Israel

Je kent het vast, van de ene trip rol je soms zo in de volgende. Een samenkomst van omstandig- en toevalligheden. Zo ook deze keer. Terug in Sri Lanka. Op een te mooi strand, ontmoeten we een paar Israëlische meiden. Die vertellen met trots over de pracht en praal van hun ‘beloofde land’. Geïntegreerd zit ik te luisteren en word ik zwaar benieuwd naar dit cultureel historisch maar tevens religieus rommelend land. De uitnodiging om naar Tel Aviv te komen blijft niet uit en vlak na Sri Lanka worden de tickets geboekt. Fuck it, why not?! Next stop…Israelia!

Tekst: Dmitri van Hoof | Beeld: Michel Wisse

Normaal zijn security checks al vrij strikt de laatste tijd, maar naar een land als Israël doet Schiphol er nog een schepje bovenop. Samen met Michiel Wisse en Roland Marijs kwamen de eerste blokkades in zicht in de vorm van de bagage check. Met goede surfvoorspellingen in het vooruitzicht hadden we surfboards mee. Na met veel moeite de boardbag thuis dicht gekregen te hebben, mocht alles en ook echt alles fijntjes weer uitgepakt worden op de luchthaven. “Surfen in Israël? Yeah right! Een kameel berijden in de woestijn met een dikke joint in je mond zeker!” Gelukkig bleek het na meerdere scans gewoon in orde en mocht alles mee. Bij aankomst leek het erop dat de boards niet waren aangekomen, maar na een dik half uur arriveerden ze alsnog. Een paar vraagjes bij de border control in Tel Aviv verder (“First time?” “Surf in dead sea?”) en hèhè daar waren we dan eindelijk.

Onze gastvrouw, Dana, stond een tijdje te wachten en begon al te twijfelen of de Dutchies wel zouden komen. Zij woont net iets buiten het centrum van Tel Aviv in een tot nu toe beste prijs/kwaliteit appartement dat ik ooit op airbnb ben tegen gekomen. Ze leidde ons de volgende dag rond door het centrum met marktjes, leuke terrassen en hippe tentjes. Het oude stadsdeel Jaffa en Levinsky ogen zeer gemoedelijk, Westers en ook ietwat Arabisch. Wat een fijne relaxte sfeer heerst er hier.

Inkopen moesten gedaan worden en voorbereidingen getroffen want er zou een Shabbat welkomstdinerplaats vinden, waar tevens de anderen uit Sri Lanka en vrienden zouden aanschuiven. Indrukwekkend was de volle tafel met vele salades, brood, humus, tahini, olijven, verse groente en vis uit de oven, viskebab en veel, heel veel lekkere Israëlische wijnen. Het diner, Kidush, werd speciaal voor ons ingeleid door een traditioneel joods gebed, voor de lol, omdat niemand religieus was. Pfoewww, gelukkig geen keppeltje en circumsizing voor ons vandaag.

Met een nog volle buik en een zwaar hoofd hadden we de volgende ochtend tijd om plannen te maken. Zoals gezegd zouden er ook nog golven komen op deze ‘niet-surftrip’, maar dat bleek pas een paar dagen later te gaan komen. Dat gaf ons de mogelijkheid eerst de Dode Zee en Jerusalem te bezoeken. Met een huurauto gingen we met z’n drieën op pad. Afzakkend naar het zuidoosten, langs Jerusalem, door de woestijn op naar het laagst gelegen en zoutste meer van de wereld. Wow, de eerste heuvels gaven hun prijs weg. Een adembenemend uitzicht over het zilte meer met daarachter de bergen van Jordanië. Dit vraagt om een duik. De tip van Dana om niet te pissen in het water knoopte ik goed tussen mijn ballen…uhm oren.

