Surfen in Bretagne: op trip met de locals
Nederland heeft zijn momenten, zeker in de winter, maar het is altijd lekker om op trip te gaan. Het liefst ga ik op zoek naar voor mij nieuwe spots. Soms lastig bereikbaar, vaak de moeite waard. Goeie surf, weinig volk, een nieuwe omgeving, het zijn de ingrediënten die zo’n trip maken. Meestal zie je zulke plekken langskomen op Instagram, Youtube, of ken je ze alleen van horen zeggen.
Die laatste categorie, die van horen zeggen, is mijn favoriet. Informatie van iemand die er daadwerkelijk geweest is, of, beter nog, woont, maakt een wereld van verschil. Cruciale info over getij, windrichting, sneaky rotsen en stromingen is altijd welkom. Zeker op bestemmingen als Bretagne met een grillige kustlijn en een groot tijverschil.
De beste garantie om te scoren blijft echter ophoeken met een local die de regio als zijn broekzak kent, iemand die precies weet wanneer je waar moet zijn. Iemand zoals Protest teammaatje Gaspard Larsoneur. De kust van Bretagne kent weinig geheimen voor Gaspard. Eerder al had hij me op het hart gedrukt dat ik altijd welkom was, maar het was er nog niet van gekomen. Ik was al weleens eerder in Bretagne geweest om te surfen, dat was niet echt een succes. In mijn herinnering waren het vooral lange stranden met vaak slappe golven. Op de Insta feed van Gaspard zag ik echter een andere kant van surfen in Bretagne: holle zuigers, slabs, pointbreaks, bepaald geen slappe hap.
Het is aan!
Met een flinke storm op de weerkaarten lijkt het moment daar. Na wat heen en weer ge-WhatsApp geeft Gaspard de call: het is aan! In een kleine tien uur rijden we, goede vriend en fotograaf Jan Bijl is mee om de trip vast te leggen, naar het rendez-vous punt, een soort van openlucht kunstgalerie, volledig bedekt met graffiti. Naast de galerie staat een omgebouwde boerenstal met een lama in de tuin, ons onderkomen voor de trip. De op Airbnb vermeldde verwarming bestaat uit niet meer dan twee elektrische kacheltjes, tamelijk schraal voor de winterse omstandigheden. Met twee truien, lange broek en sokken aan is het net te doen. Gelukkig maar want de volgende dag staat een missie naar een geheime slab op het programma.
Slab surfen in Bretagne
Vroeg in de ochtend melden we ons bij een klein vissershaventje. Gaspard en goede vriend Ian Fontaine, een van de beste surfers uit Bretagne, staan de spot al te checken. Turend over een rotsplaat van misschien wel een halve kilometer vraag ik me hardop af waar we eigenlijk naar staan te kijken. Gaspard wijst naar een plek in de verte waar om de tien minuten een beetje beweging achter de rotsen is waar te nemen, een set.
Gaspard en Ian zijn eensgezind: let’s go. Blind vertrouwend op hun local knowledge pakken we onze spullen en volgen we Ian en Gaspard over de rotasen. Met iedere meter die we dichterbij komen toont de spot haar potentie. Nog voor ik mijn spullen neergezet heb, staan die gasten al met hun wetsuit aan. Door het gigantische tijverschil heb je altijd haast als je gaat surfen in Bretagne; wat nu een goeie break is, kan over een paar uur droog rif zijn. Als een malle hijs ik me in mijn wetsuit en ren achter de mannen aan.
Weinig ervaring met het surfen van slabs
De route naar de line-up voert over een smal paadje op het rif, over hoge rotsen en vanaf daar, met de juiste timing, het water in. Ongeschonden weet ik de take-off te bereiken. Het blijkt een lastige golf. Als Nederlander heb ik weinig ervaring met het surfen van slabs, simpelweg omdat we dat niet kennen in Nederland. Je ziet de golf aankomen, maar pas als die het rif raakt weet je waar je moet liggen. En het luistert nauw. Het verschil tussen een succesvolle barrel en een trip met de lip mee richting de bodem is klein.
