Interview met boswachter Hanne Tersmette

“ZO VEEL MEER TE ZIEN DAN DE TRAIL VOOR JE”

Een gesprek met boswachter Hanne Tersmette

We crossen wat af door de natuur… Vaak over gebaande paden, soms daarvan af, maar we staan niet altijd stil bij de andere bosgebruikers die ook gebruikmaken van de prachtige natuur die Nederland te bieden heeft. En hierbij doelen we niet op wandelaars, nordic walkers en ruiters. Deze zeggen we vriendelijk gedag. We doelen op de buizerd die ons in de gaten houdt vanuit de lucht, de reeën die doodstil staan tussen de bomen en de everzwijnen die zich achter een berg aarde schuilhouden. Hebben zij last van ons? Verstoren wij hun dagelijkse patronen met onze ratelende kettingen? Tijd voor een rondje met Hanne Tersmette. Deze goedlachse boswachter is een groot fan van de natuur en… van mountainbiken. Let’s go!

Hanne is boswachter bij Natuurmonumenten en werkt al zes jaar rond en op het Naardermeer. Hadden daar mountainbikeroutes gelegen, dan hadden we waarschijnlijk daar afgesproken, maar het Naardermeer is een moerasgebied en dat fietst lastig. Daarnaast beperken ze hier de recreatie bewust tot wandelen rondom, en varen op het meer. Maar alleen met de boswachter erbij. Zo zitten recreanten elkaar niet in de weg en heeft de otter, die daar leeft, ook genoeg stille plekjes, aldus Hanne. Via haar contacten bij Natuurmonumenten heeft ze dan wel iets anders kunnen regelen. De huidige vaste route van Rheden (die over de Posbank gaat) krijgt een flinke update (ten tijde van dit interview) en er ligt al een rondje van zo’n zes kilometer. Hanne weet waar we dit stuk kunnen vinden en kan ons voorzien van wat inside info. Nieuwe trails ontdekken met een kenner, dat wordt genieten.

Liefde voor fietsen teruggevonden

Een aantal jaar geleden moest Hanne rustiger aan gaan doen met wielrennen, iets wat ze op redelijk hoog niveau deed. De reden hiervoor was de ziekte van Crohn, waar ze met vlagen nog steeds last van heeft. Hanne: ‘Na een aantal dagen flinke inspanning weet ik dat het mis kan zijn.’ Het plezier in fietsen had ze hierdoor verloren, want op de racefiets wil ze knallen en dat ging niet meer.

Tot een jaar of drie geleden, toen ze met Natuurmonumenten en Specialized om de tafel zat. Het bleek dat ze op zoek waren naar iemand die vlogs voor ze wilde maken. Ze kreeg een mountainbike, ging ermee op pad en vond haar liefde voor de fietssport weer terug. ‘In het bos hoef ik niet per se te knallen, hier kan ik gewoon heerlijk fietsen en om me heen kijken’, zegt ze met een blij gezicht. ‘Voor Specialized is het belangrijk om met hun merk gezien te worden, dus maak ik soms vlogs vanaf de mountainbike, ben ik aanwezig op testdagen en ga ik een stuk fietsen met Up/Down’, zegt ze lachend.

Om je heen kijken

‘Er is zo veel te zien, je moet alleen weten waar je op moet letten.’ Dus naast het letten op de nieuw aangelegde route, de vragen die we willen stellen, het schieten van mooie beelden en ons vochtpeil, gaan we nu ook letten op sporen, geluiden en bijzonderheden die de natuur ons te bieden heeft. ‘Vaak als je heel vroeg in de ochtend gaat heb je op de Veluwe grote kans dat je wild ziet. Er zitten hier onder andere wilde zwijnen, reeën, edelherten, die grote geweien dragen, dassen en vossen’, vertelt Hanne ons. ‘Maar dan moet je ook wel stil zijn, wij praten nu te veel.’