Het water voelt net als een fluweel waterbed waarin je neerstrijkt. Je kan niks anders dan drijven en lachen tegelijk. Wat een opwaartse kracht. Toch snel een likje aan de opgedroogde zoutkristallen op mijn arm. Bleh, gadverdamme! Zo zout! Al dobberend en vooral floatend stonden de mobieltjes blijkbaar op rood. Gemiste oproepen en sms’jes. What the fuck is er aan de hand? Blijkbaar een aanslag van ISS in Jerusalem; onze volgende stop. Ai, is dat wel verstandig? Ach ja, het is een grote stad. No risk, no fun. Rozig en ziltig rijden we gemakkelijk de stad binnen, parkeren we naast de deur van het hostel en lopen we in no time al over de lokale markten van de stad met hun beste drink- en eettentjes. Yihaa! Niks aan de hand.

Ook de volgende dag blijkt rustig. Met mooi, maar koud weer (de stad ligt wat hoger op de heuvels), nemen we deel aan een tour tussen de oude stadsmuren. Overdonderd door de verhalen van Yoni de gids lopen we flabbergasted langs alle hoogtepunten van de stad. Vooral de Mount Temple, Via Dolorosa en de Holy Church, waar het sterfbed van Jezus ligt, maken veel indruk op onze niet erg Christelijke zieltjes. Ook de Western Wall (klaagmuur) is iets magisch om te zien. Toch vreemd dat vrouwen gescheiden van de mannen hun beklag of wens mogen doen op een kleiner stukje muur…terwijl zij volgens mij veel meer te zeiken hebben.

Time to surf! Onze andere gastvrouw, Shai, kent de surfscene en -spots van Tel Aviv zeer goed. Haar tamelijk drukke, one-of-the-guys attitude en Israëlische schoonheid maken haar tot aangenaam gezelschap. Ze is close met de eerst gevestigde en beste shaper in town, Hani van Hani surfboards. Hij heeft een imposante collectie staan van eigen, maar ook geïmporteerde boards. Een boardje lenen is geen probleem en een rondleiding door zijn shop in een verborgen zijstraatje in Jaffa onder het genot van een straf bakkie is indrukwekkend.

Toevallig treffen we het echt en komt er na wat wind de volgende dag een ware cleane groundswell binnen rollen. Al rijdend bovenop de duinen richting Herzliya wanen we ons in Frankrijk of misschien wel Portugal. Een La Piste sentiment passeert ook de revue. Head high lijntjes met 9 seconden periode, water 18 graden en piekjes voor onszelf maken de Middellandse zee tot een ware speeltuin. Op de iets drukkere spots verdwijnen hier en daar wat locals in de steile, haast shorebreak achtige barrels. Yihaa! De stroming maakt het wat lastig de juiste golf te vinden maar voldaan zijn we zeer zeker. Time to chill…time for humus!

Humus is niet zo maar de kikkererwt pasta die wij kant en klaar kopen in de supermarkt. Als je hierover vertelt aan een Israëliër krijg je een afkeurende nee-schuddende grijns als respons. En terecht. Nee, humus is een traditie. Het is een ware maaltijd. Uitgegroeid tot een nationale trots. En dat mogen we consumeren in de beste humus- en falafelbar in town, althans volgens tourguide Shai. Hey ho, let’s go! Toch vreemd dat vrouwen gescheiden van de mannen hun beklag of wens mogen doen op een kleiner stukje muur… terwijl zij volgens mij veel meer te zeiken hebben. Allereerst moet je buiten wachten in de rij.

Dan wordt er plotseling geschreeuwd dat er plek voor vier vrij is en moet je als een speer daarheen rennen als je die plek wilt bemachtigen. Langzaam wordt de tafel gevuld met uien, pita’s, een soort citroen/ knoflook marinade, olijfolie, olijven, verse falafel en wait for it…de humus. Verse smeuïge kikkererwt pasta met een gekookt eitje, olijfolie, peterselie en wat koriander. Het ziet er prachtig uit en ruikt

Dit artikel komt 6|surf magazine #1 2017. Het volledige magazine kan je hier bestellen. Word voor het gemak abonnee, zodat je alle uitgaves van 6|Surf als eerste thuis bezorgd krijgt.