Gaspard en Ian hebben het in elk geval goed door, ik zie ze de ene na de andere barrel induiken. Zoals het goede gastheren betaamt, zijn ze niet te beroerd ook mij in een goede golf te coachen. De volgende staat mijn naam op. Het lijkt mij een close-out, maar de boys zijn resoluut: gaan! Na een sketchy takeaoff sta ik een megatunnel, die ene golf maakt de hele sessie goed. Lang kunnen we er echter niet van genieten, Gaspard en ik breken ons board en Ian rijdt zijn hele finbox eruit. Desondanks een te gekke sessie. Voldaan lopen we terug naar het haventje. Nu de adrenaline wat gedaald is zie ik pas hoe mooi het hier is.
Timing
Wat een start van de trip. De volgende stop is een boulangerie, as you do. Ik sterf van de honger en zou alles wel willen bestellen, maar Gaspard verzekert mij dat ik de flan moet hebben. Naar zijn zeggen de beste van Frankrijk. Geen idee of die claim overeind blijft, maar het gaat er goed in. Ik ben gek op die typisch Franse bakkertjes. Met een volle tank rijden we door naar een volgende spot. Een mooie baai met witte huisjes op een klif en overal rifjes met linkse en rechtse golven. We kiezen een rechtse peak en surfen op deze spot in Bretagne tot het donker. Toffe spot, bizar veel zeewier, lekker dagje, ik lig eraf.
De resterende dagen zwerven we heen en weer tussen verschillende spots. Verscholen in het groene en rotsachtige landschap liggen prachtige dorpjes en plenty surfspots. De opties zijn eindeloos, maar alleen met de juiste timing. Met elke wind- of swellrichting is hier wat rijdbaars te vinden. En zelden met meer dan een handjevol surfers. Relaxte gasten bovendien, die in zijn voor een praatje en zorgen voor een gemoedelijke sfeer.
Plan B
Voor de laatste dag van deze minitrip zien de voorspellingen er veelbelovend uit. Gaspard heeft natuurlijk al een plan. Eerst checken we een klein baaitje waar met deze condities een mooie wedge moet breken. Vanaf een heuvel checken we de omstandigheden. Je ziet de golf alleen vanachter, maar Gaspard besluit dat het onvoldoende is voor een sessie, over op plan B. We rijden verder richting de volgende baai.
Een dag eerder had ik daar zonder Gaspard gesurft. Een lange golf, goed voor turns, maar bepaald niet hol en dus geen barrels. En dat willen we natuurlijk wel. Gaspard glimlacht hoofdschuddend, dat is een kwestie van tij. In tegenstelling tot de dag ervoor is het nu laag water, de waterlijn ligt bijna een halve kilometer verderop. Over de lengte van het enorme strand breekt een golf die op het eerste gezicht vooral een close-out lijkt. Maar inmiddels weet ik dat niets is wat het lijkt hier. En inderdaad, met het shiften van het tij wordt de golf maakbaar. Voor ik er erg in heb ligt Gaspard er dan ook in en staat hij al rechtop in een dikke pit. In het gezelschap van slechts twee bodyboarders en lokaal talent Titioun Canevet pakken achter elkaar goeie golven. De soms heftige regenbuien mogen de pret niet drukken.
Merci et au revoir
Nog nagenietend van de goeie sessie rijden we later die avond alweer terug naar Nederland. We beseffen ons dat deze trip er zonder de kennis van Gaspard heel anders had uitgezien. Zonder zijn local knowledge hadden we waarschijnlijk vooral veel onnodige kilometers gereden en genoegen moeten nemen met de slappe surf die ik me van Bretagne kon herinneren. En, ook niet onbelangrijk, hadden we nooit de beste flan van Frankrijk gegeten. Een ding is zeker, hier komen we nog eens terug. Volgens Gaspard hebben we namelijk nog niet eens de helft gezien van wat Bretagne aan surfen te bieden heeft.
Tekst: Kaspar Haminga
Beeld: Jan Bijl
Dit artikel ‘Surfen in Bretagne‘ komt uit Soul Magazine #1 2020. Word abonnee van Soul Magazine zodat je het nieuwste magazine als eerste ontvangt en geen artikel hoeft te missen. Volg Soul Magazine op Facebook en Instagram!
