun je bestellen in de Soul Webshop. Losse exemplaren zijn ook weer verkrijgbaar in de betere boekhandels. Ook is Wielrenblad #2 2020 beschikbaar in de Soul Kiosk App. Wil je voortaan geen nummer van je favoriete magazine meer missen? Word dan snel abonnee van Wielrenblad. Dan ontvang alle nummers als eerste in je brievenbus en profiteer je van alle voordelen voor onze trouwe abonnees. Bovendien houd je ook meer tijd over voor je volgende tocht!