Voor ons vliegt een zwarte vogel met een rood en witte buik, het blijkt een specht te zijn. ‘Vaak ben je zo bezig met het fietsen dat je vergeet opzij te kijken. Het is goed mogelijk dat je een groepje reeën bent gepasseerd.’ Reeën staan doodstil tussen de bomen en wachten tot je voorbij bent, ze vluchten pas als het hen te heet onder de voeten wordt. Herten zijn vaak te zien op de open vlaktes, waar ze met elkaar naar voedsel zoeken. De route die wij nu rijden komt daar niet langs, maar de geheel vernieuwde route bevat wel zulke stukken. Midden op de dag is de kans klein dat je een hert spot, dan moet je heel vroeg zijn. Het vernieuwde stuk bestaat daarnaast voornamelijk uit singletrails die golvend door het bos lopen. Een goede vooruitgang als je het ons vraagt.

Ver van de bewoonde wereld

Hanne trapt lekker door terwijl ze hier en daar wat aanwijst of vertelt. ‘Doordat we nu de bossen in kunnen heb je echt het idee dat je ver van de bewoonde wereld af bent.’ En dat terwijl we soms maar een meter of tien van het betonnen fietspad af zitten. Bij een heuvel met zachte grond stopt ze. Ze wijst naar de omgewoelde grond en zegt: ‘Hier zijn wilde zwijnen langsgekomen, die wroeten in de grond op zoek naar eten.’

Na het maken van wat foto’s valt het haar ook op dat er nog een pootafdruk van een zwijn in de route staat. ‘Ze lopen hier dus echt gewoon over de route.’ Halverwege de route willen we wat foto’s nemen met de drone, maar net voordat we op willen stijgen horen we een luide roep van een vogel. ‘Een buizerd’, zegt ze, ‘En daar is het nest.’ Uit respect voor de natuur besluiten we de vogel niet lastig te vallen met onze mechanische vogel.

Gevaarlijke dieren

Sinds kort is de wolf ook weer terug in Nederland, we vragen Hanne wat we zouden moeten doen als we hem tegen zouden komen. Enthousiast roept ze: ‘een foto maken!’ Maar weinig mensen komen oog in oog te staan met het wilde dier. De wolf hoort ons al van een grote afstand aankomen, dus de kans is heel klein dat je hem zal zien. Een ander diertje waar we bang voor zijn komt ook nog ter sprake: de teek. ‘Blijf vooral uit het hoge gras, als het kan draag een lange broek en doe thuis altijd even een tekencheck.’

Mountainbikeroutes vs de natuur

Op de vraag of ze een voorstander is van vaste routes zegt ze resoluut: ‘Ja!’ Doordat ze zowel de natuur wil beschermen als benutten, kan ze goed uitleggen wat het belang is van de aanleg van vaste routes. De routes worden op de juiste manier ontworpen, zodat er voldoende uitdaging is voor de mountainbikers en tegelijkertijd de paden niet door een kwetsbaar natuurgebied lopen dat bijvoorbeeld door wild gebruikt wordt als rustplaats. Daarnaast is regelmatig onderhoud nodig, bijvoorbeeld na een zware storm moet er gecheckt worden of er geen gevaarlijke takken boven de route hangen. Ook het betalen voor een vignet hoort hierbij, vindt Hanne.

Vrijwilligers

‘Laten we trouwens de vrijwilligers niet vergeten, die verzetten bergen werk!’ Hanne haalt aan dat je kan zien dat routes met vignetten en vrijwilligers vaak de betere parcoursen zijn. Daar is meer aandacht voor de route, dus automatisch ook voor de omgeving. ‘Ik heb volgens mij wel drie vignetten van verschillende terreinbeheerders gekocht dit jaar, de opbrengst gaat naar de natuur en geeft mij de mogelijkheid daarvan te genieten op een verantwoorde manier, dus ik vind dat het zeker waard!’